IFlexDisplayObject  - AS3 Flex

Bieżące opcje dostępności tego obiektu ekranowego. W przypadku modyfikacji właściwości accessibilityProperties lub jakichkolwiek pól wewnątrz właściwości accessibilityProperties konieczne jest wywołanie metody Accessibility.updateProperties() aby zmiany odniosły efekt.

Uwaga: Dla obiektu stworzonego w środowisku Flash wartość właściwości accessibilityProperties jest wstępnie zapełniana informacjami wprowadzonymi w panelu Dostępności dla tego obiektu.

Wartość przezroczystości alfa określonego obiektu. Wartości poprawne mają zakres od 0 (zupełnie przezroczyste) do 1 (zupełnie nieprzezroczyste). Wartością domyślną jest 1. Obiekty wyświetlane z właściwością alpha ustawioną na 0są aktywne, mimo iż są niewidoczne.

Wartość z klasy BlendMode określająca, jakiego trybu mieszania należy użyć. Bitmapa może być wewnętrznie rysowana na dwa sposoby. Przy włączonym trybie mieszania lub zewnętrznej masce przycinania bitmapa jest rysowana poprzez dodawanie kwadratowej figury wypełnionej bitmapą do wektora renderowania. Przy próbie ustawienia niepoprawnej wartości dla tej właściwości środowisko wykonawcze Flash ustawi wartość BlendMode.NORMAL.

Właściwość blendMode wpływa na wszystkie piksele obiektu wyświetlanego. Każdy piksel jest złożony z trzech kolorów składowych (czerwony, zielony i niebieski), a każdy z nich ma wartość z zakresu od 0x00 do 0xFF. Program Flash Player lub środowisko AIR porównuje każdy kolor składowy jednego piksela w klipie filmowym z odpowiadającym mu kolorem piksela tła. Na przykład, jeżeli dla właściwości blendMode ustawiono wartość BlendMode.LIGHTEN, wówczas program Flash Player lub środowisko AIR porównuje wartość koloru czerwonego obiektu wyświetlanego z wartością koloru czerwonego tła, a następnie wykorzystuje wartość koloru jaśniejszego jako wartość czerwonego składnika wyświetlanego koloru.

Poniższa tablica opisuje ustawienia właściwości blendMode. Klasa BlendMode definiuje wartości ciągów znaków możliwych do wykorzystania. Ilustracje w tabeli ukazują wartości właściwości blendMode zastosowane do okrągłego obiektu wyświetlanego (2) nałożonego na inny obiekt wyświetlany (1).

Stała BlendMode	Ilustracja	Opis
BlendMode.NORMAL		Obiekt ekranowy pojawia się przed tłem. Wartości pikseli obiektu wyświetlanego nadpisują wartości tła. W miejscu, gdzie obiekt ekranowy jest przezroczysty, widoczne jest tło.
BlendMode.LAYER		Wymusza utworzenie grupy przezroczystości obiektu ekranowego. Oznacza to, iż obiekt wyświetlany jest wstępnie składany w tymczasowym buforze przed dalszym przetwarzaniem. Jest to wykonywane automatycznie, jeżeli obiekt wyświetlany jest wstępnie buforowany z zastosowaniem buforowania bitmapowego lub jeśli jest to kontener obiektów wyświetlanych z co najmniej jednym obiektem podrzędnym z ustawieniem właściwości blendMode innym niż BlendMode.NORMAL. To działanie nie jest obsługiwane w przypadku renderowania przy użyciu GPU.
BlendMode.MULTIPLY		Przemnaża wartości kolorów składowych obiektów wyświetlanych przez wartości kolorów tła, a następnie normalizuje je, dzieląc przez 0xFF, czego wynikiem są ciemniejsze kolory. Ustawienie to jest typowo stosowane dla cieni i efektów głębi. Na przykład jeżeli kolor składowy (na przykład czerwony) jednego piksela obiektu wyświetlanego i odpowiadający kolor piksela tła mają tą samą wartość 0x88, wówczas przemnożony wynik wynosi 0x4840. Dzielenie przez 0xFF daje wartość 0x48 koloru składowego, który jest ciemniejszy od koloru obiektu wyświetlanego i tła.
BlendMode.SCREEN		Mnoży dopełnienie (odwrotność) koloru wyświetlanego obiektu przez dopełnienie koloru tła, co daje efekt rozjaśnienia. Ustawienie to jest typowo stosowane do podświetlania lub usuwania czarnych obszarów obiektu wyświetlanego.
BlendMode.LIGHTEN		Wybiera barwę jaśniejszą kolorów składowych obiektu wyświetlanego oraz koloru tła (kolory o większych wartościach). Ustawienie to jest często stosowane dla typu superimposing. Jeśli na przykład obiekt wyświetlany ma piksel o wartości RGB 0xFFCC33, natomiast tło piksela o wartości RGB 0xDDF800, to wynikowa wartość wyświetlanego piksela wynosi 0xFFF833 (ponieważ 0xFF > 0xDD, 0xCC < 0xF8 oraz 0x33 > 0x00 = 33). To działanie nie jest obsługiwane w przypadku renderowania przy użyciu GPU.
BlendMode.DARKEN		Wybiera ciemniejsze spośród kolorów składowych obiektu wyświetlanego oraz tła (kolory o niższych wartościach). Ustawienie to jest często stosowane dla typu superimposing. Jeśli na przykład obiekt wyświetlany ma piksel o wartości RGB 0xFFCC33, natomiast tło piksela o wartości RGB 0xDDF800, to wynikowa wartość wyświetlanego piksela wynosi 0xDDCC00 (ponieważ 0xFF > 0xDD, 0xCC < 0xF8 oraz 0x33 > 0x00 = 33). To działanie nie jest obsługiwane w przypadku renderowania przy użyciu GPU.
BlendMode.DIFFERENCE		Porównuje kolory składowe obiektu wyświetlanego z kolorami tła. Wartość ciemniejszego z dwóch odpowiadających sobie kolorów składowych jest odejmowana od wartości koloru jaśniejszego. Ustawienie to jest typowo stosowane w przypadku bardziej migoczącej barwy. Na przykład jeśli obiekt wyświetlany ma piksel o wartości RGB 0xFFCC33, natomiast tło piksela o wartości RGB 0xDDF800, wówczas wynikowa wartość wyświetlanego piksela wynosi 0x222C33 (ponieważ 0xFF - 0xDD = 0x22, 0xF8 - 0xCC = 0x2C oraz 0x33 - 0x00 = 0x33).
BlendMode.ADD		Dodaje wartości kolorów składowych obiektu wyświetlanego do wartości kolorów tła (jest stosowane zaokrąglenie do wartości 0xFF). Ustawienie to jest szczególnie często używane do animowania rozpraszania światła między dwoma obiektami. Na przykład jeśli obiekt wyświetlany ma piksel o wartości RGB 0xAAA633, natomiast tło piksela o wartości RGB 0xDD2200, wówczas wynikowa wartość wyświetlanego piksela wynosi 0xFFC833 (ponieważ 0xAA + 0xDD > 0xFF, 0xA6 + 0x22 = 0xC8 oraz 0x33 + 0x00 = 0x33).
BlendMode.SUBTRACT		Odejmuje wartości kolorów składowych obiektu wyświetlanego od wartości kolorów tła, stosując zaokrąglenie wartości do 0. Ustawienie to jest typowo stosowane do animacji rozpraszania cieni między dwoma obiektami. Na przykład jeśli obiekt wyświetlany ma piksel o wartości RGB 0xAA2233, natomiast tło piksela o wartości RGB 0xDDA600, wówczas wynikowa wartość wyświetlanego piksela wynosi 0x338400 (ponieważ 0xDD - 0xAA = 0x33, 0xA6 - 0x22 = 0x84 oraz 0x00 - 0x33 < 0x00).
BlendMode.INVERT		Odwraca kolory tła.
BlendMode.ALPHA		Stosuje wartość alfa poszczególnych pikseli obiektu ekranowego do tła. W tym przypadku konieczne jest ustawienie właściwości blendMode nadrzędnego obiektu wyświetlanego na wartość BlendMode.LAYER. Na ilustracji przedstawiono przykładowy nadrzędny obiekt wyświetlany, którym jest białe tło. Ma on właściwość blendMode = BlendMode.LAYER. To działanie nie jest obsługiwane w przypadku renderowania przy użyciu GPU.
BlendMode.ERASE		Wymazuje tło na podstawie wartości alfa obiektu ekranowego. W tym przypadku konieczne jest ustawienie właściwości blendMode nadrzędnego obiektu wyświetlanego na wartość BlendMode.LAYER. Na ilustracji przedstawiono przykładowy nadrzędny obiekt wyświetlany, którym jest białe tło. Ma on właściwość blendMode = BlendMode.LAYER. To działanie nie jest obsługiwane w przypadku renderowania przy użyciu GPU.
BlendMode.OVERLAY		Dopasowuje kolory poszczególnych pikseli na podstawie jasności tła. Jeżeli tło ma barwę jaśniejszą niż 50% szarości, wówczas kolory obiektu wyświetlanego i tła są regulowane rastrem, co daje w efekcie rozjaśnienie koloru. Jeżeli tło ma barwę ciemniejszą niż 50% szarości, wówczas wartości kolorów są mnożone, co daje kolor ciemniejszy. Ustawienie to jest często stosowane do efektów cieniowania. To działanie nie jest obsługiwane w przypadku renderowania przy użyciu GPU.
BlendMode.HARDLIGHT		Dopasowuje kolory poszczególnych pikseli na podstawie jasności obiektu wyświetlanego. Jeżeli obiekt wyświetlany ma barwę jaśniejszą niż 50% szarości, wówczas kolory obiektu wyświetlanego i tła są regulowane rastrem, co daje w efekcie rozjaśnienie koloru. Jeżeli obiekt wyświetlany jest ciemniejszy niż 50% szarości, wówczas kolory obiektu wyświetlanego są regulowane rastrem, co daje w efekcie przyciemnienie koloru. Ustawienie to jest często stosowane do efektów cieniowania. To działanie nie jest obsługiwane w przypadku renderowania przy użyciu GPU.
BlendMode.SHADER	N/D	Dostosowuje kolor przy użyciu niestandardowej operacji modułu cieniującego. Stosowany moduł cieniujący jest określony jako instancja modułu cieniującego przypisana do właściwości blendShader. Ustawienie właściwości blendShader obiektu wyświetlanego dla instancji modułu cieniującego powoduje automatyczne ustawienie właściwości blendMode obiektu wyświetlanego na wartość BlendMode.SHADER. Jeśli dla właściwości blendMode ustawiono wartość BlendMode.SHADER bez wcześniejszego ustawienia właściwości blendShader, to dla właściwości blendMode zostanie ustawiona wartość BlendMode.NORMAL. To działanie nie jest obsługiwane w przypadku renderowania przy użyciu GPU.

Jeśli ustawiono wartość true, środowisko wykonawcze Flash buforuje reprezentację bitmapy obiektu wyświetlanego. Buforowanie może zwiększyć wydajność w przypadku obiektów wyświetlanych posiadających złożoną zawartość wektorową.

Wszelkie dane wektorowe dla obiektu wyświetlanego, który ma buforowaną bitmapę, są pobierane do bitmapy zamiast na główny ekran. Jeśli właściwość cacheAsBitmapMatrix ma wartość NULL lub nie jest obsługiwana, bitmapa zostanie skopiowana do głównego ekranu bez rozciągania i obracania, a jej piksele zostaną przyciągnięte do najbliższych granic pikseli. Piksele są mapowane 1 do 1 względem obiektu nadrzędnego. Jeżeli granice bitmapy ulegną zmianie, wówczas bitmapa jest odtwarzana zamiast ulec rozciągnięciu.

Jeśli właściwość cacheAsBitmapMatrix ma wartość różną od NULL i jest obsługiwana, obiekt zostanie narysowany na bitmapie znajdującej się poza ekranem za pomocą tej macierzy, a do wyrysowania obiektu na ekranie głównym zostaną użyte rozciągnięte i/lub obrócone wyniki tego renderowania.

Wewnętrzna bitmapa nie jest tworzona, chyba że właściwość cacheAsBitmap jest ustawiona na wartośćtrue.

Po ustawieniu właściwości cacheAsBitmap na wartość true renderowanie pozostaje bez zmian, jednakże obiekt wyświetlany automatycznie przeprowadza przyciąganie pikseli. Szybkość animacji może być znacznie wyższa w zależności od stopnia złożoności zawartości wektorowej.

Właściwość cacheAsBitmap jest automatycznie ustawiana na wartość true zawsze, gdy stosowany jest filtr dla obiektu wyświetlanego (gdy tablica filter nie jest pusta); natomiast w przypadku włączenia filtru dla obiektu wyświetlanego właściwość cacheAsBitmap dla tego obiektu wyświetlanego jest zgłaszana jako true, nawet w przypadku ustawienia właściwości na wartość false. Po wyczyszczeniu wszystkich filtrów dla obiektu wyświetlanego ustawienie cacheAsBitmap zmienia się na ostatnią wartość.

Obiekt wyświetlany nie stosuje bitmapy nawet jeśli właściwość cacheAsBitmap jest ustawiona na wartość true, a zamiast tego renderuje z danych wektorowych w następujących przypadkach:

• Bitmapa jest za duża. W środowisku AIR 1.5 i programie Flash Player 10 maksymalna szerokość i wysokość obrazu bitmapowego wynosi 8191 pikseli, a łączna liczba pikseli nie może przekroczyć 16 777 215. (A zatem, jeśli obraz bitmapowy ma szerokość 8,191 pikseli, nie może być wyższy niż 2048 pikseli). W programie Flash Player 9 i wcześniejszych wersjach ograniczenie szerokości i wysokości wynosi 2880 pikseli.
• Niepowodzenie przy alokacji pamięci dla bitmapy (błąd braku pamięci).

Właściwość cacheAsBitmap najlepiej jest stosować względem klipów filmowych, których zawartość jest w większości statyczna oraz nie jest często skalowana lub obracana. W przypadku takich klipów właściwość cacheAsBitmap może prowadzić do zwiększenia wydajności przy translacji klipu filmowego (gdy pozycje x i y ulegają zmianie).

Indeksowana tablica zawierająca wszystkie filtry aktualnie skojarzone z obiektem wyświetlanym. Pakiet flash.filters zawiera wiele klas definiujących zastosowanie określonych filtrów.

Filtry mogą być zastosowane w programie Flash Professional w czasie projektowania lub w trakcie wykonywania kodu ActionScript. W celu zastosowania filtra przy użyciu kodu ActionScript konieczne jest tymczasowe skopiowanie całej tablicy filters, modyfikacja tej tablicy a następnie przypisanie wartości tablicy tymczasowej z powrotem do tablicy filters. Nie jest możliwe bezpośrednie dodanie nowego obiektu filtra do tablicy filters.

W celu dodania filtra poprzez zastosowanie kodu ActionScript należy przeprowadzić poniższe operacje (przy założeniu, że docelowy obiekt wyświetlany nosi nazwę myDisplayObject):

1. Należy utworzyć nowy obiekt filtra poprzez wykorzystanie metody konstruktora wybranej klasy filtra.
2. Następnie należy przypisać wartość tablicy myDisplayObject.filters do tablicy tymczasowej, przykładowo nazwanej myFilters.
3. Należy dodać nowy obiekt filtra do tymczasowej tablicy myFilters.
4. Następnie należy przypisać wartość tymczasowej tablicy do tablicy myDisplayObject.filters.

Jeżeli tablica filters nie jest zdefiniowana, wówczas nie jest konieczne wykorzystywanie tablicy tymczasowej. Zamiast tego możliwe jest bezpośrednie przypisanie literału tablicy, który zawiera jeden lub więcej obiektów filtra do utworzenia. Pierwszy przykład w rozdziale Przykłady dodaje filtr cienia poprzez wykorzystanie kodu obsługującego zdefiniowane i niezdefiniowane tablice filters.

W celu modyfikacji istniejącego obiektu filtra konieczne jest zastosowanie techniki modyfikacji kopii tablicy filters:

1. Należy przypisać wartość tablicy filters do tablicy tymczasowej, przykładowo nazwanej myFilters.
2. Należy zmodyfikować właściwość przez wykorzystanie tablicy tymczasowej myFilters. Na przykład w celu ustawienia właściwości pierwszego filtra w tablicy można wykorzystać następujący kod: myFilters[0].quality = 1;.
3. Następnie należy przypisać wartość tymczasowej tablicy do tablicy filters.

W trakcie ładowania, jeżeli obiekt wyświetlany ma skojarzony filtr, jest oznaczony do buforowania samego siebie jako przezroczystej bitmapy. Od tego momentu, jeśli tylko obiekt wyświetlany posiada prawidłową listę filtrów, odtwarzacz buforuje obiekt wyświetlany jako bitmapę. Bitmapa źródłowa jest wykorzystywana jako obraz źródłowy dla efektów filtra. Każdy obiekt wyświetlany ma z reguły dwie bitmapy: jedną z oryginalnym niefiltrowanym źródłowym obiektem wyświetlanym oraz drugą z końcowym obrazem po filtrowaniu. Przy renderowaniu wykorzystywany jest obraz końcowy. Jeżeli obiekt wyświetlany nie ulega zmianie nie ma potrzeby aktualizacji obrazu końcowego.

Pakiet flash.filters zawiera klasy dla filtrów. Przykładowo w celu utworzenia filtra DropShadow należy napisać:

     import flash.filters.DropShadowFilter
     var myFilter:DropShadowFilter = new DropShadowFilter (distance, angle, color, alpha, blurX, blurY, quality, inner, knockout)
     

Można wykorzystać operator is w celu określenia typu filtra przypisanego do każdego indeksu w tablicy filter. Na przykład poniższy kod pokazuje sposób określenia położenia pierwszego filtra w tablicy filters, którym jest DropShadowFilter:

     import flash.text.TextField;
     import flash.filters.*;
     var tf:TextField = new TextField();
     var filter1:DropShadowFilter = new DropShadowFilter();
     var filter2:GradientGlowFilter = new GradientGlowFilter();
     tf.filters = [filter1, filter2];
     
     tf.text = "DropShadow index: " + filterPosition(tf, DropShadowFilter).toString(); // 0
     addChild(tf)
     
     function filterPosition(displayObject:DisplayObject, filterClass:Class):int {
         for (var i:uint = 0; i < displayObject.filters.length; i++) {
             if (displayObject.filters[i] is filterClass) {
                 return i;
             }
         }
         return -1;
     }
     

Uwaga: Ponieważ nie jest możliwe bezpośrednie dodanie nowego obiektu filtra do tablicy DisplayObject.filters, dlatego poniższy kod nie ma efektu względem docelowego obiektu wyświetlanego o nazwie myDisplayObject:

     myDisplayObject.filters.push(myDropShadow);
     

Wysokość obiektu wyświetlanego w pikselach. Wysokość jest obliczana na podstawie granic zawartości obiektu wyświetlanego. W przypadku ustawienia właściwości height właściwość scaleY jest odpowiednio dostosowywana, jak widać w poniższym kodzie:

    var rect:Shape = new Shape();
    rect.graphics.beginFill(0xFF0000);
    rect.graphics.drawRect(0, 0, 100, 100);
    trace(rect.scaleY) // 1;
    rect.height = 200;
    trace(rect.scaleY) // 2;

Z wyjątkiem obiektów TextField i Video obiekt wyświetlany bez zawartości (jak na przykład pusta ikonka) ma wysokość 0, nawet w przypadku próby ustawienia właściwości height na inną wartość.

Zwraca obiekt LoaderInfo zawierający informacje o ładowaniu pliku, do którego należy ten obiekt wyświetlany. Właściwość loaderInfo jest definiowana tylko dla głównego obiektu wyświetlanego pliku SWF lub załadowanego obiektu Bitmap (ale nie obiektu Bitmap narysowanego przy pomocy skryptu ActionScript). W celu odnalezienia obiektu loaderInfo skojarzonego z plikiem SWF zawierającym obiekt wyświetlany o nazwie myDisplayObject należy wykorzystać właściwość myDisplayObject.root.loaderInfo.

Duży plik SWF może monitorować własną operację pobierania poprzez wywołanie funkcji this.root.loaderInfo.addEventListener(Event.COMPLETE, func).

Wywoływanie obiektu wyświetlanego jest zamaskowane przez określony obiekt mask. W celu zapewnienia działania maskowania w momencie skalowania obiektu Stage obiekt wyświetlany mask musi znajdować się w aktywnej części listy wyświetlania. Sam obiekt mask nie jest rysowany. Należy ustawić właściwość mask na wartość null w celu usunięcia maski.

Aby możliwe było skalowanie obiektu maski, musi on znajdować się na liście wyświetlania. Aby możliwe było przeciąganie obiektu Sprite maski (poprzez wywołanie metody startDrag()), musi on znajdować się na liście wyświetlania. W celu wywołania metody startDrag() dla ikonki maski opartej na wywoływanym przez nią zdarzeniu mouseDown należy ustawić właściwość ikonki buttonMode na wartość true.

Gdy obiekty ekranowe są buforowane przez ustawienie właściwości cacheAsBitmap na wartość true oraz właściwości cacheAsBitmapMatrix na obiekt Matrix, maska oraz maskowany obiekt ekranowy muszą być częściami tej samej buforowanej bitmapy. Oznacza to, że jeśli obiekt ekranowy jest buforowany, to maska musi być elementem potomnym tego obiektu ekranowego. Jeśli element macierzysty obiektu ekranowego na liście wyświetlania jest buforowany, to maska musi być elementem potomnym tego elementu lub jednego z jego elementów potomnych. Jeśli buforowany jest więcej niż jeden przodek maskowanego obiektu, to maska musi być elementem potomnym buforowanego kontenera znajdującego się najbliżej maskowanego obiektu na liście wyświetlania.

Uwaga: Pojedynczy obiekt mask nie może być używany do maskowania więcej niż jednego wywołującego obiektu wyświetlanego. Po skojarzeniu obiektu mask z drugim obiektem wyświetlanym jest on usuwany jako maska pierwszego obiektu, a właściwość mask tego obiektu przyjmuje wartość null.

The measured height of this object.

This is typically hard-coded for graphical skins because this number is simply the number of pixels in the graphic. For code skins, it can also be hard-coded if you expect to be drawn at a certain size. If your size can change based on properties, you may want to also be an ILayoutManagerClient so a measure() method will be called at an appropriate time, giving you an opportunity to compute a measuredHeight.

The measured width of this object.

This is typically hard-coded for graphical skins because this number is simply the number of pixels in the graphic. For code skins, it can also be hard-coded if you expect to be drawn at a certain size. If your size can change based on properties, you may want to also be an ILayoutManagerClient so a measure() method will be called at an appropriate time, giving you an opportunity to compute a measuredHeight.

Określa współrzędną x myszy lub urządzenia wejściowego użytkownika, w pikselach.

Uwaga: Dla obiektów DisplayObject, które zostały obrócone, zwrócona współrzędna x będzie wskazywała obiekt nieobrócony.

Określa współrzędną y myszy lub urządzenia wejściowego użytkownika, w pikselach.

Uwaga: Dla obiektów DisplayObject, które zostały obrócone, zwrócona współrzędna y będzie wskazywała obiekt nieobrócony.

Nazwa instancji obiektu DisplayObject. Obiekt może być zidentyfikowany na liście obiektów podrzędnych kontenera nadrzędnych obiektów wyświetlanych poprzez wywołanie metody getChildByName() kontenera obiektów wyświetlanych.

Określa, czy przy konkretnym kolorze tła obiekt wyświetlany jest nieprzejrzysty. Przezroczysta bitmapa zawiera dane kanału alpha i jest rysowana w sposób przezroczysty. Bitmapa nieprzezroczysta nie posiada kanału alpha (oraz jest renderowana szybciej niż bitmapa przezroczysta). Jeżeli bitmapa jest nieprzezroczysta należy określić kolor wykorzystywanego tła.

W przypadku ustawienia na wartość liczbową powierzchnia jest nieprzezroczysta z tłem w barwie RGB określonej przez tą liczbę. W przypadku ustawienia na wartość null (wartość domyślna) obiekt wyświetlany ma przezroczyste tło.

Właściwość opaqueBackground powinna być stosowana głównie z właściwością cacheAsBitmap w celu optymalizacji renderowania. Dla obiektów wyświetlanych w których właściwość cacheAsBitmap jest ustawiona na wartość true, ustawienie opaqueBackground może podwyższyć wydajność renderowania.

Obszar tła nieprzezroczystego nie jest dopasowywany w przypadku wywołania metody hitTestPoint() przy parametrze shapeFlag ustawionym na wartość true.

Obszar tła nieprzezroczystego nie odpowiada na zdarzenia myszy.

Odnosi się do obiektu DisplayObjectContainer, który zawiera obiekt wyświetlany. Należy wykorzystać właściwość parent w celu określenia względnej ścieżki do obiektów wyświetlanych, które znajdują się ponad obecnym obiektem wyświetlanym w hierarchii listy wyświetlania.

Możliwe jest wykorzystanie właściwości parent w celu przejścia wielu poziomów w górę listy wyświetlania w następujący sposób:

     this.parent.parent.alpha = 20;
     

Dla obiektu wyświetlanego w załadowanym pliku SWF właściwością root jest szczytowy obiekt wyświetlany w sekcji drzewa listy wyświetlania reprezentowanej przez ten plik SWF. Dla obiektu Bitmap reprezentującego załadowany plik obrazu właściwością root jest sam obiekt Bitmap. Dla instancji głównej klasy pierwszego załadowanego pliku SWF właściwością root jest sam obiekt wyświetlany. Właściwością root obiektu Stage jest sam obiekt Stage. Właściwość root jest ustawiona na wartość null dla każdego obiektu wyświetlanego, który nie został dodany do listy wyświetlania, chyba że został dodany do kontenera obiektów wyświetlanych, który nie znajduje się na liście, ale który jest obiektem podrzędnym szczytowego obiektu wyświetlanego w załadowanym pliku SWF.

Na przykład przy utworzeniu nowego obiektu Sprite poprzez wywołanie metody konstruktora Sprite() jego właściwość root ma wartość null do momentu dodania go do listy wyświetlania (lub kontenera obiektów wyświetlanych, który nie znajduje się na liście, ale który jest obiektem podrzędnym szczytowego obiektu wyświetlanego w załadowanym pliku SWF).

Dla załadowanego pliku SWF szczytowy obiekt wyświetlany w pliku SWF ma właściwość root ustawioną na wartość własną, mimo iż obiekt Loader wykorzystywany do załadowania pliku nie znajduje się na liście wyświetlania. Obiekt Loader nie ma ustawionej właściwości root do momentu dodania go jako obiektu podrzędnego obiektu wyświetlanego, dla którego ustawiono właściwość root.

Określa wielkość obrotu instancji obiektu DisplayObject (w kątach). Wartości od 0 do 180 reprezentują obrót zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Wartości od 0 do –180 reprezentują obrót w kierunku przeciwnym. Wartości znajdujące się poza tymi granicami są dodawane lub odejmowane od 360 w celu osiągnięcia wartości w tym zakresie. Przykładowo instrukcja my_video.rotation = 450 funkcjonuje tak samo jak my_video.rotation = 90.

Aktualnie stosowana siatka skalowania. Jeżeli ustawione na wartość null, wówczas cały obiekt wyświetlany jest skalowany normalnie gdy stosowana jest dowolna transformacja skali.

Przy definiowaniu właściwości scale9Grid obiekt wyświetlany jest dzielony na siatkę dziewięciu regionów opartych na prostokącie scale9Grid, który definiuje region centralny siatki. Pozostałe 8 regionów to następujące obszary:

• Górny lewy narożnik poza prostokątem
• Obszar ponad prostokątem
• Górny prawy narożnik poza prostokątem
• Obszar po lewej stronie prostokąta
• Obszar po prawej stronie prostokąta
• Dolny lewy narożnik poza prostokątem
• Obszar poniżej prostokąta
• Dolny prawy narożnik poza prostokątem

Można wyobrazić sobie te 8 regionów poza centrum (zdefiniowanym przez prostokąt) jako ramę obrazu, do której stosowane są specjalne zasady w trakcie skalowania.

Gdy ustawiona zostaje właściwość scale9grid i obiekt wyświetlany jest skalowany, wówczas cały tekst oraz gradienty są skalowane normalnie, jednak dla innych typów obiektów stosowane są następujące zasady:

• Zawartość regionu centralnego jest skalowana normalnie.
• Zawartość w narożnikach nie jest skalowana.
• Zawartość górnego i dolnego regionu jest skalowana tylko w poziomie. Zawartość w regionach lewym i prawym jest skalowana tylko pionowo.
• Wszelkie wypełnienia (włącznie z bitmapami, filmami wideo oraz gradientami) są rozciągane w celu dopasowania do danych kształtów.

Jeżeli obiekt wyświetlany jest obrócony wszystkie kolejne skalowania są normalne (właściwość scale9Grid jest ignorowana).

Można na przykład przeanalizować następujący obiekt wyświetlany oraz prostokąt zastosowany jako właściwość scale9grid obiektu:

Wyświetlany obiekt.

Czerwony prostokąt przedstawia właściwość scale9Grid.

Gdy obiekt wyświetlany jest skalowany lub rozciągany obiekty wewnątrz prostokąta są skalowane normalnie, zaś obiekty poza prostokątem są skalowane zgodnie z zasadami właściwości scale9Grid:

Skalowane do 75%:
Skalowane do 50%:
Skalowane do 25%:
Rozciągnięte poziomo 150%:

Typowym zastosowaniem ustawienia scale9Grid jest ustawienie obiektu wyświetlanego jako składnika, w którym regiony skrajne utrzymują tą samą szerokość gdy składnik jest skalowany.

Wskazuje skalę poziomą (procent) obiektu względem punktu odniesienia. Domyślny punkt rejestracji wynosi (0,0). Wartość 1.0 oznacza 100% skali.

Skalowanie lokalnego układu współrzędnych ma wpływ na wartości właściwości x i y, które są zdefiniowane w całych pikselach.

Wskazuje skalę pionową (procent) obiektu względem punktu odniesienia. Domyślny punkt pasowania ma współrzędne (0,0). Wartość 1.0 oznacza 100% skali.

Skalowanie lokalnego układu współrzędnych ma wpływ na wartości właściwości x i y, które są zdefiniowane w całych pikselach.

Granice obszaru przewijania obiektu wyświetlanego. Obiekt wyświetlany jest kadrowany do rozmiaru określonego przez prostokąt i przewija się wewnątrz prostokąta przy zmianie właściwości x i y obiektu scrollRect.

Właściwości scrollRect obiektu Rectangle wykorzystują układ współrzędnych obiektu wyświetlanego i są skalowane tak jak ogólny obiekt wyświetlany. Granice narożników kadrowanego okna na przewijającym się obiekcie są źródłem obiektu wyświetlanego (0,0) oraz punktu zdefiniowanego przez szerokość i wysokość prostokąta. Nie są one centrowane wokół źródła, ale wykorzystują je do zdefiniowania górnego lewego narożnika obszaru. Przewijany obiekt wyświetlany jest zawsze przewijany o przyrosty pełnych pikseli.

Możliwe jest przewijanie obiektu w lewą i w prawą stronę poprzez ustawienie właściwości x obiektu Rectangle scrollRect. Możliwe jest przewijanie obiektu w górę i w dół poprzez ustawienie właściwości y obiektu Rectangle scrollRect. Jeżeli obiekt wyświetlany jest obrócony o 90 stopni i będzie on przewijany w lewo i w prawo, wówczas obiekt wyświetlany jest tak naprawdę przewijany w górę i w dół.

Zmiany właściwości scrollRect są przetwarzane tylko w czasie renderowania obiektu. Z tego powodu metody takie jak localToGlobal mogą nie dawać oczekiwanych wyników, jeśli zostaną wywołane natychmiast po zmodyfikowaniu właściwości scrollRect.

Uwaga: Począwszy od wersji Flash Player 11.4/AIR 3.4, ujemne wartości szerokości i wysokości prostokątów są zmieniane na 0.

Stół montażowy obiektu wyświetlanego. Aplikacja działająca w środowisku wykonawczym Flash ma tylko jeden obiekt Stage. Na przykład możliwe jest utworzenie i załadowanie wielu obiektów wyświetlanych do listy wyświetlania, zaś właściwość stage każdego obiektu wyświetlanego odwołuje się do tego samego obiektu Stage (nawet jeśli obiekt wyświetlany należy do załadowanego pliku SWF).

Jeżeli obiekt wyświetlany nie jest dodany do listy wyświetlania, wówczas jego właściwość stage ma wartość null.

Obiekt z właściwościami dotyczącymi matrycy obiektu wyświetlanego, transformacji kolorów oraz granic pikseli. Określone właściwości — matrix, colorTransform oraz trzy właściwości tylko do odczytu (concatenatedMatrix, concatenatedColorTransform oraz pixelBounds) — są opisane we wpisie dla klasy Transform.

Każda z właściwości obiektu transform jest również obiektem. Koncepcja ta jest konieczna, ponieważ jedynym sposobem ustawienia nowych wartości matrycy lub obiektów colorTransform jest utworzenie nowego obiektu oraz skopiowanie tego obiektu do właściwości transform.matrix lub transform.colorTransform.

Na przykład w celu zwiększenia wartości tx matrycy obiektu wyświetlanego konieczne jest skopiowanie całego obiektu matrycy, a następnie skopiowanie nowego obiektu do właściwości matrycy obiektu transform:

    var myMatrix:Matrix = myDisplayObject.transform.matrix;  
    myMatrix.tx += 10; 
    myDisplayObject.transform.matrix = myMatrix;  
    

Nie jest możliwe bezpośrednie ustawienie właściwości tx. Poniższy kod nie ma efektu na właściwość myDisplayObject:

    myDisplayObject.transform.matrix.tx += 10;
    

Możliwe jest również skopiowanie całego obiektu transform oraz przypisanie go do innej właściwości transform obiektu wyświetlanego. Na przykład poniższy kod kopiuje cały obiekt transform z obiektu myOldDisplayObj do myNewDisplayObj:

Końcowy obiekt wyświetlany myNewDisplayObj, ma wówczas te same wartości matrycy, transformacji kolorów oraz granice pikseli jak stary obiekt wyświetlany myOldDisplayObj.

Jeśli przyspieszanie sprzętowe jest dostępne, urządzenia telewizyjne ze środowiskiem AIR używają go na potrzeby przekształceń kolorów.

Decyduje, czy obiekt wyświetlany jest widoczny, czy nie. Obiekty wyświetlane, które nie są widoczne, zostaną wyłączone. Na przykład jeżeli właściwość visible=false dla instancji InteractiveObject, wówczas kliknięcie go nie jest możliwe.

Szerokość obiektu wyświetlanego w pikselach. Szerokość jest obliczana na podstawie granic zawartości obiektu wyświetlanego. W przypadku ustawienia właściwości width właściwość scaleX jest odpowiednio dostosowywana, jak widać w poniższym kodzie:

    var rect:Shape = new Shape();
    rect.graphics.beginFill(0xFF0000);
    rect.graphics.drawRect(0, 0, 100, 100);
    trace(rect.scaleX) // 1;
    rect.width = 200;
    trace(rect.scaleX) // 2;

Z wyjątkiem obiektów TextField i Video obiekt wyświetlany bez zawartości (jak na przykład pusta ikonka) ma szerokość 0, nawet w przypadku próby ustawienia właściwości width na inną wartość.

Wskazuje współrzędną x instancji DisplayObject względem lokalnych współrzędnych nadrzędnego obiektu DisplayObjectContainer. Jeżeli obiekt znajduje się wewnątrz obiektu DisplayObjectContainer, który posiada transformacje, wówczas jest wyrażony w lokalnym układzie współrzędnych otaczającego obiektu DisplayObjectContainer. W związku z tym, dla obiektu DisplayObjectContainer obróconego o 90 stopni w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, obiekty podrzędne dziedziczą układ współrzędnych obrócony w ten sam sposób. Współrzędne obiektu odnoszą się do położenia punktu rejestracji.

Wskazuje współrzędną x instancji DisplayObject względem lokalnych współrzędnych nadrzędnego obiektu DisplayObjectContainer. Jeżeli obiekt znajduje się wewnątrz obiektu DisplayObjectContainer, który posiada transformacje, wówczas jest wyrażony w lokalnym układzie współrzędnych otaczającego obiektu DisplayObjectContainer. W związku z tym, dla obiektu DisplayObjectContainer obróconego o 90 stopni w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, obiekty podrzędne dziedziczą układ współrzędnych obrócony w ten sam sposób. Współrzędne obiektu odnoszą się do położenia punktu rejestracji.

Zwraca prostokąt definiujący obszar obiektu wyświetlanego względem układu współrzędnych obiektu targetCoordinateSpace. Należy rozważyć poniższy kod, ukazujący jak zwracany prostokąt może się zmieniać w zależności od parametru targetCoordinateSpace podawanego do metody:

     var container:Sprite = new Sprite();
     container.x = 100;
     container.y = 100;
     this.addChild(container);
     var contents:Shape = new Shape();
     contents.graphics.drawCircle(0,0,100);
     container.addChild(contents);
     trace(contents.getBounds(container));
      // (x=-100, y=-100, w=200, h=200)
     trace(contents.getBounds(this));
      // (x=0, y=0, w=200, h=200)
     

Uwaga: W celu konwersji współrzędnych lokalnych obiektu wyświetlanego do współrzędnych wyświetlania lub na odwrót należy zastosować odpowiednio metody localToGlobal() i globalToLocal().

Metoda getBounds() jest podobna do metody getRect(), jednakże obiekt Rectangle zwrócony przez metodę getBounds() zawiera wszelkie obrysy na figurach, zaś obiekt Rectangle zwrócony przez getRect() pomija obrysy. W celu obejrzenia przykładu zobacz opis metody getRect().

Parametry

Zwraca prostokąt definiujący granice obiektu wyświetlanego, oparte na układzie współrzędnych zdefiniowanym przez parametr targetCoordinateSpace, wyłączając obrysy figur. Wartości zwracane przez metodę getRect() są takie same lub mniejsze niż zwracane przez metodę getBounds().

Uwaga: W celu konwersji współrzędnych lokalnych obiektu wyświetlanego do współrzędnych obiektu Stage lub na odwrót należy zastosować odpowiednio metody localToGlobal() i globalToLocal().

Parametry

Konwertuje obiekt point ze współrzędnych obiektu Stage (globalne) do współrzędnych obiektu wyświetlanego (lokalne).

W celu użycia tej metody najpierw należy utworzyć wystąpienie klasy Point. Wartości x i y, które przypisuje użytkownik, reprezentują współrzędne globalne, gdyż są one względne do punktu źródłowego (0,0) głównego obszaru wyświetlania. Następnie należy przekazać instancję Point jako parametr metody globalToLocal(). Metoda zwraca nowy obiekt Point z wartościami x i y, które są względne wobec źródła obiektu wyświetlanego, a nie obiektu Stage.

Parametry

Wyznacza prostokąt ograniczający obiekt wyświetlany w celu sprawdzenia, czy zachodzi on lub przecina się z prostokątem ograniczającym obiektu wyświetlanego obj.

Parametry

Analizuje obiekt wyświetlany w celu sprawdzenia, czy nachodzi on lub czy się on przecina z punktem określonym współrzędnymi xi y. Parametry x i y określają punkt w układzie współrzędnych obiektu Stage, a nie kontener obiektów wyświetlanych zawierający obiekt wyświetlany (chyba że kontenerem jest obiekt Stage).

Parametry

Konwertuje obiekt point ze współrzędnych obiektu wyświetlanego (lokalne) do współrzędnych obiektu Stage (globalne).

Metoda ta pozwala na konwersje dowolnych współrzędnych x i y z wartości względnych wobec źródła (0,0) określonego obiektu wyświetlanego (współrzędne lokalne) do wartości względnych wobec źródła obiektu Stage (współrzędne globalne).

W celu użycia tej metody najpierw należy utworzyć wystąpienie klasy Point. Wartości x i y, przypisywane przez użytkownika, reprezentują współrzędne lokalne, gdyż dotyczą one pochodzenia obiektu wyświetlanego.

Następnie należy przekazać utworzoną instancję Point jako parametr metody localToGlobal(). Metoda zwraca nowy obiekt Point z wartościami x i y, które są względne wobec źródła obiektu Stage, a nie obiektu wyświetlanego.

Parametry

Moves this object to the specified x and y coordinates.

Parametry

Sets the actual size of this object.

This method is mainly for use in implementing the updateDisplayList() method, which is where you compute this object's actual size based on its explicit size, parent-relative (percent) size, and measured size. You then apply this actual size to the object by calling setActualSize().

In other situations, you should be setting properties such as width, height, percentWidth, or percentHeight rather than calling this method.

Parametry