NativeApplication  - AS3

Aktywne okno aplikacji.

Jeśli aktywne okno pulpitu nie należy do tej aplikacji lub żadne okno nie jest aktywne, właściwość activeWindow ma wartość null.

Właściwość ta nie jest obsługiwana na platformach, które nie obsługują klasy NativeWindow.

Zawartość pliku deskryptora aplikacji dla tej aplikacji AIR.

var appDescriptor:XML = NativeApplication.nativeApplication.applicationDescriptor;
var ns:Namespace = appDescriptor.namespace();
var appCopyright:String = appDescriptor.ns::copyright;
var appVersion:String = appDescriptor.ns::version;
trace("appId:", appCopyright);
trace("version:", appVersion);

Identyfikator tej aplikacji.

Wartość tego ID aplikacji jest ustawiona w pliku deskryptora aplikacji.

Określa, czy aplikacja powinna zostać zamknięta automatycznie po zamknięciu wszystkich okien.

Kiedy parametr autoExit ma wartość true, wówczas aplikacja zostanie zamknięta po zamknięciu wszystkich okien. Oba zdarzenia zostaną wywołane, zarówno exiting, jak i exit. Kiedy parametr autoExit ma wartość false, należy wywołać metodę NativeApplication.nativeApplication.exit() w celu zamknięcia aplikacji.

Właściwość ta nie jest obsługiwana na platformach, które nie obsługują klasy NativeWindow.

Określa, czy aplikacja będzie czy nie będzie działać w tle.

Gdy właściwość executeInBackground ma wartość false (domyślną), aplikacja przeniesiona do tła pozostaje w stanie wstrzymania. Gdy właściwości executeInBackground ma wartość true, aplikacja może być wykonywana w tle.

Uwaga: W przypadku wersji 21 i starszych formatu SWF środowisko AIR nie obsługuje wykonywania w tle w systemach iOS i Android, gdy jest ustawiony bezpośredni tryb renderowania. Z powodu tego ograniczenia aplikacje używające mechanizmu Stage3D nie mogą realizować zadań w tle, takich jak odtwarzanie dźwięku, aktualizacja lokalizacji czy wysyłanie lub pobieranie danych przez sieć. System iOS nie umożliwia wywoływania procedur interfejsu OpenGL ES ani realizacji innych funkcji wyświetlania obrazu w tle. Próby wykonania takich operacji są przerywane przez system iOS. Takie ograniczenie nie występuje w systemie Android, który umożliwia wywoływanie w tle procedur interfejsu Open GL ES lub innych zadań, na przykład odtwarzania dźwięku. W przypadku wersji 22 i starszych formatu SWF aplikacje AIR dla urządzeń przenośnych mogą działać w tle, gdy jest ustawiony bezpośredni tryb renderowania. Środowisko wykonawcze AIR w systemie iOS powoduje błąd języka (3768 — nie można używać interfejsu API obiektu Stage3D podczas działania w tle) w przypadku wywołań OpenGL ES w tle. W systemie Android nie występują takie błędy, ponieważ jego aplikacje natywne mogą używać wywołań OpenGL ES podczas działania w tle. Aby optymalnie używać zasobu na urządzeniu przenośnym, nie należy stosować wywołań renderowania, gdy aplikacja działa w tle.

Ta właściwość jest obsługiwana w środowisku AIR dla systemów iOS i Android.

Ikona aplikacji.

Użyj obiektów NativeApplication.supportsDockIcon i NativeApplication.supportsSystemTrayIcon, aby określić klasę ikony. Typem będzie jedna z podklas obiektu InteractiveIcon. W systemie operacyjnym Mac^® OS X obiekt NativeApplication jest obiektem typu DockIcon. W systemie Windows^® obiekt NativeApplication.icon jest obiektem typu SystemTrayIcon. Gdy ikona aplikacji nie jest obsługiwana, właściwości NativeApplication.supportsDockIcon i NativeApplication.supportsSystemTrayIcon mają wartość false, a właściwość icon jest równa null.

Obiekt icon jest tworzony automatycznie, ale nie jest inicjalizowany z danymi obrazu. W niektórych systemach operacyjnych, jak na przykład Mac OS X, obraz domyślny jest dostarczany. W innych, jak na przykład Windows, ikona nie jest wyświetlana (o ile nie ma danych obrazu przypisanych do niej). Aby przypisać obraz ikony, należy ustawić właściwość icon.bitmaps z tablicą zawierającą co najmniej jeden obiekt BitmapData. Jeżeli więcej niż jeden obiekt BitmapData jest dołączony do tablicy, wówczas system operacyjny wybierze obraz, który jest najbliższy pod względem rozmiaru do wymiarów wyświetlanej ikony, w razie konieczności skalując obraz.

Powiązane elementy interfejsu API

Liczba sekund, która musi upłynąć bez interakcji ze strony użytkownika przed wywołaniem zdarzenia userIdle.

Domyślnie próg bezczynności wynosi 300 sekund (5 minut). Poprawne są wartości z zakresu od 5 (5 sekund) do 86400 (1 dzień) włącznie.

Powiązane elementy interfejsu API

Określa, czy dla żądanej platformy aplikacja ma być kompilowana czy interpretowana. Ten interfejs API zwraca wartość (true) tylko dla pakietu targets(ipa-app-store, ipa-test, ipa-debug, ipa-ad-hoc) dla systemu iOS. W przypadku innych platform w środowisku AIR ten interfejs API zwraca wartość (false).

Menu aplikacji.

Menu aplikacji są obsługiwane, gdy parametr NativeApplication.supportsMenu ma wartość true. Nie wszystkie systemy operacyjne obsługują menu aplikacji. Na przykład menu aplikacji są obsługiwane w systemie operacyjnym Mac OS X, ale nie w systemie Windows ani Linux. Przypisanie obiektu NativeMenu do tej właściwości, kiedy parametr NativeApplication.supportsMenu ma wartość false, jest dozwolone, ale nie ma żadnych skutków. Należy pamiętać o sprawdzeniu, czy system operacyjny obsługuje menu aplikacji, przez użycie właściwości NativeApplication.supportsMenu. Użycie innych sposobów (na przykład właściwości Capabilities.os) do określenia możliwości obsługi może prowadzić do błędów programowania (jeśli niektóre docelowe systemy operacyjne nie zostaną uwzględnione).

Obsługa profilów AIR: Ta funkcja nie jest obsługiwana na urządzeniach przenośnych ani na urządzeniach telewizyjnych ze środowiskiem AIR. Więcej informacji o obsłudze elementów interfejsu API w różnych profilach można znaleźć w sekcji Obsługa profilów aplikacji AIR.

Uwaga: W systemie operacyjnym Mac X właściwość menu odwołuje się do domyślnego menu aplikacji, dostarczonego przez system operacyjny. Można modyfikować istniejącą strukturę menu poprzez dodawanie i usuwanie elementów i podmenu oraz dodawanie detektorów zdarzeń. Można także całkowicie zastąpić domyślne menu przypisując nowy obiekt NativeMenu do tej właściwości menu.

Powiązane elementy interfejsu API

Pojedyncza instancja obiektu NativeApplication.

Tablica zawierająca wszystkie otwarte okna natywne tej aplikacji

Właściwość ta nie jest obsługiwana na platformach, które nie obsługują klasy NativeWindow.

ID wydawcy tej aplikacji.

Wartość tego ID jest ustawiona w pliku publisherid aplikacji, który jest generowany w czasie instalacji z łańcucha certyfikacji, użytego przy podpisywaniu aplikacji.

Wersja poprawki dla środowiska wykonawczego zarządzającego tą aplikacją.

Numer wersji środowiska wykonawczego zarządzającego tą aplikacją.

Określa, czy ta aplikacja uruchamiana jest automatycznie w momencie zalogowania się użytkownika.

Obsługa profilów AIR: Ta funkcja jest obsługiwana we wszystkich komputerowych systemach operacyjnych, ale nie jest obsługiwana na urządzeniach przenośnych ani na urządzeniach telewizyjnych ze środowiskiem AIR. W czasie wykonywania można sprawdzić, czy funkcja jest obsługiwana, odczytując właściwość NativeApplication.supportsStartAtLogin. Więcej informacji o obsłudze elementów interfejsu API w różnych profilach można znaleźć w sekcji Obsługa profilów aplikacji AIR.

Właściwość startAtLogin odzwierciedla stan mechanizmu zdefiniowanego przez system operacyjny, służącego do określania, czy aplikacja powinna się uruchamiać automatycznie przy zalogowaniu użytkownika. Użytkownik może zmienić stan ręcznie, korzystając z interfejsu systemu operacyjnego. Ta właściwość odzwierciedla obecny stan, bez względu na to czy stan był ostatnio zmieniany przez aplikację AIR lub system operacyjny.

Powiązane elementy interfejsu API

Wskazuje, czy metody setAsDefaultApplication(), removeAsDefaultApplication() i isSetAsDefaultApplication() są obsługiwane na bieżącej platformie.

W przypadku wartości true powyższe metody będą działały w sposób opisany w dokumentacji. W przypadku wartości false metody setAsDefaultApplication() i removeDefaultApplication() nie robią nic, a metoda isSetAsDefaultApplication() zwraca wartość false.

Powiązane elementy interfejsu API

Wskazuje, czy aplikacja AIR obsługuje ikony aplikacji typowe dla mechanizmu dokowania w obecnym systemie operacyjnym.

Jeżeli parametr ma wartość true, wówczas właściwość NativeApplication.icon jest typu DockIcon.

Interfejs użytkownika systemu Mac OS X obejmuje „Dock” zawierający ikony aplikacji, które są uruchomione lub często używane.

W celu ustalenia, czy system operacyjny obsługuje ikony Docku, należy koniecznie użyć właściwości NativeApplication.supportsDockIcon. Użycie innych sposobów (na przykład właściwości Capabilities.os) do określenia możliwości obsługi może prowadzić do błędów programowania (jeśli niektóre docelowe systemy operacyjne nie zostaną uwzględnione).

Powiązane elementy interfejsu API

Określa, czy obecny system operacyjny obsługuje globalny pasek menu aplikacji.

Jeżeli parametr ma wartość true, wówczas właściwość NativeApplication.menu może zostać użyta do definiowania (lub uzyskiwania dostępu) menu aplikacji macierzystej.

W celu ustalenia, czy system operacyjny obsługuje pasek menu aplikacji, należy koniecznie użyć właściwości NativeApplication.supportsMenu. Użycie innych sposobów (na przykład właściwości Capabilities.os) do określenia możliwości obsługi może prowadzić do błędów programowania (jeśli niektóre docelowe systemy operacyjne nie zostaną uwzględnione).

Powiązane elementy interfejsu API

Wskazuje, czy metoda startAtLogin jest obsługiwana na bieżącej platformie.

W przypadku wartości true metoda startAtLogin będzie działała w sposób opisany w dokumentacji. W przypadku wartości false metoda startAtLogin nie wykona żadnego działania.

Powiązane elementy interfejsu API

Określa, czy aplikacja AIR obsługuje ikony zasobnika systemowego w obecnym systemie operacyjnym.

Jeżeli parametr ma wartość true, wówczas właściwość NativeApplication.icon jest typu SystemTrayIcon.

Interfejs użytkownika systemu Windows zawiera „zasobnik systemowy”, oficjalnie nazywany obszarem powiadomień na pasku zadań. W zasobniku mogą być wyświetlane ikony aplikacji. Nie jest wyświetlana żadna ikona domyślna. Aby ikona była wyświetlana, należy nadać wartość tablicy bitmaps obiektu ikony.

W celu ustalenia, czy system operacyjny obsługuje ikony zasobnika systemowego, należy koniecznie użyć właściwości NativeApplication.supportsSystemTrayIcon. Użycie innych sposobów (na przykład właściwości Capabilities.os) do określenia możliwości obsługi może prowadzić do błędów programowania (jeśli niektóre docelowe systemy operacyjne nie zostaną uwzględnione).

Powiązane elementy interfejsu API

Umożliwia aplikacji zablokowanie przechodzenia interfejsu użytkownika do trybu bezczynności.

Wartość z klasy SystemIdleMode oddziałująca na zachowanie trybu bezczynności systemu hosta. Ta właściwość jest skuteczna tylko w aplikacji aktywnej dla interakcji z użytkownikiem, a dostęp do niej można uzyskać jedynie z treści uruchomionej w obszarze izolowanym aplikacji.

Obsługa profilów AIR: Ta funkcja jest obsługiwana na urządzeniach przenośnych, ale nie jest obsługiwana w komputerowych systemach operacyjnych ani w środowisku AIR dla urządzeń telewizyjnych. Więcej informacji o obsłudze elementów interfejsu API w różnych profilach można znaleźć w sekcji Obsługa profilów aplikacji AIR.

Powiązane elementy interfejsu API

Czas w sekundach od ostatniej interakcji ze strony użytkownika.

Powiązane elementy interfejsu API

Aktywuje tę aplikację.

Metoda ta nie jest obsługiwana na platformach, które nie obsługują klasy NativeWindow.

W niektórych sytuacjach określonych przez system operacyjny, ta metoda nie uaktywni aplikacji. Większość systemów operacyjnych ogranicza zdolność aplikacji do samoaktywacji, aby ograniczyć możliwość przypadkowego lub złośliwego uniemożliwienia używania przez użytkownika innych aplikacji.

Jeśli system operacyjny zezwoli na aktywację, wówczas określone okno będzie uaktywnione i przesunięte na pierwszy plan pulpitu, czyli przed okna lub inne otwarte aplikacje. (Jeśli parametr window jest równy null, zostanie aktywowane dowolne widoczne okno tej aplikacji).

Metoda activate() nie daje żadnych efektów, jeżeli aplikacja nie posiada widocznych okien.

Operacja aktywowania jest synchroniczna.

Parametry

Rejestruje obiekt detektora zdarzenia w obiekcie EventDispatcher, dzięki czemu detektor będzie otrzymywał powiadomienia o zdarzeniu. We wszystkich węzłach listy wyświetlania można rejestrować detektory zdarzeń reagujące na zdarzenia konkretnego typu, znajdujące się w określonej fazie i mające określony priorytet.

Po pomyślnym zarejestrowaniu detektora zdarzeń nie można zmienić jego priorytetu poprzez dodatkowe wywołania metody addEventListener(). Aby zmienić priorytet detektora, należy najpierw wywołać metodę removeListener(). Następnie można ponownie zarejestrować detektor z nowym poziomem priorytetu.

Należy pamiętać, że po zarejestrowaniu detektora późniejsze wywołania metody addEventListener() z różnymi wartościami type albo useCapture powodują rejestrowanie odrębnych detektorów. Na przykład detektor zarejestrowany z parametrem useCapture ustawionym na true wykrywa tylko zdarzenia w fazie przechwytywania. Po ponownym wywołaniu metody addEventListener() z tym samym obiektem detektora, ale z parametrem useCapture ustawionym na false będą istniały dwa odrębne detektory: jeden wykrywający zdarzenia w fazie przechwytywania, a drugi wykrywający zdarzenia w fazach miejsca docelowego i propagacji.

Nie można zarejestrować detektora zdarzeń, który wykrywałby tylko zdarzenia w fazie miejsca docelowego lub tylko zdarzenia w fazie propagacji. Te fazy są sprzężone podczas rejestracji, ponieważ propagacja zachodzi tylko w przodkach węzła miejsca docelowego.

Gdy detektor zdarzeń przestanie być potrzebny, należy go usunąć, wywołując metodę removeEventListener(); w przeciwnym razie mogą wystąpić problemy w zarządzaniu pamięcią. Detektory zdarzeń nie są automatycznie usuwane z pamięci, ponieważ proces czyszczenia pamięci nie usuwa detektora, pod warunkiem że istnieje obiekt wywołujący (o ile dla parametru useWeakReference ustawiona jest wartość true).

Skopiowanie instancji klasy EventDispatcher nie powoduje skopiowania detektorów zdarzeń dołączonych do tej instancji. (Jeśli utworzono nowy węzeł, dla którego potrzebny jest detektor zdarzeń, należy dołączyć detektor po utworzeniu węzła). Jednak przeniesienie instancji klasy EventDispatcher powoduje również przeniesienia dołączonych do niej detektorów zdarzeń

Jeśli detektor zdarzeń jest rejestrowany w węźle w momencie, gdy ten węzeł przetwarza zdarzenie, detektor nie zostanie wywołany w bieżącej fazie, ale może być wywołany w późniejszej fazie przepływu zdarzeń, np. w fazie propagacji.

Jeśli detektor zdarzeń zostanie usunięty z węzła w momencie, gdy ten węzeł przetwarza zdarzenie, zostanie wywołany przez bieżące operacje. Raz usunięty detektor zdarzeń nie jest nigdy ponownie wywoływany (chyba że zostanie ponownie zarejestrowany na potrzeby dalszego etapu wykonania programu).

Parametry

function(evt:Event):void

Wywołuje wewnętrzną komendę usuń na aktywnym obiekcie wyświetlania.

To wywołanie funkcji jest zignorowane, jeżeli aktywny obiekt nie implementuje polecenia. Jedynie obiekty ekranowe pochodzące z klas TextField lub HTMLLoader implementują obecnie to polecenie.

Uwaga: Polecenie clear() usuwa zaznaczony tekst. Jeśli nic nie zostało zaznaczone, nie czyści całego tekstu.

Wywołuje wewnętrzne polecenie kopiuj na aktywnym obiekcie wyświetlanym.

To wywołanie funkcji jest ignorowane, jeżeli składnik nie implementuje polecenia. Jedynie obiekty wyświetlane pochodzące z klas TextField lub HTMLLoader implementują obecnie to polecenie.

Wywołuje wewnętrzną komendę wytnij na aktywnym obiekcie wyświetlania.

To wywołanie funkcji jest zignorowane, jeżeli składnik nie implementuje polecenia. Jedynie obiekty wyświetlane pochodzące z klas TextField lub HTMLLoader implementują obecnie to polecenie.

Wywołuje zdarzenie, tj. kieruje je do przepływu zdarzeń. Miejscem docelowym zdarzenia jest obiekt EventDispatcher, względem którego wywołano metodę dispatchEvent().

Parametry

Kończy działanie tej aplikacji.

Wywołanie metody exit() zostanie zwrócone. Sekwencja zamykania nie rozpocznie się, dopóki obecnie wykonywany kod (np. obecny moduł obsługi zdarzeń) nie zostanie zakończony. Oczekujące operacje asynchroniczne są anulowane i będą lub nie będą zakończone.

Należy zauważyć, że zdarzenie exiting nie jest wywoływane. Jeżeli zdarzenie exiting jest wymagane przez logikę aplikacji, należy wywołać metodę NativeApplication.nativeApplication.dispatchEvent(), podając obiekt Event typu exiting. Dla wszystkich otwartych okien obiekty NativeWindow wywołują zdarzenia closing i close. Wywołanie metody preventDefault() obiektu zdarzenia closing zapobiega zakończeniu działania aplikacji.

Uwaga: Metoda ta nie jest obsługiwana na komputerach z systemem operacyjnym iOS.

Parametry

Pobiera domyślną aplikację do otwierania plików z określonym rozszerzeniem.

Uwaga: Ta metoda może być stosowana jedynie w przypadku typów plików zadeklarowanych w zdaniu fileTypes deskryptora aplikacji.

Metoda ta nie ma zastosowania do urządzeń telewizyjnych ze środowiskiem AIR. Jeśli zostanie wywołana dla typu pliku zadeklarowanego w deskryptorze aplikacji, zwróci wartość null.

Parametry

Powiązane elementy interfejsu API

Wskazuje, czy ta aplikacja jest obecnie domyślną aplikacją do otwierania plików z określonym rozszerzeniem.

Obsługa profilów AIR: Ta funkcja jest obsługiwana we wszystkich komputerowych systemach operacyjnych, ale nie jest obsługiwana na urządzeniach przenośnych ani na urządzeniach telewizyjnych ze środowiskiem AIR. W czasie wykonywania można sprawdzić, czy funkcja jest obsługiwana, odczytując właściwość NativeApplication.supportsDefaultApplication. Więcej informacji o obsłudze elementów interfejsu API w różnych profilach można znaleźć w sekcji Obsługa profilów aplikacji AIR.

Parametry

Powiązane elementy interfejsu API

Wywołuje wewnętrzne polecenie wklejenia na aktywnym obiekcie ekranowym.

To wywołanie funkcji jest ignorowane, jeżeli składnik nie implementuje polecenia. Jedynie obiekty wyświetlane pochodzące z klas TextField lub HTMLLoader implementują obecnie to polecenie.

Usuwa tą aplikację jako pozycję domyślną do otwierania plików z określonym rozszerzeniem.

Uwaga: Ta metoda może być stosowana jedynie w przypadku typów plików zadeklarowanych w zdaniu fileTypes deskryptora aplikacji.

Parametry

Powiązane elementy interfejsu API

Usuwa detektor z obiektu EventDispatcher. Jeśli w obiekcie EventDispatcher nie ma zarejestrowanego zgodnego detektora zdarzeń, wywołanie tej metody nie odnosi żadnego skutku.

Parametry

Wywołuje wewnętrzną komendę selectAll na aktywnym obiekcie wyświetlania.

To wywołanie funkcji jest ignorowane, jeżeli składnik nie implementuje polecenia. Jedynie obiekty wyświetlane pochodzące z klas TextField lub HTMLLoader implementują obecnie to polecenie.

Ustawia tą aplikację jako aplikację domyślną do otwierania plików z określonym rozszerzeniem.

Uwaga: Ta metoda może być stosowana jedynie w przypadku typów plików zadeklarowanych w zdaniu fileTypes deskryptora aplikacji.

Parametry

Powiązane elementy interfejsu API

Wywoływane, gdy aplikacja staje się aktywną aplikacją pulpitu.

Uwaga: to zdarzenie nie zawiera fazy „przechwytywania” ani „propagacji”, co oznacza, że detektory zdarzeń muszą być dodawane bezpośrednio do każdego potencjalnego obiektu docelowego — niezależnie od tego, czy obiekt znajduje się na liście wyświetlania.

To zdarzenie nie jest nigdy automatycznie wywoływane na urządzeniach telewizyjnych ze środowiskiem AIR. Można wywołać je ręcznie.

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Wywoływane, gdy aplikacja zostanie wywołana przez plik SWF uruchomiony w przeglądarce użytkownika.

Wywołanie z przeglądarki jest dozwolone tylko wtedy, gdy w pliku deskryptora aplikacji określone są następujące dane:

<allowBrowserInvocation>true</allowBrowserInvocation>

Wywoływane, gdy punkt skupienia pulpitu przechodzi do innej aplikacji.

Uwaga: to zdarzenie nie zawiera fazy „przechwytywania” ani „propagacji”, co oznacza, że detektory zdarzeń muszą być dodawane bezpośrednio do każdego potencjalnego obiektu docelowego — niezależnie od tego, czy obiekt znajduje się na liście wyświetlania.

To zdarzenie nie jest nigdy automatycznie wywoływane na urządzeniach telewizyjnych ze środowiskiem AIR. Można wywołać je ręcznie.

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Wywoływane w momencie rozpoczęcia sekwencji zamykania aplikacji.

Zdarzenie exiting jest wywoływane, gdy zamykanie aplikacji jest inicjowane przez system operacyjny, na przykład kiedy użytkownik naciśnie sekwencję klawiszy Command+Q w systemie operacyjnym Mac OS X, lub gdy parametrautoExit obiektu NativeApplication ma wartość true i ostatnie okno aplikacji zostanie zamknięte. Anulowanie tego zdarzenia zapobiega zamknięciu aplikacji.

Urządzenia telewizyjne ze środowiskiem AIR nigdy nie wywołują zdarzenia exiting.

Uwaga: Wywoływanie metody exit() obiektu NativeApplication nie powoduje wywołania zdarzenia exiting. Aby ostrzec składniki o nadchodzącym zamknięciu, należy wywołać zdarzenie exiting przed wywołaniem metody exit().

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Wywoływane, gdy aplikacja jest wywoływana.

Kiedy aplikacja jest wywoływana po raz drugi, nie jest otwierana kolejna instancja tej aplikacji. Zamiast tego pierwsza instancja otrzymuje dodatkowe zdarzenie wywołania. Do obowiązków aplikacji należy odpowiednia obsługa kolejnych zdarzeń invoke.

Uwaga: Wszystkie zdarzenia invoke są kolejkowane. Kiedy detektor dla tego zdarzenia jest rejestrowany, wówczas otrzymuje on wszystkie zdarzenia w kolejce oraz wszystkie nowe zdarzenia. Zdarzenia kolejkowane mogą być dostarczone przed lub po nowych zdarzeniach invoke.

Obiekt InvokeEvent ma następujące właściwości:

Wywoływane, gdy użytkownik naciśnie klawisz. Wystąpienie klasy NativeApplication udostępnia to zdarzenie na potrzeby obsługi skrótów klawiaturowych. To zdarzenie klawiatury jest wywoływane (wysyłane) najpierw do obiektu NativeApplication. Anulowanie tego zdarzenia powoduje również anulowanie skrótów menu obiektu NativeWindow. Zdarzenie to występuje przed zdarzeniem keyUp.

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Powiązane elementy interfejsu API

Wywoływane, gdy użytkownik zwolni klawisz. Wystąpienie klasy NativeApplication udostępnia to zdarzenie na potrzeby obsługi skrótów klawiaturowych. To zdarzenie klawiatury jest wywoływane (wysyłane) najpierw do obiektu NativeApplication. Anulowanie tego zdarzenia nie ma wpływu na inne obiekty (takie jak skróty menu obiektu NativeWindow). Zdarzenie to ma miejsce po zdarzeniu keyDown.

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Powiązane elementy interfejsu API

Wywoływane, gdy dostępne jest nowe połączenie sieciowe lub następuje utrata istniejącego połączenia sieciowego.

Zdarzenie networkChange nie koniecznie oznacza, że komputer host przeszedł w stan online lub offline. Możliwe, że jedynie przechodzi z jednego typu połączenia na drugi. Aplikacje mogą stosować to zdarzenie, aby pomóc optymalizować operację monitorowania dostępności zasobu zdalnego. Dyspozycja zdarzenia networkChange często jest odpowiednim momentem weryfikacji dostępności wszelkich zasobów zdalnych.

Uwagi:

• Uwaga: Możliwe jest niewielkie opóźnienie między zmianą sieci a dostarczeniem tego zdarzenia.
• W systemie Android obiekt NativeApplication może wywołać więcej niż jedno zdarzenie networkChange dla każdej zmiany połączenia sieciowego.

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Wywoływane tuż przed wstrzymaniem aplikacji przez system operacyjny.

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Wywoływane, gdy użytkownik pozostawał bezczynny.

Właściwość idleThreshold określa czas, przez jaki użytkownik musi pozostawać bezczynny, aby zostało wywołane to zdarzenie. Czas, w którym użytkownik nie wykazywał aktywności, można określić za pomocą właściwości timeSinceLastUserInput.

Uwaga: To zdarzenie nie jest wywoływane na urządzeniach przenośnych ani na urządzeniach telewizyjnych ze środowiskiem AIR.

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Powiązane elementy interfejsu API

Wywoływane, gdy system operacyjny wykrywa aktywność myszy lub klawiatury po bezczynności.

Uwaga: to zdarzenie nie jest wywoływane na urządzeniach przenośnych ani na urządzeniach telewizyjnych ze środowiskiem AIR.

Okres czasu, który jest uznawany za brak aktywności jest możliwy do konfiguracji we właściwości idleThreshold. Czas, w którym użytkownik nie wykazywał aktywności może być określony z właściwości timeSinceLastUserInput.

To zdarzenie ma następujące właściwości:

Powiązane elementy interfejsu API