ActionScript® 3.0 — dokumentacja dla platformy Adobe® Flash®
Strona główna  |  Ukryj listę pakietów i klas |  Pakiety  |  Klasy  |  Nowości  |  Indeks  |  Dodatki  |  Dlaczego język angielski?
Filtry: AIR 30.0 i wcześniejsze, Flash Player 30.0 i wcześniejsze, Flash Lite 4
Flex 4.6 i wcześniejsze, Flash Pro CS6 i wcześniejsze
Ukryj filtry
 

Instrukcje, słowa kluczowe i dyrektywy 

Pakietyx

Najwyższy poziom
adobe.utils
air.desktop
air.net
air.update
air.update.events
coldfusion.air
coldfusion.air.errors
coldfusion.air.events
coldfusion.service
coldfusion.service.events
coldfusion.service.mxml
com.adobe.acm.solutions.authoring.domain.extensions
com.adobe.acm.solutions.ccr.domain.extensions
com.adobe.consulting.pst.vo
com.adobe.dct.component
com.adobe.dct.component.datadictionary
com.adobe.dct.component.datadictionaryElement
com.adobe.dct.component.dataElementsPanel
com.adobe.dct.component.toolbars
com.adobe.dct.event
com.adobe.dct.exp
com.adobe.dct.model
com.adobe.dct.service
com.adobe.dct.service.provider
com.adobe.dct.transfer
com.adobe.dct.util
com.adobe.dct.view
com.adobe.ep.taskmanagement.domain
com.adobe.ep.taskmanagement.event
com.adobe.ep.taskmanagement.filter
com.adobe.ep.taskmanagement.services
com.adobe.ep.taskmanagement.util
com.adobe.ep.ux.attachmentlist.component
com.adobe.ep.ux.attachmentlist.domain
com.adobe.ep.ux.attachmentlist.domain.events
com.adobe.ep.ux.attachmentlist.domain.renderers
com.adobe.ep.ux.attachmentlist.skin
com.adobe.ep.ux.attachmentlist.skin.renderers
com.adobe.ep.ux.content.event
com.adobe.ep.ux.content.factory
com.adobe.ep.ux.content.handlers
com.adobe.ep.ux.content.managers
com.adobe.ep.ux.content.model.asset
com.adobe.ep.ux.content.model.preview
com.adobe.ep.ux.content.model.relation
com.adobe.ep.ux.content.model.search
com.adobe.ep.ux.content.model.toolbar
com.adobe.ep.ux.content.search
com.adobe.ep.ux.content.services
com.adobe.ep.ux.content.services.load
com.adobe.ep.ux.content.services.permissions
com.adobe.ep.ux.content.services.preview
com.adobe.ep.ux.content.services.providers
com.adobe.ep.ux.content.services.query
com.adobe.ep.ux.content.services.relationships
com.adobe.ep.ux.content.services.search.lccontent
com.adobe.ep.ux.content.services.version
com.adobe.ep.ux.content.view
com.adobe.ep.ux.content.view.components.activate
com.adobe.ep.ux.content.view.components.grid
com.adobe.ep.ux.content.view.components.grid.hover
com.adobe.ep.ux.content.view.components.grid.hover.component
com.adobe.ep.ux.content.view.components.grid.renderers
com.adobe.ep.ux.content.view.components.relationships
com.adobe.ep.ux.content.view.components.review
com.adobe.ep.ux.content.view.components.search.renderers
com.adobe.ep.ux.content.view.components.searchpod
com.adobe.ep.ux.content.view.components.toolbar
com.adobe.ep.ux.content.view.components.toolbar.controlRenderers
com.adobe.ep.ux.content.view.components.version
com.adobe.ep.ux.documentsubmit.component
com.adobe.ep.ux.documentsubmit.domain
com.adobe.ep.ux.documentsubmit.skin
com.adobe.ep.ux.taskaction.component
com.adobe.ep.ux.taskaction.domain
com.adobe.ep.ux.taskaction.domain.events
com.adobe.ep.ux.taskaction.skin
com.adobe.ep.ux.taskdetails.component
com.adobe.ep.ux.taskdetails.domain
com.adobe.ep.ux.taskdetails.skin
com.adobe.ep.ux.tasklist.component
com.adobe.ep.ux.tasklist.domain
com.adobe.ep.ux.tasklist.skin
com.adobe.ep.ux.webdocumentviewer.domain
com.adobe.exm.expression
com.adobe.exm.expression.error
com.adobe.exm.expression.event
com.adobe.exm.expression.impl
com.adobe.fiber.runtime.lib
com.adobe.fiber.services
com.adobe.fiber.services.wrapper
com.adobe.fiber.styles
com.adobe.fiber.util
com.adobe.fiber.valueobjects
com.adobe.gravity.binding
com.adobe.gravity.context
com.adobe.gravity.flex.bundleloader
com.adobe.gravity.flex.progress
com.adobe.gravity.flex.serviceloader
com.adobe.gravity.framework
com.adobe.gravity.init
com.adobe.gravity.service.bundleloader
com.adobe.gravity.service.logging
com.adobe.gravity.service.manifest
com.adobe.gravity.service.progress
com.adobe.gravity.tracker
com.adobe.gravity.ui
com.adobe.gravity.utility
com.adobe.gravity.utility.async
com.adobe.gravity.utility.error
com.adobe.gravity.utility.events
com.adobe.gravity.utility.factory
com.adobe.gravity.utility.flex.async
com.adobe.gravity.utility.logging
com.adobe.gravity.utility.message
com.adobe.gravity.utility.sequence
com.adobe.gravity.utility.url
com.adobe.guides.control
com.adobe.guides.domain
com.adobe.guides.i18n
com.adobe.guides.spark.components.skins
com.adobe.guides.spark.components.skins.mx
com.adobe.guides.spark.headers.components
com.adobe.guides.spark.headers.skins
com.adobe.guides.spark.layouts.components
com.adobe.guides.spark.layouts.skins
com.adobe.guides.spark.navigators.components
com.adobe.guides.spark.navigators.renderers
com.adobe.guides.spark.navigators.skins
com.adobe.guides.spark.util
com.adobe.guides.spark.wrappers.components
com.adobe.guides.spark.wrappers.skins
com.adobe.guides.submit
com.adobe.icc.dc.domain
com.adobe.icc.dc.domain.factory
com.adobe.icc.editors.events
com.adobe.icc.editors.handlers
com.adobe.icc.editors.managers
com.adobe.icc.editors.model
com.adobe.icc.editors.model.config
com.adobe.icc.editors.model.el
com.adobe.icc.editors.model.el.operands
com.adobe.icc.editors.model.el.operators
com.adobe.icc.enum
com.adobe.icc.external.dc
com.adobe.icc.obj
com.adobe.icc.services
com.adobe.icc.services.category
com.adobe.icc.services.config
com.adobe.icc.services.download
com.adobe.icc.services.export
com.adobe.icc.services.external
com.adobe.icc.services.formbridge
com.adobe.icc.services.fragmentlayout
com.adobe.icc.services.layout
com.adobe.icc.services.letter
com.adobe.icc.services.locator
com.adobe.icc.services.module
com.adobe.icc.services.render
com.adobe.icc.services.submit
com.adobe.icc.services.user
com.adobe.icc.token
com.adobe.icc.vo
com.adobe.icc.vo.render
com.adobe.icomm.assetplacement.controller
com.adobe.icomm.assetplacement.controller.utils
com.adobe.icomm.assetplacement.data
com.adobe.icomm.assetplacement.model
com.adobe.livecycle.assetmanager.client
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.event
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.handler
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.managers
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.model
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.model.cms
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.service
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.service.search
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.service.search.cms
com.adobe.livecycle.assetmanager.client.utils
com.adobe.livecycle.content
com.adobe.livecycle.rca.model
com.adobe.livecycle.rca.model.constant
com.adobe.livecycle.rca.model.document
com.adobe.livecycle.rca.model.participant
com.adobe.livecycle.rca.model.reminder
com.adobe.livecycle.rca.model.stage
com.adobe.livecycle.rca.service
com.adobe.livecycle.rca.service.core
com.adobe.livecycle.rca.service.core.delegate
com.adobe.livecycle.rca.service.process
com.adobe.livecycle.rca.service.process.delegate
com.adobe.livecycle.rca.token
com.adobe.livecycle.ria.security.api
com.adobe.livecycle.ria.security.service
com.adobe.mosaic.layouts
com.adobe.mosaic.layouts.dragAndDrop
com.adobe.mosaic.layouts.interfaces
com.adobe.mosaic.mxml
com.adobe.mosaic.om.constants
com.adobe.mosaic.om.events
com.adobe.mosaic.om.impl
com.adobe.mosaic.om.interfaces
com.adobe.mosaic.skinning
com.adobe.mosaic.sparklib.editors
com.adobe.mosaic.sparklib.optionMenu
com.adobe.mosaic.sparklib.scrollableMenu
com.adobe.mosaic.sparklib.scrollableMenu.skins
com.adobe.mosaic.sparklib.tabLayout
com.adobe.mosaic.sparklib.tabLayout.events
com.adobe.mosaic.sparklib.tabLayout.layouts
com.adobe.mosaic.sparklib.tabLayout.skins
com.adobe.mosaic.sparklib.text
com.adobe.mosaic.sparklib.util
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation.actionbar
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation.common
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation.events
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation.fragment
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation.letter
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation.letter.data
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation.preview
com.adobe.solutions.acm.authoring.presentation.rte
com.adobe.solutions.acm.ccr.presentation
com.adobe.solutions.acm.ccr.presentation.contentcapture
com.adobe.solutions.acm.ccr.presentation.contentcapture.events
com.adobe.solutions.acm.ccr.presentation.contentcapture.preview
com.adobe.solutions.acm.ccr.presentation.datacapture
com.adobe.solutions.acm.ccr.presentation.datacapture.renderers
com.adobe.solutions.acm.ccr.presentation.pdf
com.adobe.solutions.exm
com.adobe.solutions.exm.authoring
com.adobe.solutions.exm.authoring.components.controls
com.adobe.solutions.exm.authoring.components.toolbars
com.adobe.solutions.exm.authoring.domain
com.adobe.solutions.exm.authoring.domain.expression
com.adobe.solutions.exm.authoring.domain.impl
com.adobe.solutions.exm.authoring.domain.method
com.adobe.solutions.exm.authoring.domain.variable
com.adobe.solutions.exm.authoring.enum
com.adobe.solutions.exm.authoring.events
com.adobe.solutions.exm.authoring.model
com.adobe.solutions.exm.authoring.renderer
com.adobe.solutions.exm.authoring.view
com.adobe.solutions.exm.expression
com.adobe.solutions.exm.impl
com.adobe.solutions.exm.impl.method
com.adobe.solutions.exm.method
com.adobe.solutions.exm.mock
com.adobe.solutions.exm.mock.method
com.adobe.solutions.exm.runtime
com.adobe.solutions.exm.runtime.impl
com.adobe.solutions.exm.variable
com.adobe.solutions.prm.constant
com.adobe.solutions.prm.domain
com.adobe.solutions.prm.domain.factory
com.adobe.solutions.prm.domain.impl
com.adobe.solutions.prm.domain.manager
com.adobe.solutions.prm.presentation.asset
com.adobe.solutions.prm.presentation.constant
com.adobe.solutions.prm.presentation.document
com.adobe.solutions.prm.presentation.event
com.adobe.solutions.prm.presentation.file
com.adobe.solutions.prm.presentation.project
com.adobe.solutions.prm.presentation.team
com.adobe.solutions.prm.presentation.util
com.adobe.solutions.prm.service
com.adobe.solutions.prm.services.impl
com.adobe.solutions.prm.vo
com.adobe.solutions.rca.constant
com.adobe.solutions.rca.domain
com.adobe.solutions.rca.domain.common
com.adobe.solutions.rca.domain.factory
com.adobe.solutions.rca.domain.impl
com.adobe.solutions.rca.domain.impl.manager
com.adobe.solutions.rca.domain.manager
com.adobe.solutions.rca.presentation
com.adobe.solutions.rca.presentation.comment
com.adobe.solutions.rca.presentation.constant
com.adobe.solutions.rca.presentation.event
com.adobe.solutions.rca.presentation.gantt
com.adobe.solutions.rca.presentation.gantt.ruler
com.adobe.solutions.rca.presentation.template
com.adobe.solutions.rca.presentation.template.audit
com.adobe.solutions.rca.presentation.template.definition
com.adobe.solutions.rca.presentation.template.documents
com.adobe.solutions.rca.presentation.template.stages
com.adobe.solutions.rca.presentation.util
com.adobe.solutions.rca.service
com.adobe.solutions.rca.services.impl
com.adobe.solutions.rca.vo
com.adobe.solutions.rca.vo.um
com.adobe.viewsource
fl.accessibility
fl.containers
fl.controls
fl.controls.dataGridClasses
fl.controls.listClasses
fl.controls.progressBarClasses
fl.core
fl.data
fl.display
fl.events
fl.ik
fl.lang
fl.livepreview
fl.managers
fl.motion
fl.motion.easing
fl.rsl
fl.text
fl.transitions
fl.transitions.easing
fl.video
flash.accessibility
flash.concurrent
flash.crypto
flash.data
flash.desktop
flash.display
flash.display3D
flash.display3D.textures
flash.errors
flash.events
flash.external
flash.filesystem
flash.filters
flash.geom
flash.globalization
flash.html
flash.media
flash.net
flash.net.dns
flash.net.drm
flash.notifications
flash.permissions
flash.printing
flash.profiler
flash.sampler
flash.security
flash.sensors
flash.system
flash.text
flash.text.engine
flash.text.ime
flash.ui
flash.utils
flash.xml
flashx.textLayout
flashx.textLayout.compose
flashx.textLayout.container
flashx.textLayout.conversion
flashx.textLayout.edit
flashx.textLayout.elements
flashx.textLayout.events
flashx.textLayout.factory
flashx.textLayout.formats
flashx.textLayout.operations
flashx.textLayout.utils
flashx.undo
ga.controls
ga.layouts
ga.model
ga.uiComponents
ga.util
ga.views
ga.wrappers
lc.foundation
lc.foundation.domain
lc.foundation.events
lc.foundation.ui
lc.foundation.util
lc.preloader
lc.procmgmt
lc.procmgmt.commands
lc.procmgmt.domain
lc.procmgmt.events
lc.procmgmt.formbridge
lc.procmgmt.impl
lc.procmgmt.ui.attachments
lc.procmgmt.ui.controls
lc.procmgmt.ui.controls.card
lc.procmgmt.ui.controls.renderer
lc.procmgmt.ui.help
lc.procmgmt.ui.layout
lc.procmgmt.ui.presentationmodel
lc.procmgmt.ui.process
lc.procmgmt.ui.search
lc.procmgmt.ui.startpoint
lc.procmgmt.ui.task
lc.procmgmt.ui.task.form
lc.procmgmt.ui.task.form.commands
lc.procmgmt.ui.tracking
mx.accessibility
mx.automation
mx.automation.air
mx.automation.delegates
mx.automation.delegates.advancedDataGrid
mx.automation.delegates.charts
mx.automation.delegates.containers
mx.automation.delegates.controls
mx.automation.delegates.controls.dataGridClasses
mx.automation.delegates.controls.fileSystemClasses
mx.automation.delegates.core
mx.automation.delegates.flashflexkit
mx.automation.events
mx.binding
mx.binding.utils
mx.charts
mx.charts.chartClasses
mx.charts.effects
mx.charts.effects.effectClasses
mx.charts.events
mx.charts.renderers
mx.charts.series
mx.charts.series.items
mx.charts.series.renderData
mx.charts.styles
mx.collections
mx.collections.errors
mx.containers
mx.containers.accordionClasses
mx.containers.dividedBoxClasses
mx.containers.errors
mx.containers.utilityClasses
mx.controls
mx.controls.advancedDataGridClasses
mx.controls.dataGridClasses
mx.controls.listClasses
mx.controls.menuClasses
mx.controls.olapDataGridClasses
mx.controls.scrollClasses
mx.controls.sliderClasses
mx.controls.textClasses
mx.controls.treeClasses
mx.controls.videoClasses
mx.core
mx.core.windowClasses
mx.data
mx.data.crypto
mx.data.errors
mx.data.events
mx.data.messages
mx.data.mxml
mx.data.offline.errors
mx.data.utils
mx.effects
mx.effects.easing
mx.effects.effectClasses
mx.events
mx.filters
mx.flash
mx.formatters
mx.geom
mx.graphics
mx.graphics.codec
mx.graphics.shaderClasses
mx.logging
mx.logging.errors
mx.logging.targets
mx.managers
mx.messaging
mx.messaging.channels
mx.messaging.config
mx.messaging.errors
mx.messaging.events
mx.messaging.management
mx.messaging.messages
mx.modules
mx.netmon
mx.olap
mx.olap.aggregators
mx.preloaders
mx.printing
mx.resources
mx.rpc
mx.rpc.events
mx.rpc.http
mx.rpc.http.mxml
mx.rpc.livecycle
mx.rpc.mxml
mx.rpc.remoting
mx.rpc.remoting.mxml
mx.rpc.soap
mx.rpc.soap.mxml
mx.rpc.wsdl
mx.rpc.xml
mx.skins
mx.skins.halo
mx.skins.spark
mx.skins.wireframe
mx.skins.wireframe.windowChrome
mx.states
mx.styles
mx.utils
mx.validators
org.osmf.containers
org.osmf.display
org.osmf.elements
org.osmf.events
org.osmf.layout
org.osmf.logging
org.osmf.media
org.osmf.metadata
org.osmf.net
org.osmf.net.dvr
org.osmf.net.httpstreaming
org.osmf.net.metrics
org.osmf.net.qos
org.osmf.net.rtmpstreaming
org.osmf.net.rules
org.osmf.traits
org.osmf.utils
spark.accessibility
spark.automation.delegates
spark.automation.delegates.components
spark.automation.delegates.components.gridClasses
spark.automation.delegates.components.mediaClasses
spark.automation.delegates.components.supportClasses
spark.automation.delegates.skins.spark
spark.automation.events
spark.collections
spark.components
spark.components.calendarClasses
spark.components.gridClasses
spark.components.mediaClasses
spark.components.supportClasses
spark.components.windowClasses
spark.core
spark.effects
spark.effects.animation
spark.effects.easing
spark.effects.interpolation
spark.effects.supportClasses
spark.events
spark.filters
spark.formatters
spark.formatters.supportClasses
spark.globalization
spark.globalization.supportClasses
spark.layouts
spark.layouts.supportClasses
spark.managers
spark.modules
spark.preloaders
spark.primitives
spark.primitives.supportClasses
spark.skins
spark.skins.mobile
spark.skins.mobile.supportClasses
spark.skins.spark
spark.skins.spark.mediaClasses.fullScreen
spark.skins.spark.mediaClasses.normal
spark.skins.spark.windowChrome
spark.skins.wireframe
spark.skins.wireframe.mediaClasses
spark.skins.wireframe.mediaClasses.fullScreen
spark.transitions
spark.utils
spark.validators
spark.validators.supportClasses
xd.core.axm.enterprise.view.components
xd.core.axm.enterprise.view.skins
xd.core.axm.view.components
xd.core.axm.view.components.support

Elementy językowe

Stałe globalne
Funkcje globalne
Operatory
Instrukcje, słowa kluczowe i dyrektywy
Typy specjalne

Dodatki

Nowości
Błędy kompilatora
Ostrzeżenia kompilatora
Błędy czasu wykonywania
Migracja kodu ActionScript 3
Obsługiwane zestawy znaków
Tylko MXML
Elementy XML dotyczące ruchu
Znaczniki tekstu z synchronizacją czasową
Przestarzały indeks
Stałe implementacji dostępności
Instrukcje dotyczące przykładów
Informacje prawne

Klasy x

AAAARecord    
AbandonCommand
ABRUtils
AbstractConsumer
AbstractEntityMetadata
AbstractEvent
AbstractInvoker
AbstractMessage
AbstractOperation
AbstractOperation
AbstractParticipant
AbstractProducer
AbstractSearchFilterVO
AbstractService
AbstractServiceWrapper
AbstractStage
AbstractTarget
AbstractWebService
AccConst
Accelerometer
AccelerometerEvent
Accessibility
AccessibilityImplementation
AccessibilityProperties
AccessibleButton
AccessibleText
AccessPrivileges
AccImpl
AccImpl
Accordion
AccordionAutomationImpl
AccordionHeader
AccordionHeaderAccImpl
AccordionHeaderSkin
AccordionHeaderSkin
AccordionHeaderSkin
AccordionNav
AccordionSkin
AcknowledgeMessage
ACMRelationshipManager
ActionBar
ActionBar    
ActionBarButtonSkinBase
ActionBarDefaultButtonAppearance    
ActionBarSkin    
ActionEffectInstance
ActionRenderer
ActionScriptVersion
ActionSelectedEvent
ActivationBrowser
ActivatorSkin
ActiveContentEvent
ActiveDataEvent
ActivityEvent
ActualBitrateMetric
AddAction
AddActionInstance
AddApprovalStageParticipant
AddAssetPopUp
AddChild
AddChildAction
AddChildActionInstance
AddCreatorDialog
AddItemAction
AddItemActionInstance
AddItems
AddPanelButton
AddPanelEvent
AddRemoveEffectTargetFilter
AddReviewStageParticipant
AddServiceEvent
AddStageParticipant
AddTileEvent
AddViewEvent
AddViewManagerEvent
AdjustColor
AdvanceDataElementsPanel
AdvancedChannelSet
AdvancedDataGrid
AdvancedDataGridAccImpl
AdvancedDataGridAutomationImpl
AdvancedDataGridBase
AdvancedDataGridBaseEx
AdvancedDataGridBaseExAutomationImpl
AdvancedDataGridBaseSelectionData
AdvancedDataGridColumn
AdvancedDataGridColumnGroup
AdvancedDataGridDragProxy
AdvancedDataGridEvent
AdvancedDataGridEventReason
AdvancedDataGridGroupItemRenderer
AdvancedDataGridGroupItemRendererAutomationImpl
AdvancedDataGridHeaderHorizontalSeparator
AdvancedDataGridHeaderInfo
AdvancedDataGridHeaderRenderer
AdvancedDataGridHeaderShiftEvent
AdvancedDataGridItemRenderer
AdvancedDataGridItemRendererAutomationImpl
AdvancedDataGridItemSelectEvent
AdvancedDataGridListData
AdvancedDataGridRendererDescription
AdvancedDataGridRendererProvider
AdvancedDataGridSortItemRenderer
AdvancedListBase
AdvancedListBaseAutomationImpl
AdvancedListBaseContentHolderAutomationImpl
AdvancedSearchPod
AdvancedStyleClient
AfterUpSwitchBufferBandwidthRule
AggregatingToken
AggregatingTokenError
AirDragManagerAutomationHandler
AIREvent    
AirFunctionsHelper
Alert
AlertAccImpl
AlertAutomationImpl
AlertFormatter
AlertFormAutomationImpl
AlignmentArea
AllRuntimeSparkControls
AlternativeAudioEvent
AlternativeAudioTrait
AMFChannel
AndOperator
Animate
AnimateColor
AnimateColorInstance
AnimateFilter
AnimateFilterInstance
AnimateInstance
AnimateProperty
AnimatePropertyInstance
AnimateTransform
AnimateTransform3D
AnimateTransformInstance
AnimateTransitionShader
AnimateTransitionShaderInstance
Animation
Animator
Animator3D
AnimatorBase
AnimatorFactory
AnimatorFactory3D
AnimatorFactoryBase
AnimatorFactoryUniversal
AnimatorUniversal
AnnotationParseEvent
AntiAliasType
Application
Application
Application
ApplicationAutomationImpl
ApplicationBackground
ApplicationConstants
ApplicationControlBar
ApplicationDomain
ApplicationDomainTarget
ApplicationListItem
ApplicationSkin
ApplicationSkin
ApplicationSpecifier
ApplicationTitleBarBackgroundSkin    
ApplicationUpdater    
ApplicationUpdaterUI    
ApplyElementIDOperation
ApplyElementStyleNameOperation
ApplyElementTypeNameOperation
ApplyElementUserStyleOperation
ApplyFormatOperation
ApplyFormatToElementOperation
ApplyLinkOperation
ApplyTCYOperation
ApprovalStage
ApprovalStage
Approver
Approver
ApproverCollection
ApproverStatus
ApproverStatus
ApproverVO
AreaChart
AreaRenderer
AreaSeries
AreaSeriesAutomationImpl
AreaSeriesItem
AreaSeriesRenderData
AreaSet
ARecord    
ArgumentError
arguments
Array
ArrayCollection
ArrayList
ArrayUtil
ArrowDirection    
Asset
AssetAction
AssetAction
AssetActionCompleteEvent
AssetActionCompleteEvent
AssetActionEvent
AssetActionEvent
AssetActionsChangeEvent
AssetDetailsPod
AssetEvent
AssetExplorerServiceDelegate
AssetFocusEvent
AssetHandlerRegistry
AssetHandlerRegistry
AssetManager
AssetManager
AssetManagerView
AssetModel
AssetPod
AssetPropertiesEditor
AssetPropertyDescriptor
AssetPropertyDescriptor
AssetQueryServiceDelegate
AssetReviewPod
AssetTypeDescriptor
AssetTypeDescriptor
AssetValidationEvent
AssetValidationFaultType
AssetVersionPod
AssetVO
Assignment
AssignmentConstants
AsyncErrorEvent
AsyncListView
AsyncMessage
AsyncRequest
AsyncResponder
AsyncToken
AsyncTokenResponder
AsyncTokenWrapper
Attachment
AttachmentCommand
AttachmentEvent
AttachmentHeader
AttachmentHeaderBase
AttachmentHeaderModel
AttachmentIconRenderer
AttachmentIconRendererSkin
AttachmentInfo
AttachmentList
AttachmentList
AttachmentListComponent
AttachmentListModel
AttachmentListSkin
AttachmentLoader
AttachmentPermissions
Attachments
AttachmentsModel
Attribute
AudioDecoder
AudioDeviceManager
AudioElement
AudioEvent
AudioOutputChangeEvent
AudioOutputChangeReason
AudioPlaybackMode    
AudioTrait
AuditActionVO
AuditAttributeVO
AuditLevel
AuditLevel
AuditLevelVO
AuditManager
AuditMetaInfoVO
AuditModuleVO
Auditor
AugmentedError
AugmentedErrorEvent
AuthenticatingApplication
AuthenticationEvent
AuthenticationMethod
AuthFailureCode
AuthOptions
Author
AuthorStatus
AuthorVO
AuthResult
AuthStatus
AutoCapitalize    
AutoLayoutEvent
Automation
AutomationAirEvent
AutomationClass
AutomationDragEvent
AutomationDragEventWithPositionInfo
AutomationError
AutomationEvent
AutomationEventDescriptor
AutomationFlexNativeMenuEvent
AutomationHelper
AutomationID
AutomationIDPart
AutomationManager
AutomationMethodDescriptor
AutomationPropertyDescriptor
AutomationRecordEvent
AutomationReplayEvent
AvailablePropertyIterator
AvailableQualityLevelsMetric
AVDictionaryDataEvent
AverageAggregator
AVHTTPStatusEvent
AVLoader
AVM1Movie
AVNetworkingParams
AVPauseAtPeriodEndEvent
AVTagData
AVURLLoader
AVURLStream
AxisBase
AxisLabel
AxisLabelSet
AxisRenderer
AxisRendererAutomationImpl
AXMAccordion
AXMAccordionItemVO
AXMAccordionSegment
AXMBreadCrumb
AXMButton
AXMButtonBar
AXMButtonBarButton
AXMCheckBox
AXMComboBox
AXMDropDownList
AXMDropDownListBase
AXMEnterpriseAccordionSegmentSkin
AXMEnterpriseAccordionSkin
AXMEnterpriseAssetTabBar
AXMEnterpriseAssetTabBarButtonSkin
AXMEnterpriseAssetTabBarSkin
AXMEnterpriseAssetViewTabBar
AXMEnterpriseAssetViewTabBarButtonSkin
AXMEnterpriseAssetViewTabBarSkin
AXMEnterpriseBreadCrumbButtonSkin
AXMEnterpriseBreadCrumbFocusSkin
AXMEnterpriseBreadCrumbSkin
AXMEnterpriseButtonBarFirstButtonSkin
AXMEnterpriseButtonBarLastButtonSkin
AXMEnterpriseButtonBarMiddleButtonSkin
AXMEnterpriseButtonBarSkin
AXMEnterpriseButtonSkin
AXMEnterpriseCheckboxSkin
AXMEnterpriseCheckboxSmallSkin
AXMEnterpriseClosableTabBarButtonSkin
AXMEnterpriseClosableTabBarSkin
AXMEnterpriseCloseButtonSkin
AXMEnterpriseComboBoxButtonSkin
AXMEnterpriseComboBoxSkin
AXMEnterpriseComboBoxTextInputSkin
AXMEnterpriseDropDownListButtonSkin
AXMEnterpriseDropDownListItemRenderer
AXMEnterpriseDropDownListSkin
AXMEnterpriseFocusSkin
AXMEnterpriseFooterSkin
AXMEnterpriseGridHeaderRenderer
AXMEnterpriseGridSkin
AXMEnterpriseHeaderBarSkin
AXMEnterpriseHeaderButtonBar
AXMEnterpriseHScrollBarLargeSkin
AXMEnterpriseHScrollbarNoControlsSkin
AXMEnterpriseHScrollbarSkin
AXMEnterpriseHScrollbarThumbSkin
AXMEnterpriseHScrollbarTrackNoControlsSkin
AXMEnterpriseHScrollbarTrackSkin
AXMEnterpriseIconButtonSkin
AXMEnterpriseLargeButtonSkin
AXMEnterpriseLargeToggleButtonSkin
AXMEnterpriseNavigationButtonBarSkin
AXMEnterpriseNumericStepperDecrementButtonSkin
AXMEnterpriseNumericStepperIncrementButtonSkin
AXMEnterpriseNumericStepperSkin
AXMEnterpriseNumericStepperTextInputSkin
AXMEnterprisePanelSkin
AXMEnterpriseProgressSpinnerSkin
AXMEnterpriseQuietButtonSkin
AXMEnterpriseQuietHeaderBarButton
AXMEnterpriseQuietLargeButtonSkin
AXMEnterpriseQuietLargeDropDownListButtonSkin
AXMEnterpriseRadioButtonSkin
AXMEnterpriseResizeHandleSkin
AXMEnterpriseScrollDownArrowSkin
AXMEnterpriseScrollLeftArrowSkin
AXMEnterpriseScrollRightArrowSkin
AXMEnterpriseScrollUpArrowSkin
AXMEnterpriseSlideToggleButton
AXMEnterpriseSplitActionButtonSkin
AXMEnterpriseSplitActionPopUpButtonSkin
AXMEnterpriseSplitActionSkin
AXMEnterpriseTabBarButtonSkin
AXMEnterpriseTabBarSkin
AXMEnterpriseTextAreaSkin
AXMEnterpriseTextInputSkin
AXMEnterpriseTitleWindowSkin
AXMEnterpriseToggleButtonSkin
AXMEnterpriseToolBarBottomSkin
AXMEnterpriseToolBarButtonBarFirstButtonSkin
AXMEnterpriseToolBarButtonBarLastButtonSkin
AXMEnterpriseToolBarButtonBarMiddleButtonSkin
AXMEnterpriseToolbarButtonBarSkin
AXMEnterpriseToolBarTopSkin
AXMEnterpriseViewModeButtonBarButtonSkin
AXMEnterpriseViewModeButtonBarSkin
AXMEnterpriseVScrollbarNoControlsSkin
AXMEnterpriseVScrollbarSkin
AXMEnterpriseVScrollbarThumbSkin
AXMEnterpriseVScrollbarTrackNoControlsSkin
AXMEnterpriseVScrollbarTrackSkin
AXMHeaderBar
AXMHScrollBar
AXMLightItemRenderer
AXMList
AXMPopUp
AXMProgressBar
AXMProgressSpinner
AXMResizableContainer
AXMRichTextEditor
AXMRichTextEditorControlBar
AXMScroller
AXMSplitActionButton
AXMSwitch
AXMTabBar
AXMTabBarButton
AXMTitleWindow
AXMToggleButton
AXMToolPopUp
AXMToolPopUpDropDownController
AXMVerticalDivider
AXMVScrollBar

Instrukcje są to elementy języka, które wykonują lub określają operacje w czasie wykonywania skryptu. Na przykład instrukcja return zwraca wartość wynikową funkcji, w której jest wykonywana. Instrukcja if sprawdza warunek, aby określić, jaka operacja powinna zostać wykonana jako następna. Instrukcja switch tworzy rozgałęzioną strukturę instrukcji języka ActionScript.

Słowa kluczowe atrybutów zmieniają znaczenie definicji i mogą być stosowane do definicji klas, zmiennych, funkcji i przestrzeni nazw. Słowa kluczowe definicji służą do definiowania takich elementów, jak zmienne, funkcje, klasy i interfejsy. Podstawowe słowa kluczowe wyrażeń reprezentują wartości literalne (literały). Wykaz słów zastrzeżonych zawiera publikacja Nauka języka ActionScript 3.0.

Do dyrektyw zalicza się zarówno instrukcje, jak i definicje; dyrektywy mogą mieć wpływ na przebieg kompilacji lub wykonywania. Dyrektywy, które nie są ani instrukcjami, ani definicjami, zostały w poniższej tabeli oznaczone jako dyrektywy.


 słowo kluczowe definicji
 ... (rest) parameterOkreśla, że funkcja może przyjmować dowolną liczbę argumentów oddzielonych przecinkami.
 classDefiniuje klasę, która umożliwia tworzenie instancji obiektów o wspólnych właściwościach i metodach zdefiniowanych w klasie.
 constOkreśla stałą, czyli zmienną, której można przypisać wartość tylko jeden raz.
 extendsDefiniuje klasę będącą podklasą innej klasy.
 functionZawiera zestaw instrukcji zdefiniowanych w celu wykonywania określonego zadania.
 getDefiniuje funkcję pobierającą, tj. metodę, którą można odczytywać tak, jak właściwość.
 implementsOkreśla, że klasa implementuje jeden lub więcej interfejsów.
 interfaceDefiniuje interfejs.
 namespaceUmożliwia sterowanie widocznością definicji.
 packagePozwala podzielić kod na odrębne grupy, które można importować do innych skryptów.
 setDefiniuje funkcję ustawiającą, tj. metodę widoczną w interfejsie publicznym jako właściwość.
 varOkreśla zmienną.
 dyrektywa
 default xml namespace Dyrektywa default xml namespace określa domyślną przestrzeń nazw, jaka ma być używana dla obiektów XML.
 importUdostępnia dla lokalnego kodu klasy i pakiety zdefiniowane zewnętrznie względem niego.
 includeWłącza zawartość określonego pliku w taki sposób, jak gdyby polecenia zawarte w tym pliku były częścią skryptu wywołującego.
 use namespacePowoduje dodanie określonych przestrzeni nazw do zestawu otwartych przestrzeni nazw.
 instrukcja
 breakWystępuje w pętli (for, for...in, for each..in, do..while lub while) lub w bloku instrukcji skojarzonym z konkretnym warunkiem w instrukcji switch.
 caseDefiniuje miejsce docelowe skoku dla instrukcji switch.
 continuePrzeskakuje poza wszystkie pozostałe instrukcje w najbardziej wewnętrznej pętli i rozpoczyna następną iterację pętli, tak jak przy normalnym przekazaniu sterowania na koniec pętli.
 defaultDefiniuje domyślny przypadek w instrukcji switch.
 do..whilePodobna do pętli while z jednym wyjątkiem: instrukcje są zawsze wykonywane jeden raz przed pierwszym sprawdzeniem warunku.
 elseOkreśla instrukcje, które mają być wykonane, jeśli wyrażenie warunkowe w instrukcji if zwróci wartość false.
 forJednokrotnie wyznacza wartość wyrażenia init (inicjacja) i rozpoczyna wykonywanie pętli.
 for..inPrzechodzi iteracyjnie do kolejnych dynamicznych właściwości obiektu lub elementów tablicy i wykonuje na każdym z nich instrukcję statement.
 for each..inIteracyjnie przechodzi przez kolejne elementy kolekcji i wykonuje na każdym z nich instrukcję statement.
 ifSprawdza warunek w celu określenia, którą instrukcję należy wykonać jako następną.
 labelKojarzy instrukcję z identyfikatorem, do którego można odwoływać się w instrukcji break lub continue.
 returnPowoduje natychmiastowe przekazanie sterowania (powrót) do funkcji wywołującej.
 switchPrzekazuje sterowanie do jednej z kilku instrukcji, w zależności od wartości wyrażenia.
 throwGeneruje (pot. wyrzuca, ang. throw) błąd, który może być obsłużony (pot. przechwycony, ang. catch) przez blok kodu catch.
 try..catch..finallyOtacza blok kodu, w którym może wystąpić błąd, i pozwala zareagować na błąd.
 whileWyznacza wartość warunku i jeśli wartość ta jest równa true, wykonuje jedną lub wiele instrukcji, po czym wraca na początek pętli i ponownie wyznacza wartość warunku.
 withUstanawia obiekt domyślny, na którym mają być wykonywane instrukcje, pozwalając na skrócenie kodu programu.
  Przestrzenie nazw
 AS3Definiuje metody i właściwości podstawowych klas języka ActionScript, które są właściwościami ustalonymi, a nie prototypowymi.
 flash_proxyDefiniuje metody klasy Proxy.
 object_proxyDefiniuje metody klasy ObjectProxy.
 podstawowe słowo kluczowe wyrażenia
 falseWartość typu Boolean reprezentująca fałsz.
 nullWartość specjalna, która może być przypisywana zmiennym lub zwracana przez funkcję w przypadku braku danych.
 thisOdwołanie do obiektu zawierającego metodę.
 trueWartość typu Boolean reprezentująca prawdę.
  Instrukcje
 superWywołuje nadklasę (czyli wersję będącą przodkiem) metody lub konstruktora.
 słowo kluczowe atrybutu
 dynamicOkreśla, że instancje klasy mogą mieć właściwości dynamiczne, dodawane w czasie wykonywania.
 finalOkreśla, że nie można przesłonić metody lub że nie można rozszerzyć klasy.
 internalOkreśla, że klasa, zmienna, stała lub funkcja jest dostępna dla dowolnego kodu wywołującego w ramach tego samego pakietu.
 nativeOkreśla, że funkcja lub metoda jest zaimplementowana w kodzie macierzystym programu Flash Player.
 overrideOkreśla, że metoda zastępuje metodę dziedziczoną.
 privateOkreśla, że zmienna, stała, metoda lub przestrzeń nazw jest dostępna tylko w tej klasie, w której ją zdefiniowano.
 protectedOkreśla, że zmienna, stała, metoda lub przestrzeń nazw jest dostępna tylko w tej klasie, w której ją zdefiniowano, oraz we wszystkich podklasach tej klasy.
 publicOkreśla, że klasa, zmienna, stała lub metoda jest dostępna dla dowolnego kodu wywołującego.
 staticOkreśla, że zmienna, stała lub metoda należy do klasy, a nie do wystąpienia klasy.
Instrukcje, słowa kluczowe i szczegóły dyrektyw
... (rest) parametersłowo kluczowe definicji
Zastosowanie

function functionName(parameter0, parameter1, ...rest){ 
	// statement(s) 
} 

Określa, że funkcja może przyjmować dowolną liczbę argumentów oddzielonych przecinkami. Lista argumentów staje się tablicą i jest dostępna w treści funkcji. Nazwę tablicy podaje się po znakach ... w deklaracji parametrów. Parametr może mieć dowolną nazwę niebędącą słowem zastrzeżonym.

Deklaracja parametrów ... (rest), jeśli jest określona razem z innymi parametrami, musi być ostatnim parametrem. Tablica parametrów ... (rest) jest zapełniana tylko wtedy, gdy liczba argumentów przekazanych do funkcji jest większa od liczby pozostałych zadeklarowanych parametrów.

Każdy argument na liście argumentów oddzielanych przecinkami jest umieszczany w jednym elemencie tablicy. W wypadku przekazania instancji klasy Array cała tablica jest umieszczana w jednym elemencie tablicy parametrów ... (rest).

Użycie tego parametru powoduje, że obiekt arguments staje się niedostępny. Mimo że parametr ... (rest) zapewnia tę samą funkcjonalność, co tablica arguments i właściwość arguments.length, nie zapewnia funkcjonalności zbliżonej do oferowanej przez właściwość arguments.callee. Dlatego nie należy korzystać z parametru ... (rest) w sytuacjach, w których konieczne byłoby użycie właściwości arguments.callee.

Parametry
rest:* — Identyfikator, który reprezentuje nazwę tablicy argumentów przekazanych do funkcji. Parametr nie musi mieć nazwy rest; może mieć dowolną nazwę niebędącą słowem kluczowym. Dozwolone jest określenie typu Array dla parametru ... (rest), jednak może to być mylące, ponieważ w istocie parametr musi być listą wartości oddzielonych przecinkami, a nie instancją klasy Array.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie parametr ... (rest) zastosowano w dwóch różnych funkcjach. Pierwsza funkcja, traceParams, wywołuje po prostu funkcję trace() dla każdego argumentu przekazanego w tablicy rest. Druga funkcja, average(), zwraca średnią z listy argumentów. Ponadto w drugiej funkcji parametr ma inną nazwę: args.
package {
	import flash.display.MovieClip;
	
	public class RestParamExample extends MovieClip {
		public function RestParamExample() {
			traceParams(100, 130, "two"); // 100,130,two
			trace(average(4, 7, 13));     // 8
		}
	}
}


function traceParams(... rest) {
 	trace(rest);
 }
 
function average(... args) : Number{
	var sum:Number = 0;
	for (var i:uint = 0; i < args.length; i++) {
		sum += args[i];
	}
	return (sum / args.length);
}

Powiązane elementy interfejsu API

AS3 Przestrzenie nazw  

Definiuje metody i właściwości podstawowych klas języka ActionScript, które są właściwościami ustalonymi, a nie prototypowymi. Ustawienie opcji kompilatora "-as3" na true (w programie Flex Builder 2 jest to ustawienie domyślne) powoduje automatyczne otwarcie przestrzeni nazw AS3 dla wszystkich klas podstawowych. Oznacza to, że w instancji klasy podstawowej będą używane właściwości i metody ustalone, a nie wersje tych samych właściwości i metod dołączone do obiektu prototypowego klasy. Zastosowanie właściwości ustalonych zapewnia zwykle lepszą wydajność kosztem zgodności wstecz z wydaniem 3 specyfikacji języka ECMAScript (ECMA-262).

Parametry

Powiązane elementy interfejsu API

breakinstrukcja 
Zastosowanie

break [label]

Występuje w pętli (for, for...in, for each..in, do..while lub while) lub w bloku instrukcji skojarzonym z konkretnym warunkiem w instrukcji switch. Instrukcja break użyta w pętli nakazuje pominięcie pozostałej części treści pętli, przerwanie pętli i wykonanie instrukcji następującej po instrukcji pętli. Instrukcja break użyta wewnątrz instrukcji switch nakazuje pominięcie pozostałych instrukcji w danym bloku case i przejście do pierwszej instrukcji, jaka następuje po zamykającej instrukcji switch.

W pętlach zagnieżdżonych instrukcja break pomija tylko resztę bieżącej pętli i nie powoduje przerwania całego szeregu pętli zagnieżdżonych. Aby przerwać szereg pętli zagnieżdżonych, należy użyć instrukcji label lub try..catch..finally.

Z instrukcją break może być skojarzona opcjonalna etykieta identyczna z etykietą jednej z instrukcji zewnętrznych. Użycie etykiety, która nie ma odpowiednika w etykietach instrukcji zewnętrznych, jest błędem składniowym. Instrukcje break z etykietami mogą służyć do przerywania wielopoziomowych pętli zagnieżdżonych, instrukcji switch lub instrukcji block. Odpowiedni przykład zamieszczono przy opisie instrukcji label.

Parametry
label:* — Nazwa etykiety skojarzonej z instrukcją.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zastosowano instrukcję break do wyjścia z pętli nieskończonej:
var i:int = 0;
while (true) { 
	trace(i); 
	if (i >= 10) { 
		break; // this will terminate/exit the loop 
	} 
	i++; 
} 
/*
0 
1 
2 
3 
4 
5 
6 
7 
8 
9 
10*/

Powiązane elementy interfejsu API

caseinstrukcja 
Zastosowanie

case jumpTarget: statements

Definiuje miejsce docelowe skoku dla instrukcji switch. Jeśli parametr jumpTarget jest ściśle (zgodnie z działaniem operatora ===) równy parametrowi expression instrukcji switch, program Flash Player wykonuje instrukcje w parametrze statements, dopóki nie napotka instrukcji break lub końca instrukcji switch.

Użycie instrukcji case poza instrukcją switch spowoduje zgłoszenie błędu i uniemożliwi skompilowanie skryptu.

Parametry
jumpTarget:* — Dowolne wyrażenie.
statements:* — Instrukcje, które mają być wykonane, jeśli parametr jumpTarget będzie równy wyrażeniu warunkowemu instrukcji switch.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zdefiniowano miejsca docelowe skoku dla instrukcji switch z warunkiem thisMonth. Jeśli wartość thisMonth będzie równa wyrażeniu w instrukcji case, zostaną wykonane instrukcje skojarzone z tym wyrażeniem.
var thisMonth:int = new Date().getMonth(); 
switch (thisMonth) { 
	case 0 : 
		trace("January"); 
		break; 
	case 1 : 
		trace("February"); 
		break; 
	case 5 : 
	case 6 : 
	case 7 : 
		trace("Some summer month"); 
		break; 
	case 8 : 
		trace("September"); 
		break; 
	default : 
		trace("some other month"); 
}

Powiązane elementy interfejsu API

classsłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

[dynamic] [public | internal] [final] class className [ extends superClass ] [ implements interfaceName[, interfaceName... ] ] { 
	// class definition here
}

Definiuje klasę, która umożliwia tworzenie instancji obiektów o wspólnych właściwościach i metodach zdefiniowanych w klasie. Na przykład, jeśli opracowujemy system rejestracji faktur, możemy utworzyć klasę Faktura definiującą wszystkie metody i właściwości wspólne dla każdej faktury. Następnie używalibyśmy polecenia new Faktura() do tworzenia obiektów klasy Faktura.

Każdy plik źródłowy ActionScript może zawierać tylko jedną klasę widoczną dla innych plików źródłowych lub skryptów. Ta klasa widoczna na zewnątrz może być klasą publiczną lub wewnętrzną i musi być zdefiniowana wewnątrz instrukcji package. Jeśli ten sam plik zawiera inne klasy, muszą one być umieszczone poza instrukcją package, na końcu pliku.

Nazwa klasy widocznej z zewnątrz musi być zgodna z nazwą pliku źródłowego ActionScript zawierającego tę klasę. Nazwa pliku źródłowego musi składać się z nazwy klasy z dodanym rozszerzeniem .as. Na przykład, jeśli nazwa klasy to Student, plik definiujący tę klasę musi nosić nazwę Student.as.

Nie jest dozwolone zagnieżdżanie definicji klas, tzn. nie można definiować dodatkowych klas wewnątrz definicji klasy.

Istnieje możliwość zdefiniowania metody-konstruktora, tj. metody wykonywanej za każdym razem, gdy jest tworzona nowa instancja klasy. Nazwa metody-konstruktora musi być identyczna z nazwą klasy. Jeśli metoda-konstruktor nie zostanie zdefiniowana jawnie, zostanie utworzony konstruktor domyślny.

Aby wskazać, że obiekty mogą w czasie wykonywania dodawać właściwości dynamiczne i uzyskiwać do nich dostęp, należy poprzedzić instrukcję class słowem kluczowym dynamic. Aby zadeklarować, że klasa implementuje interfejs, należy użyć słowa kluczowego implements. Do tworzenia podklas klasy służy słowo kluczowe extends. (Klasa może stanowić rozszerzenie tylko jednej klasy, ale może implementować kilka interfejsów). Słów kluczowych implements i extends można użyć w tej samej instrukcji. Następujący przykład ilustruje typowe zastosowania słów kluczowych implements i extends:

class C implements Interface_i, Interface_j // OK 
class C extends Class_d implements Interface_i, Interface_j // OK 
class C extends Class_d, Class_e // not OK 

Parametry
className:Class — W pełni kwalifikowana nazwa klasy.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Następujący przykład tworzy klasę o nazwie Plant. Konstruktor Plant ma dwa parametry.
// Filename Plant.as 
package {
  public class Plant { 
	// Define property names and types 
	private var _leafType:String; 
	private var _bloomSeason:String; 
	// Following line is constructor 
	// because it has the same name as the class 
	public function Plant(param_leafType:String, param_bloomSeason:String) { 
		// Assign passed values to properties when new Plant object is created 
		_leafType = param_leafType; 
		_bloomSeason = param_bloomSeason; 
	} 
	// Create methods to return property values, because best practice 
	// recommends against directly referencing a property of a class 
	public function get leafType():String { 
		return _leafType; 
	} 
	public function get bloomSeason():String { 
		return _bloomSeason; 
	} 
  }
}
W skrypcie możemy użyć operatora new do utworzenia obiektu Plant.
var pineTree:Plant = new Plant("Evergreen", "N/A"); 
// Confirm parameters were passed correctly 
trace(pineTree.leafType); 
trace(pineTree.bloomSeason); 

Powiązane elementy interfejsu API

constsłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

const identifier = value 

Określa stałą, czyli zmienną, której można przypisać wartość tylko jeden raz.

Możliwe jest ścisłe określenie typu stałej poprzez dopisanie za jej nazwą dwukropka (:) i typu danych.

Parametry
identifier:* — Identyfikator stałej.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład dowodzi, że próba przypisania wartości do stałej więcej niż raz spowoduje zgłoszenie błędu.
const MIN_AGE:int = 21;
MIN_AGE = 18; // error
W poniższym przykładzie zademonstrowano, że nawet jeśli stała jest tablicą, dozwolone jest wywoływanie z niej metod klasy Array, w tym Array.push(). Nie można jednak przypisać stałej nowego literału tablicowego.
const product_array:Array = new Array("Studio", "Dreamweaver", "Flash", "ColdFusion", "Contribute", "Breeze"); 
product_array.push("Flex"); // array operations are allowed
product_array = ["Other"];  // assignment is an error
trace(product_array); 

Powiązane elementy interfejsu API

continueinstrukcja 
Zastosowanie

continue [label]

Przeskakuje poza wszystkie pozostałe instrukcje w najbardziej wewnętrznej pętli i rozpoczyna następną iterację pętli, tak jak przy normalnym przekazaniu sterowania na koniec pętli. Instrukcja continue nie ma wpływu na wykonywanie kodu poza pętlą. W pętlach zagnieżdżonych można użyć opcjonalnego parametru label w celu przeskoczenia nie tylko pętli najbardziej wewnętrznej, lecz także zewnętrznych.

Z instrukcją continue może być skojarzona opcjonalna etykieta identyczna z etykietą jednej z instrukcji zewnętrznych. Użycie etykiety, która nie ma odpowiednika w etykietach instrukcji zewnętrznych, jest błędem składniowym. Instrukcje continue z etykietami mogą służyć do przerywania wielopoziomowych pętli zagnieżdżonych.

Parametry

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższej pętli while instrukcja continue powoduje pominięcie pozostałej części treści pętli zawsze, gdy napotkana zostanie wielokrotność liczby 3; następuje wówczas skok na początek pętli, gdzie testowany jest warunek:
var i:int = 0; 
while (i < 10) { 
	if (i % 3 == 0) { 
		i++; 
		continue; 
	} 
	trace(i); 
	i++; 
}
W pętli for również można użyć instrukcji continue do przeskoczenia pozostałej części treści pętli. W poniższym przykładzie instrukcja trace(i) jest pomijana, jeśli i % 3 równa się 0:
 
for (var i:int = 0; i < 10; i++) { 
	if (i % 3 == 0) { 
		continue; 
	} 
	trace(i); 
}

Powiązane elementy interfejsu API

defaultinstrukcja 
Zastosowanie

default: statements 

Definiuje domyślny przypadek w instrukcji switch. Instrukcje są wykonywane, jeśli parametr expression instrukcji switch nie równa się (ściśle, zgodnie z działaniem operatora [===]) żadnemu z parametrów expression następujących po słowach kluczowych case danej instrukcji switch.

Instrukcja switch nie musi zawierać instrukcji przypadku default. Instrukcja przypadku default nie musi być ostatnia na liście. Użycie instrukcji default poza instrukcją switch spowoduje zgłoszenie błędu i uniemożliwi skompilowanie skryptu.

Parametry
statements:* — Dowolne instrukcje.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie, jeśli dniem tygodnia jest Saturday (sobota) lub Sunday (niedziela), nie ma zastosowania żadna z instrukcji case, dlatego wykonywana jest instrukcja default.
var dayOfWeek:int = new Date().getDay(); 
switch (dayOfWeek) { 
	case 1 : 
		trace("Monday"); 
		break; 
	case 2 : 
		trace("Tuesday"); 
		break; 
	case 3 : 
		trace("Wednesday"); 
		break; 
	case 4 : 
		trace("Thursday"); 
		break; 
	case 5 : 
		trace("Friday"); 
		break; 
	default : 
		trace("Weekend"); 
}

Powiązane elementy interfejsu API

default xml namespacedyrektywa 
Zastosowanie

default xml namespace = ns

Dyrektywa default xml namespace określa domyślną przestrzeń nazw, jaka ma być używana dla obiektów XML.

Jeśli dyrektywa default xml namespace nie zostanie użyta, domyślną przestrzenią nazw będzie przestrzeń unnamed (z pustym ciągiem znaków jako identyfikatorem URI). Zasięg deklaracji default xml namespace to blok funkcji, podobnie jak zasięg zmiennej.

Parametry

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład demonstruje, że zasięgiem dyrektywy default xml namespace jest blok funkcji:
var nsDefault1:Namespace = new Namespace("http://www.example.com/namespaces/");
default xml namespace = nsDefault1;
	    
var x1:XML = ;
trace("x1 ns: " + x1.namespace());
			
scopeCheck();	

var x2:XML = ;
trace("x2 ns: " + x2.namespace());
		
function scopeCheck(): void {
	
	var x3:XML = ;
	trace("x3 ns: " + x3.namespace());
				
	var nsDefault2:Namespace = new Namespace("http://schemas.xmlsoap.org/soap/envelope/");
	default xml namespace = nsDefault2;
		    
	var x4:XML = ;
	trace("x4 ns: " + x4.namespace());

}
Wyniki wykonania funkcji trace() w tym przykładzie są następujące: x1 ns: http://www.example.com/namespaces/ x3 ns: x4 ns: http://schemas.xmlsoap.org/soap/envelope/ x2 ns: http://www.example.com/namespaces/ W poniższym przykładzie dyrektywę default xml namespace zastosowano do przypisania domyślnej przestrzeni nazw. Ustawienie domyślne nie obowiązuje dla drugiego obiektu XML (x2), ponieważ obiekt x2 definiuje swoją własną domyślną przestrzeń nazw:
var nsDefault:Namespace = new Namespace("http://www.example.com/namespaces/");
default xml namespace = nsDefault;
            
var x1:XML = ;

trace(x1.namespace());
	// http://www.example.com/namespaces/

var x2:XML = ;
trace(x2.namespace());
	// http://www.w3.org/1999/XSL/Transform/

var x3:XML = ;
trace(x3.namespace());
	// http://www.example.com/namespaces/

Powiązane elementy interfejsu API

do..whileinstrukcja 
Zastosowanie

do { statement(s) } while (condition)

Podobna do pętli while z jednym wyjątkiem: instrukcje są zawsze wykonywane jeden raz przed pierwszym sprawdzeniem warunku. Następnie instrukcje są wykonywane tylko wtedy, gdy wynik wyrażenia warunkowego jest równy true.

Pętla do..while gwarantuje co najmniej jednokrotne wykonanie kodu zawartego w pętli. Mimo że ten sam rezultat można uzyskać za pomocą pętli while, umieszczając kopię instrukcji przeznaczonych do wykonania przed rozpoczęciem pętli while, w opinii wielu programistów pętle do..while są bardziej czytelne.

Jeśli wynikiem wyrażenia warunkowego zawsze jest true, pętla do..while jest nieskończona. Wejście w pętlę nieskończoną spowoduje problemy z działaniem programu Flash Player i ostatecznie doprowadzi do wyświetlenia komunikatu ostrzegawczego lub awarii odtwarzacza. Jeśli liczba wykonań pętli jest z góry znana, należy w miarę możliwości korzystać z pętli for. Mimo że pętle for są czytelne i łatwe w debugowaniu, nie we wszystkich okolicznościach mogą zastąpić pętle do..while.

Parametry
condition:Boolean — Warunek do sprawdzenia. Instrukcje statement(s) wewnątrz bloku kodu do będą wykonywane tak długo, jak wyrażenie określone parametrem condition będzie miało wartość true.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zastosowano pętlę do.. while, która sprawdza, czy warunek jest spełniony (true) i wyświetla wartość zmiennej myVar, dopóki wartość myVar nie będzie równa co najmniej 5. Wykonywanie pętli kończy się, gdy zmienna myVar osiągnie wartość 5 lub wyższą.
var myVar:Number = 0; 
do { 
	trace(myVar); 
	myVar++; 
} 
while (myVar < 5); 
/*
0 
1 
2 
3 
4
*/

Powiązane elementy interfejsu API

dynamicsłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

dynamic class className { // class definition here }

Określa, że instancje klasy mogą mieć właściwości dynamiczne, dodawane w czasie wykonywania. Nadanie klasie atrybutu dynamic umożliwi dodawanie właściwości do instancji tej klasy w czasie wykonywania. Klasy nieoznaczone jako dynamic są uznawane za zapieczętowane, co oznacza, że do ich instancji nie można dodawać właściwości.

Jeśli klasa jest zapieczętowana (a nie dynamiczna), próba pobrania lub ustawienia właściwości w jej instancji spowoduje błąd. Jeśli kompilator działa w trybie ścisłym i podczas tworzenia instancji określony zostanie typ danych, próba dodania właściwości do obiektu zapieczętowanego spowoduje błąd kompilatora; w przeciwnym razie wystąpi błąd w czasie wykonywania.

Atrybut dynamic nie jest dziedziczony przez podklasy. W przypadku rozszerzenia klasy dynamicznej podklasa jest dynamiczna tylko wtedy, gdy zostanie zadeklarowana z atrybutem dynamic.

Parametry

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie tworzone są dwie klasy: jedna klasa dynamiczna o nazwie Expando i jedna klasa zapieczętowana o nazwie Sealed. Klasy te będą używane w następnych przykładach.
package {

	dynamic class Expando  {
	}
	
	class Sealed {
	}
}
Poniższy kod tworzy instancję klasy Expando i ilustruje możliwość dodawania właściwości do instancji.
var myExpando:Expando = new Expando();
myExpando.prop1 = "new";
trace(myExpando.prop1); // new
Poniższy kod tworzy instancję klasy Sealed i demonstruje, że próba dodania właściwości spowoduje błąd.
var mySealed:Sealed = new Sealed();
mySealed.prop1 = "newer"; // error

Powiązane elementy interfejsu API

elseinstrukcja 
Zastosowanie

if (condition) { 
	// statement(s)
} 
else {
	// statement(s)
}

Określa instrukcje, które mają być wykonane, jeśli wyrażenie warunkowe w instrukcji if zwróci wartość false. Jeśli w ramach instrukcji else ma być wykonana tylko jedna instrukcja, nie jest wymagane ujmowanie jej w nawiasy sześcienne ({}).

Parametry
condition:Boolean — Wyrażenie, które daje w wyniku wartość true albo false.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie warunek else został wykorzystany do sprawdzenia, czy zmienna age_txt ma wartość większą, czy mniejszą od 18:
if (age_txt.text>=18) { 
	trace("welcome, user"); 
} 
else { 
	trace("sorry, junior"); 
	userObject.minor = true; 
	userObject.accessAllowed = false;
}
W poniższym przykładzie nawiasy sześcienne ({}) nie są potrzebne, ponieważ po instrukcji else następuje tylko jedna instrukcja:
if (age_txt.text>18) { 
	trace("welcome, user");
} 
else trace("sorry, junior");
W poniższym przykładzie użyto kombinacji instrukcji if i else w celu porównania zmiennej score_txt z określoną wartością:
if (score_txt.text>90) { 
	trace("A"); 
} 
else if (score_txt.text>75) { 
	trace("B"); 
} 
else if (score_txt.text>60) { 
	trace("C"); 
} 
else { 
	trace("F"); 
}

Powiązane elementy interfejsu API

extendssłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

class className extends otherClassName {}
interface interfaceName extends otherInterfaceName {} 

Definiuje klasę będącą podklasą innej klasy. Podklasa dziedziczy wszystkie metody, właściwości, funkcje itp. zdefiniowane w nadklasie. Klasy oznaczone jako final nie mogą być rozszerzane.

Możliwe jest również użycie słowa kluczowego extends w celu rozszerzenia interfejsu. Interfejs rozszerzający inny interfejs zawiera wszystkie deklaracje metod oryginalnego interfejsu.

Parametry
className:Class — Nazwa definiowanej klasy.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie klasa Car rozszerza klasę Vehicle, dziedzicząc wszystkie jej metody, właściwości i funkcje. Jeśli w skrypcie zostanie utworzony obiekt klasy Car, możliwe będzie używanie zarówno metod z klasy Car, jak i z klasy Vehicle. Poniższy przykład stanowi treść pliku Vehicle.as, który definiuje klasę Vehicle:
package {
	class Vehicle { 
	    var numDoors:Number; 
	    var color:String; 
	    public function Vehicle(param_numDoors:Number = 2, param_color:String = null) { 
	        numDoors = param_numDoors; 
	        color = param_color; 
	    } 
	    public function start():void { 
	        trace("[Vehicle] start"); 
	    } 
	    public function stop():void { 
	        trace("[Vehicle] stop"); 
	    } 
	    public function reverse():void { 
	        trace("[Vehicle] reverse"); 
	    } 
	}	
}
W poniższym przykładzie przedstawiono drugi plik ActionScript, o nazwie Car.as, umieszczony w tym samym katalogu. Ta klasa rozszerza klasę Vehicle, modyfikując ją pod trzema względami. Po pierwsze w klasie Car dodano zmienną fullSizeSpare, która zawiera informację o tym, czy samochód (obiekt Car) ma pełnowymiarowe koło zapasowe. Po drugie, dodano nową metodę charakterystyczną dla samochodów, activateCarAlarm(), która aktywuje autoalarm samochodu. Po trzecie, przesłonięto funkcję stop(), uwzględniając fakt, że w klasie Car hamulce są wyposażone w układ ABS.
package {

	public class Car extends Vehicle { 
	    var fullSizeSpare:Boolean; 
	    public function Car(param_numDoors:Number, param_color:String, param_fullSizeSpare:Boolean) { 
	        numDoors = param_numDoors; 
	        color = param_color; 
	        fullSizeSpare = param_fullSizeSpare; 
	    } 
	    public function activateCarAlarm():void { 
	        trace("[Car] activateCarAlarm"); 
	    } 
	    public override function stop():void { 
	        trace("[Car] stop with antilock brakes"); 
	    } 
	}
}
W poniższym przykładzie tworzona jest instancja klasy Car, wywoływana jest metoda zdefiniowana w klasie Vehicle (start()), a następnie metoda przesłonięta przez klasę Car (stop()); na koniec wywoływana jest metoda z klasy Car (activateCarAlarm()):
var myNewCar:Car = new Car(2, "Red", true); 
myNewCar.start(); // [Vehicle] start 
myNewCar.stop(); // [Car] stop with anti-lock brakes 
myNewCar.activateCarAlarm(); // [Car] activateCarAlarm
Możemy również napisać podklasę klasy Vehicle, korzystając z instrukcji super, za pośrednictwem której podklasa może uzyskać dostęp do konstruktora nadklasy. W poniższym przykładzie przedstawiono trzeci plik ActionScript, o nazwie Truck.as, umieszczony w tym samym katalogu, co dwa pozostałe. W konstruktorze klasy Truck użyto instrukcji super; ponadto w klasie tej przesłonięto metodę reverse().
package {
	class Truck extends Vehicle {
		var numWheels:Number;
		public function Truck(param_numDoors:Number, param_color:String, param_numWheels:Number) { 
			super(param_numDoors, param_color); 
			numWheels = param_numWheels; 
		} 
		public override function reverse():void { 
			beep();
			super.reverse();
		} 
		public function beep():void { 
			trace("[Truck] make beeping sound"); 
		} 
	}
}
W poniższym przykładzie tworzona jest instancja klasy Truck, wywoływana jest metoda przesłonięta przez klasę Truck (reverse()), a następnie metoda zdefiniowana w klasie Vehicle (stop()):
var myTruck:Truck = new Truck(2, "White", 18); 
myTruck.reverse(); // [Truck] make beeping sound [Vehicle] reverse 
myTruck.stop(); // [Vehicle] stop

Powiązane elementy interfejsu API

falsepodstawowe słowo kluczowe wyrażenia 
Zastosowanie

false

Wartość typu Boolean reprezentująca fałsz. Wartość typu Boolean może być równa albo true, albo false; wartością przeciwną do false jest true.

Gdy w wyniku automatycznej konwersji typu wartość false jest przekształcana w liczbę, staje się wartością 0; gdy wartość false jest przekształcana w ciąg znaków, staje się ciągiem "false".

Uwaga: Wynikiem konwersji ciągu znaków "false" na typ Boolean jest wartość true.

Parametry

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład ilustruje automatyczną konwersję wartości false typu Boolean na liczbę i ciąg znaków:
var bool1:Boolean = Boolean(false);

// converts it to the number 0
trace(1 + bool1); // outputs 1

// converts it to a string
trace("String: " + bool1); // outputs String: false
Poniższy przykład demonstruje, że wynikiem konwersji ciągu znaków "false" na typ Boolean jest wartość true:
trace(Boolean("false")); // true

if ("false") {
	trace("condition expression evaluated to true");
}
else {
	trace("condition expression evaluated to false");
}
// condition expression evaluated to true

Powiązane elementy interfejsu API

finalsłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

final function methodName() { 
	// your statements here 
}
final class className {}

Określa, że nie można przesłonić metody lub że nie można rozszerzyć klasy. Próba przesłonięcia metody lub rozszerzenia klasy oznaczonej jako final spowoduje zgłoszenie błędu.

Parametry
methodName:Function — Nazwa metody, której nie można przesłonić.
className:Class — Nazwa klasy, której nie można rozszerzyć.

Powiązane elementy interfejsu API

flash_proxy Przestrzenie nazw  

Definiuje metody klasy Proxy. Metody klasy Proxy należą do ich własnej przestrzeni nazw, co pozwala uniknąć konfliktów nazw w sytuacji, gdy podklasa Proxy zdefiniowana przez użytkownika zawiera metody instancji o nazwach identycznych z metodami klasy Proxy.

Parametry

Powiązane elementy interfejsu API

forinstrukcja 
Zastosowanie

for ([init]; [condition]; [next]) { 
	// statement(s)
}

Jednokrotnie wyznacza wartość wyrażenia init (inicjacja) i rozpoczyna wykonywanie pętli. Każde wykonanie pętli rozpoczyna się od wyznaczenia wartości wyrażenia condition. Jeśli wynikiem wyrażenia condition jest true, wykonywana jest instrukcja statement i obliczane jest wyrażenie next. Następnie rozpoczyna się kolejne wykonanie pętli — od ponownego obliczenia wyrażenia condition.

Jeśli w ramach instrukcji for ma być wykonana tylko jedna instrukcja, nie jest wymagane ujmowanie jej w nawiasy sześcienne ({}).

Parametry
init — Opcjonalne wyrażenie, którego wartość ma być wyznaczona przed rozpoczęciem wykonywania pętli; zwykle wyrażenie przypisania. W charakterze tego parametru można też użyć instrukcji var.
condition — Opcjonalne wyrażenie, którego wartość ma być wyznaczona przed wykonaniem pętli; zwykle wyrażenie porównania. Jeśli wynikiem wyrażenia jest true, wykonywane są instrukcje skojarzone z instrukcją for.
next — Opcjonalne wyrażenie, którego wartość ma być wyznaczona po wykonaniu pętli; zwykle wyrażenie inkrementacji lub dekrementacji.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie instrukcję for zastosowano do dodawania elementów tablicy:
var my_array:Array = new Array(); 
for (var i:Number = 0; i < 10; i++) { 
	my_array[i] = (i + 5) * 10;  
} 
trace(my_array); // 50,60,70,80,90,100,110,120,130,140 
W poniższym przykładzie zastosowano instrukcję for do wielokrotnego wykonywania tej samej operacji. W przykładowym kodzie pętla for dodaje liczby od 1 do 100.
var sum:Number = 0; 
for (var i:Number = 1; i <= 100; i++) { 
	sum += i; 
} 
trace(sum); // 5050
W poniższym przykładzie nawiasy sześcienne ({}) nie są potrzebne, ponieważ wykonywana będzie tylko jedna instrukcja:
var sum:Number = 0; 
for (var i:Number = 1; i <= 100; i++) 
	sum += i; 
trace(sum); // 5050

Powiązane elementy interfejsu API

for..ininstrukcja 
Zastosowanie

for (variableIterant:String in object){ 
	// statement(s)
} 

Przechodzi iteracyjnie do kolejnych dynamicznych właściwości obiektu lub elementów tablicy i wykonuje na każdym z nich instrukcję statement. Kolejność przechowywania właściwości w poszczególnych obiektach nie jest jednoznacznie określona, dlatego właściwości mogą być wybierane w pozornie losowym porządku. Właściwości ustalone, takie jak zmienne i metody zdefiniowane w klasie, nie są wyliczane przez instrukcję for..in. W celu uzyskania listy właściwości ustalonych należy zastosować funkcję describeType(), która znajduje się w pakiecie flash.utils.

Parametry
variableIterant:String — Nazwa zmiennej iteracyjnej, za pośrednictwem której będzie się można odwoływać do poszczególnych właściwości obiektu lub elementów tablicy.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zastosowano pętlę for..in do iteracyjnego wykonywania operacji na właściwościach obiektu:
var myObject:Object = {firstName:"Tara", age:27, city:"San Francisco"}; 
for (var prop in myObject) { 
	trace("myObject."+prop+" = "+myObject[prop]); 
} 
/*
myObject.firstName = Tara 
myObject.age = 27 
myObject.city = San Francisco
*/
W poniższym przykładzie zastosowano operator typeof razem z instrukcją for..in w celu iteracyjnego wybierania obiektów potomnych określonego typu.
var myObject:Object = {firstName:"Tara", age:27, city:"San Francisco"}; 
for (var name in myObject) { 
	if (typeof (myObject[name]) == "string") { 
		trace("I have a string property named "+name); 
	} 
}
/*
I have a string property named city
I have a string property named firstName
*/

Powiązane elementy interfejsu API

for each..ininstrukcja 
Zastosowanie

for each (variableIterant in object){ 
	// statement(s)
} 

Iteracyjnie przechodzi przez kolejne elementy kolekcji i wykonuje na każdym z nich instrukcję statement. Instrukcja for each..in wprowadzona jako element rozszerzeń języka E4X, może być stosowana nie tylko w odniesieniu do obiektów XML, lecz także innych obiektów i tablic. Pętla for each..in uwzględnia tylko właściwości dynamiczne obiektu, a nie właściwości ustalone. Właściwość ustalona to właściwość zdefiniowana jako część definicji klasy. Aby możliwe było zastosowanie instrukcji for each..in do instancji klasy zdefiniowanej przez użytkownika, należy zadeklarować tę klasę z atrybutem dynamic.

W przeciwieństwie do instrukcji for..in, instrukcja for each..in wybiera iteracyjnie wartości właściwości obiektu, a nie ich nazwy.

Parametry
variableIterant:* — Nazwa zmiennej iteracyjnej, za pośrednictwem której będzie się można odwoływać do poszczególnych elementów kolekcji.
object:Object — Nazwa kolekcji, której dotyczy iteracja. Kolekcja może być obiektem XML, obiektem zwykłym lub tablicą.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zastosowano pętlę for each..in zastosowano do iteracyjnego przeglądania wartości właściwości obiektu:
var myObject:Object = {firstName:"Tara", age:27, city:"San Francisco"}; 
for each (var item in myObject) { 
	trace(item); 
} 
/*
Tara
27
San Francisco
*/
W poniższym przykładzie zastosowano pętlę for each..in zastosowano do iteracyjnego przeglądania elementów tablicy:
var myArray:Array = new Array("one", "two", "three"); 
for each(var item in myArray) 
	trace(item); 
/*
one
two
three
*/
W poniższym przykładzie zastosowano operator is razem z instrukcją for each..in w celu iteracyjnego wybierania obiektów potomnych określonego typu:
var myObject:Object = {firstName:"Tara", age:27, city:"San Francisco"}; 
for each (var item in myObject) { 
	if (item is String) {  
		trace("I have a string property with value " + item); 
	} 
}

/*
I have a string property with value Tara
I have a string property with value San Francisco
*/
Poniższy przykład ilustruje zastosowanie instrukcji for each..in do iteracyjnego przeglądania właściwości obiektu XMLList (doc.pl):
var doc:XML = 
		
			

Hello

Hola


Bonjour

; for each (var item in doc.p) { trace(item); } /* Hello Hola Bonjour */

functionsłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

function functionName([parameter0, parameter1,...parameterN]) : returnType{ 
	// statement(s) 
} 
var functionName:Function = function ([parameter0, parameter1,...parameterN]) : returnType{ 
	// statement(s) 
} 

Zawiera zestaw instrukcji zdefiniowanych w celu wykonywania określonego zadania. Funkcję można zdefiniować w jednym miejscu i wywoływać ją z różnych skryptów w pliku SWF. Definiując funkcję, można również określić jej parametry. Parametry reprezentują wartości, na których funkcja operuje. W każdym wywołaniu funkcji można przekazać do niej inne parametry, co pozwala na stosowanie tej samej funkcji w różnych sytuacjach.

Instrukcja return w bloku statement(s) funkcji powoduje wygenerowanie, inaczej mówiąc zwrócenie, wartości przez funkcję.

Zastosowanie 1: Słowa kluczowego function można użyć do zdefiniowania funkcji o określonej nazwie, z określonymi parametrami, zawierającej określone instrukcje. Gdy skrypt wywołuje funkcję, wykonywane są instrukcje zawarte w jej definicji. Dozwolone są poprzedzające odwołania do funkcji — wywołanie funkcji może poprzedzać jej deklarację w tym samym skrypcie. Definicja funkcji zastępuje wszelkie wcześniejsze definicje tej samej funkcji. Składni tej można użyć w każdym miejscu, w którym dozwolone jest użycie instrukcji.

Zastosowanie 2: Słowa kluczowego function można także użyć do utworzenia funkcji anonimowej i zwrócenia referencji do niej. Ta składnia jest stosowana w wyrażeniach i bywa szczególnie przydatna do instalowania metod w obiektach.

Zastosowanie obiektu arguments w definicji funkcji stwarza pewne dodatkowe możliwości. Obiekt arguments jest często stosowany do tworzenia funkcji przyjmujących zmienną liczbę parametrów i do tworzenia rekurencyjnych funkcji anonimowych.

Parametry
functionName:Function — Nazwa nowej funkcji.
returnType:* — Typ danych zwracanej wartości.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zdefiniowano funkcję sqr, która zwraca wartość liczby podniesioną do kwadratu:
function sqr(xNum:Number) { 
	return Math.pow(xNum, 2); 
} 
var yNum:Number = sqr(3); 
trace(yNum); // 9
Jeśli funkcja jest zdefiniowana w tym samym skrypcie, w którym jest używana, jej definicja może następować po wywołaniu:
var yNum:Number = sqr(3); 
trace(yNum); // 9 
function sqr(xNum:Number) { 
	return Math.pow(xNum, 2); 
}

Powiązane elementy interfejsu API

getsłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

function get property() : returnType{ 
	// your statements here 
}

Definiuje funkcję pobierającą, tj. metodę, którą można odczytywać tak, jak właściwość. Funkcja pobierająca jest to specjalna funkcja, która zwraca wartość właściwości zadeklarowanej przy użyciu słowa kluczowego var lub const. W przeciwieństwie do innych metod, funkcję pobierającą wywołuje się bez nawiasów (()), przez co jej wywołanie wygląda jak zmienna.

Funkcje pobierające umożliwiają realizację koncepcji ukrywania informacji, pozwalając na tworzenie interfejsu publicznego dla właściwości prywatnej. Zaletą ukrywania informacji jest zachowanie tego samego interfejsu publicznego niezależnie od ewentualnych zmian implementacji właściwości prywatnej.

Inna zaleta funkcji pobierających to możliwość przesłaniania ich w podklasach, która odróżnia je od właściwości zadeklarowanych przy użyciu słów kluczowych var lub const.

Funkcję pobierającą można utworzyć w parze z funkcją ustawiającą, tworząc tym samym właściwość z możliwością odczytu i zapisu. Aby utworzyć właściwość tylko do odczytu, należy utworzyć funkcję pobierającą bez odpowiadającej jej funkcji ustawiającej. Aby utworzyć właściwość tylko do zapisu, należy utworzyć funkcję ustawiającą bez odpowiadającej jej funkcji pobierającej.

Parametry
property:* — Identyfikator właściwości, do której instrukcja get uzyskuje dostęp; musi to być ta sama wartość, co używana w odpowiednim poleceniu set.
returnType:* — Typ danych zwracanej wartości.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zdefiniowano klasę Team. Klasa Team zawiera metody (funkcje) pobierające i ustawiające, które umożliwiają odczytywanie i ustawianie właściwości w klasie:
package {
	public class Team { 
		var teamName:String; 
		var teamCode:String; 
		var teamPlayers:Array = new Array(); 
		public function Team(param_name:String, param_code:String) { 
			teamName = param_name; 
			teamCode = param_code; 
		} 
		public function get name():String { 
			return teamName; 
		} 
		public function set name(param_name:String):void { 
			teamName = param_name; 
		}
	} 
}
W skrypcie można teraz wprowadzić poniższy kod:
var giants:Team = new Team("San Fran", "SFO"); 
trace(giants.name); 
giants.name = "San Francisco"; 
trace(giants.name); 
/*
San Fran San Francisco */
W instrukcji trace(giants.name) używamy właśnie metody pobierającej, która zwraca wartość właściwości.

Powiązane elementy interfejsu API

ifinstrukcja 
Zastosowanie

if (condition) {
	// statement(s)
}

Sprawdza warunek w celu określenia, którą instrukcję należy wykonać jako następną. Jeżeli warunek jest spełniony (true), program Flash Player wykonuje instrukcje w nawiasach sześciennych ({}). Jeśli wynikiem sprawdzenia warunku jest false, program Flash Player pomija instrukcje w nawiasach sześciennych i wykonuje instrukcje, które znajdują się za tymi nawiasami. Zastosowanie instrukcji if razem z instrukcją else umożliwia tworzenie rozgałęzionych struktur logicznych skryptów.

Jeśli w ramach instrukcji if ma być wykonana tylko jedna instrukcja, nie jest wymagane ujmowanie jej w nawiasy sześcienne ({}).

Parametry
condition:Boolean — Wyrażenie, które daje w wyniku wartość true albo false.

Powiązane elementy interfejsu API

implementssłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

myClass implements interface01 [, interface02 , ...] 

Określa, że klasa implementuje jeden lub więcej interfejsów. Klasa, która implementuje interfejs, musi definiować wszystkie metody zadeklarowane w interfejsie. Każda instancja klasy implementującej interfejs jest uznawana za należącą do typu danych zdefiniowanego przez interfejs. W rezultacie operator is zwraca wartość true, gdy instancja klasy jest pierwszym operandem, a interfejs jest drugim operandem; ponadto działają (w obie strony) wymuszenia typu danych zdefiniowanego przez interfejs.

Parametry

Powiązane elementy interfejsu API

importdyrektywa 
Zastosowanie

import packageName.className 
import packageName.*

Udostępnia dla lokalnego kodu klasy i pakiety zdefiniowane zewnętrznie względem niego. Na przykład, aby użyć klasy flash.display.Sprite we własnym skrypcie, należy zaimportować tę klasę. To wymaganie stanowi różnice w stosunku do poprzednich wersji języka ActionScript, w których dyrektywa import była opcjonalna.

Po zastosowaniu dyrektywy import można używać pełnej nazwy klasy, wraz z nazwą pakietu, lub samej nazwy klasy.

 
import flash.display.Sprite; 

// name of class only
var mySprite:Sprite = new Sprite();

// full class name
var mySprite:flash.display.Sprite = new flash.display.Sprite();

Jeśli pakiet zawiera kilka klas, do których chcemy uzyskać dostęp, można je wszystkie zaimportować w ramach jednej instrukcji, do ilustruje poniższy przykład:

import flash.display.*;

Dyrektywa import importuje tylko klasy, funkcje i zmienne znajdujące się na najwyższym poziomie importowanego pakietu. Pakiety zagnieżdżone należy zaimportować jawnie.

Jeśli klasa zostanie zaimportowana, ale nie będzie używana w skrypcie, to nie zostanie wyeksportowana w ramach pliku SWF. Oznacza to, że można importować obszerne pakiety bez obaw o nadmierny rozmiar pliku SWF; kod bajtowy skojarzony z klasą zostanie umieszczony w pliku SWF tylko wówczas, gdy klasa będzie faktycznie używana. Niedogodnością związaną z importowaniem nieużywanych klas jest zwiększenie prawdopodobieństwa konfliktów nazw.

// On Frame 1 of a FLA: 
import adobe.example.*; 
var myFoo:foo = new foo();

Parametry
packageName:* — Nazwa pakietu zdefiniowanego w osobnym pliku klas.
className:Class — Nazwa klasy zdefiniowanej w osobnym pliku klas.
includedyrektywa 
Zastosowanie

include "[path]filename.as"

Włącza zawartość określonego pliku w taki sposób, jak gdyby polecenia zawarte w tym pliku były częścią skryptu wywołującego. Dyrektywę include wywołuje się w czasie kompilacji. Dlatego po wprowadzeniu jakichkolwiek zmian do włączonego pliku należy go zapisać i ponownie skompilować wszystkie pliki SWG, w których jest używany.

Parametry
interfacesłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

 interface InterfaceName [extends InterfaceName ] {}

Definiuje interfejs. Interfejsy są to typy danych definiujące zestaw metod; każda klasa implementująca dany interfejs musi zawierać definicje wszystkich jego metod.

Interfejs przypomina klasę, z następującymi ważnymi wyjątkami:

  • Interfejsy zawierają tylko deklaracje metod, a nie ich implementacje. Oznacza to, że każda klasa, która implementuje interfejs, musi zawierać implementacje wszystkich metod zadeklarowanych w tym interfejsie.
  • Definicje metod interfejsu nie mogą mieć atrybutów, takich jak public lub private, ale zaimplementowane metody muszą być oznaczone jako public w definicji klasy implementującej interfejs.
  • Jeden interfejs może dziedziczyć inne interfejsy przy wykorzystaniu instrukcji extends lub za pośrednictwem klasy, przy użyciu instrukcji implements.

Inaczej niż w wersji języka ActionScript 2.0, w języku ActionScript 3.0 dozwolone jest używanie metod (funkcji) pobierających i ustawiających w definicjach interfejsów.

Parametry

Powiązane elementy interfejsu API

internalsłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

[internal] var varName
[internal] const kName
[internal] function functionName()  { 
	// your statements here 
}
[internal] class className{
	// your statements here 
}
[internal] namespace nsName

Określa, że klasa, zmienna, stała lub funkcja jest dostępna dla dowolnego kodu wywołującego w ramach tego samego pakietu. Klasy, właściwości i metody domyślnie należą do przestrzeni nazw internal.

Parametry
className:Class — Nazwa klasy, która ma być określona jako wewnętrzna.
varName:* — Nazwa zmiennej, która ma być określona jako wewnętrzna. Atrybut internal można stosować niezależnie od tego, czy zmienna wchodzi w skład klasy, czy nie.
kName:* — Nazwa stałej, która ma być określona jako wewnętrzna. Atrybut internal można stosować niezależnie od tego, czy stała wchodzi w skład klasy, czy nie.
functionName:Function — Nazwa funkcji lub metody, która ma być określona jako wewnętrzna. Atrybut internal można stosować niezależnie od tego, czy funkcja wchodzi w skład klasy, czy nie.
nsName:Namespace — Nazwa przestrzeni nazw, która ma być określona jako wewnętrzna. Atrybut internal można stosować niezależnie od tego, czy przestrzeń nazw wchodzi w skład klasy, czy nie.

Powiązane elementy interfejsu API

labelinstrukcja 
Zastosowanie

label: statement
label: {
    statements
}

Kojarzy instrukcję z identyfikatorem, do którego można odwoływać się w instrukcji break lub continue. W pętlach zagnieżdżonych instrukcja break lub continue, która nie odwołuje się do etykiety, może przeskoczyć tylko za pozostałą część bieżącej pętli, ale nie poza cały szereg pętli. Jeśli jednak z instrukcją definiującą szereg pętli jest skojarzona etykieta, instrukcja break lub continue może przeskoczyć cały szereg pętli, odwołując się do tej etykiety.

Etykiety umożliwiają również wymuszone wyjście z instrukcji blokowej. Nie jest dozwolone użycie instrukcji break, która nie odwołuje się do etykiety wewnątrz instrukcji blokowej, chyba że instrukcja blokowa jest częścią pętli. Jeśli z instrukcją blokową jest skojarzona etykieta, można użyć instrukcji break odwołującej się do tej etykiety wewnątrz instrukcji blokowej.

Parametry
label:* — Poprawny identyfikator, który ma być skojarzony z instrukcją.
statements:* — Instrukcja, która ma być skojarzona z etykietą.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład ilustruje użycie etykiety w pętli zagnieżdżonej w celu wyjścia z całego szeregu pętli. W kodzie zastosowano pętlę zagnieżdżoną, która generuje listę liczb od 0 do 99. Instrukcja break jest wykonywana tuż przed osiągnięciem liczby 80. Gdyby w instrukcji break nie zastosowano etykiety outerLoop, nastąpiło by pominięcie wyłącznie pozostałej części bieżącej pętli i dalej generowane byłyby liczby od 90 do 99. Ponieważ jednak zastosowano etykietę outerLoop, instrukcja break przeskakuje pozostałą część całego szeregu pętli i ostatnią wygenerowaną liczbą jest 79.
outerLoop: for (var i:int = 0; i < 10; i++) {
	for (var j:int = 0; j < 10; j++) {
		if ( (i == 8) && (j == 0)) {
			break outerLoop;
		}
		trace(10 * i + j);
	}
}
/*
1
2
...
79
*/
Poniższy przykład ilustruje użycie etykiety w instrukcji blokowej. Instrukcja blokowa jest opatrzona etykietą foo, dzięki czemu instrukcja break może pominąć ostatnią instrukcję w bloku:
foo: {
	trace("a");
	break foo;
	trace("b");
}
// a

Powiązane elementy interfejsu API

namespacesłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

namespace name [= uri]

Umożliwia sterowanie widocznością definicji. Do wstępnie zdefiniowanych przestrzeni nazw należą: public, private, protected i internal.

Poniżej przedstawiono krok po kroku sposób tworzenia przestrzeni nazw, stosowania jej i odwoływania się do niej:

  • Najpierw zdefiniuj niestandardową przestrzeń nazw, korzystając ze słowa kluczowego namespace. Na przykład kod namespace version1 tworzy przestrzeń nazw o nazwie version1.
  • Następnie zastosuj przestrzeń nazw do właściwości lub metody, umieszczając nazwę własnej niestandardowej przestrzeni nazw w deklaracji właściwości lub metody. Na przykład kod version1 myProperty:String tworzy właściwość myProperty, która należy do przestrzeni nazw version1.
  • Na koniec odwołaj się do przestrzeni nazw, korzystając ze słowa kluczowego use lub poprzedzając identyfikator nazwą przestrzeni nazw. Na przykład kod use namespace version1; powoduje, że następne wiersze kodu będą odwoływały się do przestrzeni nazw version1, natomiast kod version1::myProperty odwołuje się do właściwości myProperty w przestrzeni nazw version1.

Parametry
name:Namespace — Nazwa przestrzeni nazw, która może być dowolnym poprawnym identyfikatorem.
uri:String — Identyfikator URI (Uniform Resource Identifier) przestrzeni nazw. Jest to parametr opcjonalny.

Powiązane elementy interfejsu API

nativesłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

native function functionName();
class className { 
	native function methodName();
}

Określa, że funkcja lub metoda jest zaimplementowana w kodzie macierzystym programu Flash Player. W programie Flash Player słowo kluczowe native jest używane wewnętrzne do deklarowania funkcji metod w interfejsie programowania aplikacji (API, ang. application programming interface) języka ActionScript. To słowo kluczowe nie może być używane we własnym kodzie użytkownika.  

Parametry
nullpodstawowe słowo kluczowe wyrażenia 
Zastosowanie

null

Wartość specjalna, która może być przypisywana zmiennym lub zwracana przez funkcję w przypadku braku danych. Wartość specjalna null może reprezentować wartości nieistniejące lub takie, które nie mają zdefiniowanego typu danych.

Wartości null nie należy mylić z wartością specjalną undefined. Porównanie wartości null i undefined z pomocą operatora równości (==) wykaże ich równoważność. Porównanie wartości null i undefined za pomocą operatora ścisłej równości (===) wykaże jednak, że te wartości nie są równoważne.

Parametry

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład sprawdza pierwszych sześć wartości tablicy indeksowanej i wyświetla komunikat, jeśli dana wartość nie jest ustawiona (tj. jeśli value == null):
var testArray:Array = new Array();
testArray[0] = "fee";
testArray[1] = "fi";
testArray[4] = "foo";

for (i = 0; i < 6; i++) {
    if (testArray[i] == null) {
        trace("testArray[" + i + "] == null");
    }
}

/* 
testArray[2] == null
testArray[3] == null
testArray[5] == null
*/

Powiązane elementy interfejsu API

object_proxy Przestrzenie nazw  

Definiuje metody klasy ObjectProxy. Metody klasy ObjectProxy należą do ich własnej przestrzeni nazw, co pozwala uniknąć konfliktów nazw w sytuacji, gdy podklasa Proxy zawiera metody instancji o nazwach identycznych z metodami klasy Proxy.

Parametry
overridesłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

override function name() { 
	// your statements here 
}

Określa, że metoda zastępuje metodę dziedziczoną. Aby przesłonić metodę dziedziczoną, należy użyć atrybutu override i zadbać o to, aby nazwa metody, atrybut właściwości klasy, liczba i typy jej parametrów oraz typ wartości zwracanej były dokładnie takie same, jak w metodzie przesłanianej. Błędem jest próba przesłonięcia metody bez użycia atrybutu override. Nie jest również dozwolone użycie atrybutu override w sytuacji, gdy nie istnieje zgodna metoda dziedziczona, którą dana metoda mogłaby przesłonić.

Nie jest dozwolone użycie atrybutu override w odniesieniu do:

  • zmiennych;
  • Stałe
  • metod statycznych;
  • metod, które nie zostały odziedziczone;
  • metod, które implementują metodę zadeklarowaną w interfejsie;
  • metod dziedziczonych, które są w nadklasie oznaczone jako final.

Mimo że nie jest dozwolone przesłonięcie właściwości zadeklarowanej za pomocą słowa kluczowego var lub const, można osiągnąć podobny efekt, deklarując właściwość klasy bazowej jako funkcję pobierającą-ustawiającą i przesłaniając metody zdefiniowane z użyciem słów kluczowych get i set.

Parametry
name:Function — Nazwa przesłanianej metody.

Powiązane elementy interfejsu API

packagesłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

package packageName {
    class someClassName { 
    } 
}

Pozwala podzielić kod na odrębne grupy, które można importować do innych skryptów. Aby wskazać, że dana klasa wchodzi w skład pakietu, należy użyć słowa kluczowego package.

Parametry
packageName:* — Nazwa pakietu.

Powiązane elementy interfejsu API

privatesłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

class className{ 
	private var varName;
	private const kName;
	private function methodName() { 
		// your statements here 
	}
	private namespace nsName;
}

Określa, że zmienna, stała lub metoda jest dostępna tylko w tej klasie, w której ją zadeklarowano lub zdefiniowano. Inaczej niż w języku ActionScript 2.0, w języku ActionScript 3.0 atrybut private nie umożliwia już dostępu do podklas. Ponadto atrybut private ogranicza dostęp zarówno w czasie kompilacji, jak i w czasie wykonywania. Domyślnie zmienna lub funkcja jest dostępna dla całego kodu wywołującego w ramach tego samego pakietu. Opisywanego słowa kluczowego należy użyć w celu ograniczenia dostępu do zmiennej lub funkcji.

Tego słowa kluczowego można używać wyłącznie w definicjach klas, a nie w definicjach interfejsów. Słowa kluczowego private nie można stosować do definicji klas lub innych definicji na poziomie pakietu.

Parametry
varName:* — Nazwa zmiennej, która ma być określona jako prywatna. Atrybut private można stosować tylko do zmiennych wewnątrz klasy.
kName:* — Nazwa stałej, która ma być określona jako prywatna. Atrybut private można stosować tylko do stałych wewnątrz klasy.
methodName:Function — Nazwa metody, która ma być określona jako prywatna. Atrybut private można stosować tylko do metod wewnątrz klasy.
nsName:Namespace — Nazwa przestrzeni nazw, która ma być określona jako prywatna. Atrybut private można stosować tylko do przestrzeni nazw wewnątrz klasy.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład ilustruje, w jaki sposób można ukryć pewne właściwości klasy, korzystając ze słowa kluczowego private.
class A { 
  private var alpha:String = "visible only inside class A"; 
  public var beta:String = "visible everywhere"; 
}
	
class B extends A {
  function B() {
    alpha = "Access attempt from subclass"; // error
  }
}
Ponieważ alpha jest zmienną prywatną, nie można uzyskać do niej dostępu spoza klasy A, w tym nawet z podklasy B. Próba dostępu do zmiennej prywatnej spowoduje błąd.

Powiązane elementy interfejsu API

protectedsłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

class className{ 
	protected var varName;
	protected const kName;
	protected function methodName() { 
		// your statements here 
	}
	protected namespace nsName;
}

Określa, że zmienna, stała, metoda lub przestrzeń nazw jest dostępna tylko w tej klasie, w której ją zdefiniowano, oraz we wszystkich podklasach tej klasy. Definicja atrybutu protected w języku ActionScript 3.0 jest podobna do definicji atrybutu private w języku ActionScript 2.0, z tym że atrybut protected ogranicza dostęp zarówno w czasie kompilacji, jak i w czasie wykonywania. Domyślnie zmienna lub funkcja jest dostępna dla całego kodu wywołującego w ramach tego samego pakietu. Opisywanego słowa kluczowego należy użyć w celu ograniczenia dostępu do zmiennej lub funkcji.

Tego słowa kluczowego można używać wyłącznie w definicjach klas, a nie w definicjach interfejsów. Słowa kluczowego private nie można stosować do definicji klas lub innych definicji na poziomie pakietu.

Definicja atrybutu protected w języku ActionScript 3.0 jest bardziej restrykcyjna niż definicja atrybutu protected w języku programowania Java. W języku ActionScript 3.0 atrybut protected zezwala na dostęp wyłącznie do podklas, natomiast w języku Java atrybut protected zezwala również na dostęp do wszystkich klas w tym samym pakiecie. Na przykład, jeśli klasa o nazwie Base zawiera właściwość oznaczoną jako protected, w języku ActionScript 3.0 dostęp do tej właściwości będzie możliwy tylko z klas rozszerzających klasę Base. W języku Java dostęp do właściwości chronionej (protected) miałaby każda klasa w tym samym pakiecie, co klasa Base, w tym również klasy niebędące podklasami Base.

Parametry
varName:* — Nazwa zmiennej, która ma być określona jako chroniona. Atrybut protected można stosować tylko do zmiennych wewnątrz klasy.
kName:* — Nazwa stałej, która ma być określona jako chroniona. Atrybut protected można stosować tylko do stałych wewnątrz klasy.
methodName:Function — Nazwa metody, która ma być określona jako chroniona. Atrybut protected można stosować tylko do metod wewnątrz klasy.
nsName:Namespace — Nazwa przestrzeni nazw, która ma być określona jako chroniona. Atrybut protected można stosować tylko do przestrzeni nazw wewnątrz klasy.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W następującym przykładzie w klasie A tworzona jest zmienna chroniona, do której można uzyskać dostęp w klasie B, ponieważ B jest podklasą klasy A.
class A { 
  private var alpha:String = "visible only inside class A"; 
  protected var beta:String = "visible inside class A and its subclasses"; 
}
	
class B extends A {
  public function B() {
    beta = "Access attempt from subclass succeeded";
    trace(beta);  // Access attempt from subclass succeeded
  }
}

Powiązane elementy interfejsu API

publicsłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

public var varName
public const kName
public function functionName()  { 
	// your statements here 
}
public class className {
	// your statements here 
}
public namespace nsName

Określa, że klasa, zmienna, stała lub metoda jest dostępna dla dowolnego kodu wywołującego. Klasy, zmienne i metody są domyślnie wewnętrzne (należą do przestrzeni nazw internal), czyli są widoczne tylko wewnątrz swojego pakietu. Aby klasa, zmienna lub metoda była widoczna dla każdego kodu wywołującego, należy użyć atrybutu public.

Parametry
className:Class — Nazwa klasy, która ma być określona jako publiczna.
varName:* — Nazwa zmiennej, która ma być określona jako publiczna. Atrybut public można stosować niezależnie od tego, czy zmienna wchodzi w skład klasy, czy nie.
kName:* — Nazwa stałej, która ma być określona jako publiczna. Atrybut public można stosować niezależnie od tego, czy stała wchodzi w skład klasy, czy nie.
functionName:Function — Nazwa funkcji lub metody, która ma być określona jako publiczna. Atrybut public można stosować niezależnie od tego, czy funkcja wchodzi w skład klasy, czy nie.
nsName:Namespace — Nazwa przestrzeni nazw, która ma być określona jako publiczna. Atrybut public można stosować niezależnie od tego, czy przestrzeń nazw wchodzi w skład klasy, czy nie.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład ilustruje użycie zmiennych publicznych w pliku klasy:
class User { 
	public var age:Number; 
	public var fname:String; 
} // end of class User definition
 
var jimmy:User = new User(); 
jimmy.age = 27; 
jimmy.fname = "jimmy";
trace(jimmy.age, jimmy.fname); // 27 jimmy
Przekształcenie zmiennej publicznej w klasie User w zmienną prywatną spowoduje, że każda próba dostępu do tej zmiennej spoza klasy User będzie skutkować błędem w czasie kompilacji.

Powiązane elementy interfejsu API

returninstrukcja 
Zastosowanie

function functionName () {
	return [expression]
}

Powoduje natychmiastowe przekazanie sterowania (powrót) do funkcji wywołującej. Jeśli po instrukcji return następuje wyrażenie, wyznaczana jest jego wartość i zwracany jest wynik.

Jeśli w definicji funkcji zadeklarowano typ zwracanej wartości, po instrukcji return musi następować wyrażenie. Jeśli nie zadeklarowano typu zwracanej wartości i instrukcja return zostanie użyta bez wyrażenia, zwraca wartość undefined.

Nie jest możliwe zwrócenie więcej niż jednej wartości. Próba taka spowoduje zwrócenie tylko ostatniej wartości. W następującym przykładzie zostanie zwrócona wartość c:

return a, b, c ;

Jeśli zachodzi konieczność zwrócenia wielu wartości, należy posłużyć się tablicą lub obiektem.

Parametry
expression:* — Wyrażenie, którego wartość ma być wyznaczona i zwrócona jako wartość funkcji. Ten parametr jest opcjonalny.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie instrukcji return użyto wewnątrz treści funkcji sum() w celu zwrócenia sumy trzech parametrów. Następny wiersz kodu wywołuje funkcję sum() i przypisuje zwróconą wartość do zmiennej newValue.
function sum(a:Number, b:Number, c:Number):Number { 
	return (a + b + c); 
} 
var newValue:Number = sum(4, 32, 78); 
trace(newValue); // 114

Powiązane elementy interfejsu API

setsłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

function set property(newValue:*) : void{ 
	// your statements here 
}

Definiuje funkcję ustawiającą, tj. metodę widoczną w interfejsie publicznym jako właściwość. Funkcja ustawiająca jest to specjalna metoda, która ustawia wartość właściwości zadeklarowanej przy użyciu słowa kluczowego var. W przeciwieństwie do innych metod, funkcję ustawiającą wywołuje się bez nawiasów (()), przez co jej wywołanie wygląda jak zmienna.

Funkcje ustawiające umożliwiają realizację koncepcji ukrywania informacji, pozwalając na tworzenie interfejsu publicznego dla właściwości prywatnej. Zaletą ukrywania informacji jest zachowanie tego samego interfejsu publicznego niezależnie od ewentualnych zmian implementacji właściwości prywatnej.

Inna zaleta funkcji ustawiających to możliwość przesłaniania ich w podklasach, która odróżnia je od właściwości zadeklarowanych przy użyciu słowa kluczowego var.

Typ zwracany przez funkcję ustawiającą musi być zadeklarowany jako void albo nieokreślony.

Funkcję ustawiającą można utworzyć w parze z funkcją pobierającą, tworząc tym samym właściwość z możliwością odczytu i zapisu. Aby utworzyć właściwość tylko do odczytu, należy utworzyć funkcję pobierającą bez odpowiadającej jej funkcji ustawiającej. Aby utworzyć właściwość tylko do zapisu, należy utworzyć funkcję ustawiającą bez odpowiadającej jej funkcji pobierającej.

Parametry
property:* — Identyfikator właściwości, którą modyfikuje instrukcja set; musi to być ta sama wartość, co używana w odpowiednim poleceniu get.
newValue:* — Nowa wartość, która ma zostać przypisana.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zdefiniowana jest funkcja pobierająca i ustawiająca w celu utworzenia właściwości o nazwie age, którą można odczytywać i zapisywać.
package {
	class User { 
	    private var userAge:Number; 
	    
	    public function get age():Number {
	    	return userAge;
	    }
	    
	    public function set age(x:Number):void {
	    	userAge = x;	
	    }
	} 
} 
W skrypcie można teraz wprowadzić poniższy kod:
var myUser:User = new User();
myUser.age = 25;
trace(myUser.age); // 25

Powiązane elementy interfejsu API

staticsłowo kluczowe atrybutu 
Zastosowanie

class someClassName{ 
	static var varName; 
	static const kName;
	static function methodName() { 
		// your statements here
	} 
}

Określa, że zmienna, stała lub metoda należy do klasy, a nie do instancji klasy.

Aby uzyskać dostęp do statycznego elementu klasy, należy zamiast nazwy instancji użyć nazwy klasy. Na przykład klasa Date ma metodę statyczną o nazwie parse(), którą można wywołać tylko przy użyciu następującej składni:

Date.parse()

Metody parse() nie można wywoływać z instancji klasy Date. Na przykład poniższy kod spowoduje wygenerowanie błędu:

var myDate:Date = new Date();
            myDate.parse("Jan 01 00:00:00 2006"); // error

Słowa kluczowego static można używać wyłącznie w definicjach klas, a nie w definicjach interfejsów.

Statyczne elementy klas nie są dziedziczone. Nie można odwoływać się do statycznego elementu klasy, używając nazwy podklasy, tak jak jest to dozwolone w językach Java lub C++. Możliwe jest natomiast odwoływanie się do zmiennych i metod statycznych wewnątrz klasy lub podklasy, bez stosowania jakiegokolwiek kwalifikatora. Ilustruje to poniższy przykład.

Wewnątrz metody statycznej nie można używać instrukcji super ani słowa kluczowego this.

Parametry
varName:* — Nazwa zmiennej, która ma być określona jako statyczna.
kName:* — Nazwa stałej, która ma być określona jako statyczna.
methodName:Function — Nazwa metody, która ma być określona jako statyczna.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład ilustruje zastosowanie słowa kluczowego static do utworzenia licznika, który zlicza tworzone instancje klasy. Ponieważ zmienna numInstances jest statyczna, zostanie utworzona tylko raz dla całej klasy, a nie każdorazowo dla instancji klasy. Utworzymy nowy plik ActionScript o nazwie Users.as i wprowadzimy następujący kod:
class Users { 
	private static var numInstances:Number = 0; 
	function Users() { 
		numInstances++; 
	} 
	static function get instances():Number { 
		return numInstances; 
	} 
}
W skrypcie można teraz wprowadzić poniższy kod:
trace(Users.instances); 
var user1:Users = new Users(); 
trace(Users.instances); 
var user2:Users = new Users(); 
trace(Users.instances); 
W poniższym przykładzie klasa Users została rozszerzona w celu zademonstrowania, że zmienne i metody statyczne nie są dziedziczone, ale można do nich odwoływać się w podklasach.
class PowerUsers extends Users{
    function PowerUsers() {
        instances++;  // unqualified reference to static property Users.instances is legal
    }
}

trace(PowerUsers.instances); // error, cannot access static property using PowerUsers class

super Instrukcje  
Zastosowanie

super([arg1, ..., argN])
super.method([arg1, ..., argN])

Wywołuje nadklasę (czyli wersję będącą przodkiem) metody lub konstruktora. Instrukcja super() użyta w treści konstruktora klasy wywołuje wersję konstruktora zdefiniowaną w nadklasie. W wywołaniu konstruktora nadklasy musi być podana poprawna liczba argumentów. Należy zwrócić uwagę, że konstruktor nadklasy jest wywoływany zawsze, niezależnie od tego, czy zostanie wywołany jawnie. W wypadku braku wywołania jawnego przed pierwszą instrukcją w treści konstruktora podklasy zostanie automatycznie wstawione wywołanie bez argumentów. Oznacza to, że jeśli w podklasie jest zdefiniowany konstruktor, a konstruktor nadklasy przyjmuje co najmniej jeden argument, należy jawnie wywołać konstruktor nadklasy z poprawną liczbą argumentów, gdyż w przeciwnym razie zostanie zgłoszony błąd. Wywołanie konstruktora nadklasy nie musi być pierwszą instrukcją w konstruktorze podklasy (było to wymagane w języku ActionScript 2.0).

Instrukcja super zastosowana w metodzie instancji może być uzupełniona o operator (.) w celu wywołana wersji metody z nadklasy i opcjonalnego przekazania do niej argumentów (arg1 ... argN). Jest to użyteczne w przypadku tworzenia metod podklasy, które nie tylko uzupełniają metody nadklasy o dodatkowe zachowanie, lecz również wywołują metody nadklasy w celu zrealizowania ich pierwotnego zachowania.

Nie jest dozwolone użycie instrukcji super w metodzie statycznej.

Parametry
method:Function — Metoda, która ma zostać wywołana w nadklasie.
argN:* — Opcjonalne parametry przekazywane do wersji metody zdefiniowanej w nadklasie lub do konstruktora nadklasy.

Powiązane elementy interfejsu API

switchinstrukcja 
Zastosowanie

switch (expression) {
	caseClause: 
	[defaultClause:] 
}

Przekazuje sterowanie do jednej z kilku instrukcji, w zależności od wartości wyrażenia. Wszystkie instrukcje switch powinny uwzględniać przypadek domyślny, który zostanie wykonany, jeśli wartość wyrażenia nie będzie pasować do żadnej z instrukcji case. Każda instrukcja case powinna kończyć się instrukcją break, która zapobiega niekontrolowanemu przejściu do następnego przypadku. Niekontrolowane przejście polega na wykonaniu kodu w następnej instrukcji case, nawet jeśli nie pasuje ona do wartości testowanego wyrażenia.

Parametry
expression:* — Dowolne wyrażenie.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie zdefiniowano instrukcję switch, która w razie niedopasowania wartości wyrażenia wykonuje instrukcję określoną w przypadku domyślnym:
var switchExpression:int = 3;
		
switch (switchExpression) {
	case 0:
		trace(0);
		break;
	case 1:
		trace(1);
		break;
	case 2:
		trace(2);
		break;
	default:
		trace("Not 0, 1, or 2");
}

// Not 0, 1, or 2

Powiązane elementy interfejsu API

thispodstawowe słowo kluczowe wyrażenia 
Zastosowanie

this

Odwołanie do obiektu zawierającego metodę. Podczas wykonywania skryptu słowo kluczowe this oznacza odwołanie do obiektu, w którym ten skrypt jest zawarty. W treści metody słowo kluczowe this oznacza odwołanie do instancji klasy zawierającej wywołaną metodę.

Parametry

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Aby wywołać funkcję zdefiniowaną w klasie dynamicznej, należy użyć słowa this w celu wywołania funkcji we właściwym zasięgu:
// incorrect version of Simple.as
/*
dynamic class Simple {
    function callfunc() {
        func();
    }
}
*/
// correct version of Simple.as
dynamic class Simple {
    function callfunc() {
        this.func();
    }
}
Do skryptu możemy teraz dodać następujący kod:
var simpleObj:Simple = new Simple();
simpleObj.func = function() {
	trace("hello there");
}
simpleObj.callfunc();
Powyższy kod działa prawidłowo, gdy słowa kluczowego this używamy w metodzie callfunc(). Jednak użycie niepoprawnej wersji pliku Simple.as, ujętej powyżej w komentarz, spowodowałoby błąd składniowy.

throwinstrukcja 
Zastosowanie

throw expression 

Generuje (pot. wyrzuca, ang. throw) błąd, który może być obsłużony (pot. przechwycony, ang. catch) przez blok kodu catch. Jeśli wyjątek nie zostanie przechwycony przez blok catch, ciąg znaków reprezentujący wygenerowaną wartość zostanie wyświetlony w panelu Wyjście. Jeśli wyjątek nie zostanie przechwycony przez blok catch lub finally, ciąg reprezentujący wygenerowaną wartość zostanie zapisany w pliku dziennika.

Zwykle za pomocą instrukcji throw generowane są instancje klasy Error lub jej podklas (zob. sekcja Przykład).

Parametry
expression:* — Wyrażenie lub obiekt języka ActionScript.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie funkcja o nazwie checkEmail() sprawdza, czy przekazany do niej ciąg znaków jest prawidłowo sformatowanym adresem e-mail. Jeśli ciąg nie zawiera symbolu @, funkcja generuje błąd.
function checkEmail(email:String) { 
	if (email.indexOf("@") == -1) { 
		throw new Error("Invalid email address"); 
	} 
} 
checkEmail("someuser_theirdomain.com");
Poniższy kod wywołuje następnie tę samą funkcję, checkEmail(), wewnątrz bloku kodu try. Jeśli ciąg znaków nie zawiera poprawnego adresu e-mail, za pomocą instrukcji trace wyświetlany jest komunikat o błędzie.
try { 
	checkEmail("Joe Smith"); 
} 
catch (e) { 
	trace(e); 
}
// Error: Invalid email address.
W poniższym przykładzie generowana jest podklasa klasy Error. Funkcja checkEmail() została zmodyfikowana w taki sposób, aby generowała instancję tej podklasy.
// Define Error subclass InvalidEmailError 
class InvalidEmailAddress extends Error { 
    public function InvalidEmailAddress() {
    	message = "Invalid email address."; 
    }
}
W skrypcie możemy teraz wprowadzić poniższy kod:
import InvalidEmailAddress; 
function checkEmail(email:String) { 
	if (email.indexOf("@") == -1) { 
		throw new InvalidEmailAddress(); 
	} 
} 
try { 
	checkEmail("Joe Smith"); 
} 
catch (e) { 
	trace(e);
}
// Error: Invalid email address.

Powiązane elementy interfejsu API

truepodstawowe słowo kluczowe wyrażenia 
Zastosowanie

true

Wartość typu Boolean reprezentująca prawdę. Wartość typu Boolean może być równa albo true, albo false; wartością przeciwną do true jest false. Gdy w wyniku automatycznej konwersji typów wartość true jest przekształcana w liczbę, staje się wartością 1; gdy wartość true jest przekształcana w ciąg znaków, staje się ciągiem "true".

Parametry

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład ilustruje użycie wartości true w instrukcji if:
var shouldExecute:Boolean;
// ...
// code that sets shouldExecute to either true or false goes here
// shouldExecute is set to true for this example:

shouldExecute = true;

if (shouldExecute == true) {
    trace("your statements here");
}

// true is also implied, so the if statement could also be written:
// if (shouldExecute) {
//         trace("your statements here");
// }
Poniższy przykład ilustruje automatyczną konwersję wartości true typu Boolean na liczbę 1:
var myNum:Number;
myNum = 1 + true;
trace(myNum); // 2

Powiązane elementy interfejsu API

try..catch..finallyinstrukcja 
Zastosowanie

try { 
    // try block 
} finally { 
    // finally block  
} 

try { 
    // try block 
} catch(error[:ErrorType1]) {
    // catch block 
} [catch(error[:ErrorTypeN]) { 
    // catch block 
}] [finally {
    // finally block 
}]

Otacza blok kodu, w którym może wystąpić błąd, i pozwala zareagować na błąd. Obsługa wyjątków, implementowana za pomocą instrukcji try..catch..finally jest podstawowym mechanizmem, jaki język ActionScript 3.0 oferuje do obsługi błędów występujących w czasie wykonywania. Gdy w czasie wykonywania wystąpi błąd, program Flash Player generuje wyjątek, a tym samym zawiesza normalne wykonywanie kodu i tworzy specjalny obiekt typu Error. Następnie program Flash Player przekazuje (pot. wyrzuca) obiekt błędu o pierwszego dostępnego bloku catch. Jeśli nie ma dostępnych bloków catch, wyjątek jest uznawany za nieprzechwycony. Nieprzechwycone wyjątki powodują zakończenie wykonywania skryptu.

Instrukcja throw umożliwia jawne generowanie wyjątków w kodzie. Dozwolone jest generowanie dowolnej wartości, ale dobrą praktyką jest generowanie obiektów, ponieważ taki sposób postępowania jest zgodny z zachowaniem samego odtwarzacza Flash Player i zapewnia elastyczność.

Aby przechwycić wyjątek wygenerowany przez program Flash Player lub przez własny kod użytkownika, należy umieścić kod, który może wygenerować wyjątek, wewnątrz bloku try. Jeśli kod w bloku try wygeneruje wyjątek, sterowanie jest przekazywane do bloku catch, o ile taki blok istnieje, a następnie do bloku finally, o ile taki blok istnieje. Blok finally jest wykonywany zawsze, niezależnie od tego, czy wyjątek został wygenerowany. Jeśli kod w bloku try nie wygeneruje wyjątku (tj. blok kodu try zostanie wykonany bezbłędnie), kod w bloku catch zostanie zignorowany, ale kod w bloku finally i tak zostanie wykonany. Blok finally jest wykonywany nawet wówczas, gdy wyjście z bloku try nastąpi poprzez użycie instrukcji return.

Po bloku try musi następować blok catch, blok finally lub oba te bloki. Z jednym blokiem try może być skojarzonych wiele bloków catch, ale tylko jeden blok finally. Dozwolone jest zagnieżdżanie bloków try na dowolną głębokość.

Parametr error określony w bloku obsługi catch musi być prostym identyfikatorem, takim jak e, theException lub x. Parametr ten może również mieć określony typ. Parametry o określonym typie, używane razem z wieloma blokami catch, pozwalają na przechwytywanie wielu typów obiektów błędów w jednym bloku try.

Jeśli wygenerowany wyjątek jest obiektem, typ zostanie uznany za dopasowany, jeśli wygenerowany obiekt będzie podklasą określonego typu. Jeśli zostanie wygenerowany błąd określonego typu, zostanie wykonany blok catch obsługujący błędy tego typu. Jeśli zostanie wygenerowany wyjątek nienależący do określonego typu, blok catch nie zostanie wykonany, a wyjątek zostanie automatycznie przekazany poza blok try do pasującego bloku obsługi catch.

Jeśli błąd zostanie wygenerowany wewnątrz funkcji, a funkcja nie zawiera bloku obsługi catch, program Flash Player wychodzi z tej funkcji, a potem z funkcji, które ją wywołały, dopóki nie napotka bloku catch. W trakcie tego procesu na wszystkich poziomach wykonywane są bloki obsługi finally.

Uwaga: Jeśli na przykład blok try zawiera obiekt wywołujący zdarzenie jego modułu obsługi zdarzeń, blok catch nie przechwytuje błędu w przypadku wygenerowania błędu przez ten moduł. Każdy błąd wygenerowany później może zostać przechwycony przez wykrywanie zdarzenia LoaderInfo.uncaughtErrorEvents.

Parametry
error:* — Wyrażenie generowane przez instrukcję throw, zazwyczaj instancja klasy Error lub jednej z jej podklas.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy przykład ilustruje użycie instrukcji try..catch. Kod w bloku try zawiera niedozwoloną operację. Ikonka nie może dodać siebie samej jako obiekt potomny. W rezultacie program Flash Player generuje wyjątek i przekazuje obiekt typu ArgumentError do odpowiedniego bloku catch.
import flash.display.Sprite;

var spr:Sprite = new Sprite();
try {
	spr.addChild(spr);
}
catch (e:ArgumentError) {
	trace (e); // ArgumentError: Error #2024: An object may not be added as a child of itself.
}
W poniższym przykładzie obiekty RecordSetException i MalformedRecord są podklasami klasy Error.
class RecordSetException extends Error { 
	public function RecordSetException () {
		message = "Record set exception occurred."; 
	}
}

class MalformedRecord extends Error { 
	public function MalformedRecord {
		message = "Malformed record exception occurred."; 
	}
}
W metodzie sortRows() klasy RecordSet generowany jest jeden z tych zdefiniowanych wcześniej obiektów błędów, w zależności od typu wyjątku, jaki wystąpił. Poniższy przykład ilustruje możliwą postać takiego kodu:
class RecordSet { 
	public function sortRows() { 
		var returnVal:Number = randomNum(); 
		if (returnVal == 1) { 
			throw new RecordSetException(); 
		} 
		else if (returnVal == 2) { 
			throw new MalformedRecord(); 
		} 
	}
	public function randomNum():Number { 
		return Math.round(Math.random() * 10) % 3; 
	}
}
Na koniec poniższy kod wywołuje metodę sortRows() w instancji klasy RecordSet. W przykładzie zdefiniowano bloki catch dla wszystkich typów obiektów błędów generowanych przez metodę sortRows().
import RecordSet; 
var myRecordSet:RecordSet = new RecordSet();
try { 
	myRecordSet.sortRows(); 
	trace("everything is fine"); 
} 
catch (e:RecordSetException) { 
	trace(e.toString()); 
} 
catch (e:MalformedRecord) { 
	trace(e.toString()); 
}

Powiązane elementy interfejsu API

use namespacedyrektywa 
Zastosowanie

use namespace ns1[, ns2, ...nsN]

Powoduje dodanie określonych przestrzeni nazw do zestawu otwartych przestrzeni nazw. Określone przestrzenie nazw zostaną usunięte z zestawu otwartych przestrzeni nazw po wyjściu z bieżącego bloku kodu. Dyrektywa use namespace może być umieszczona na najwyższym poziomie programu, definicji pakietu lub definicji klasy.

Parametry
nsN:Namespace — Jedna lub więcej przestrzeni nazw, które mają zostać dodane do zestawu otwartych przestrzeni nazw.

Powiązane elementy interfejsu API

varsłowo kluczowe definicji 
Zastosowanie

var variableName [= value1][...,variableNameN[=valueN]] 

Określa zmienną. Zmienne zadeklarowane wewnątrz funkcji są lokalne. Są zdefiniowane dla tej funkcji i przestają istnieć po zakończeniu wywołania funkcji.

Zmiennej, która znajduje się w zasięgu innego obiektu, nie można zadeklarować jako lokalnej.

my_array.length = 25; // ok 
var my_array.length = 25; // syntax error 

Zmiennej można przypisać typ danych, dopisując za jej nazwą dwukropek i typ danych.

W jednej instrukcji można zadeklarować wiele zmiennych, oddzielając deklaracje przecinkami (jednak użycie takiej składni może zmniejszyć przejrzystość kodu):

var first:String = "Bart", middle:String = "J.", last:String = "Bartleby";

Parametry
variableName:* — Identyfikator.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
Poniższy kod ActionScript tworzy nową tablicę nazw produktów. Metoda Array.push dodaje element na końcu tablicy.
var product_array:Array = new Array("Studio", "Dreamweaver", "Flash", "ColdFusion", "Contribute", "Breeze"); 
product_array.push("Flex"); 
trace(product_array); 
// Studio,Dreamweaver,Flash,ColdFusion,Contribute,Breeze,Flex

Powiązane elementy interfejsu API

whileinstrukcja 
Zastosowanie

while (condition) { 
	// statement(s)
}

Wyznacza wartość warunku i jeśli wartość ta jest równa true, wykonuje jedną lub wiele instrukcji, po czym wraca na początek pętli i ponownie wyznacza wartość warunku. Gdy wyznaczona wartość warunku to false, instrukcje w pętli są pomijane i pętla kończy się.

Instrukcja while wykonuje następującą sekwencję kroków. Każde powtórzenie kroków od 1 do 4 jest nazywane iteracją pętli. Na początku każdej iteracji testowany jest warunek. Działanie instrukcji dokładniej opisano w poniższych krokach:

  1. Wyznaczana jest wartość wyrażenia condition.
  2. Jeśli wyznaczona wartość wyrażenia condition jest równa true lub jest wartością, która po przekonwertowaniu na typ Boolean daje wartość true (np. liczbą niezerową), następuje przejście do kroku 3. W przeciwnym razie wykonywanie instrukcji while kończy się, a sterowanie przechodzi do następnej instrukcji po pętli while.
  3. Wykonywany jest blok instrukcji statement(s). W razie napotkania instrukcji continue pozostałe instrukcje są pomijane i następuje powrót do kroku 1. W razie napotkania instrukcji break wykonywanie instrukcji while kończy się, a sterowanie jest przekazywane do następnej instrukcji po pętli while.
  4. Następuje powrót do kroku 1.

Pętle są często stosowane do wykonywania pewnej operacji tak długo, jak długo zmienna licznikowa jest mniejsza od określonej wartości. Na końcu każdej pętli licznik jest inkrementowany, aż do osiągnięcia określonej wartości. W tym momencie wyrażenie condition przestaje mieć wartość true i pętla kończy się.

Jeśli w ramach instrukcji while ma być wykonana tylko jedna instrukcja, nie jest wymagane ujmowanie jej w nawiasy sześcienne ({}).

Parametry
condition:Boolean — Wyrażenie, które daje w wyniku wartość true albo false.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie instrukcja while testuje wyrażenie. Gdy wartość i jest mniejsza niż 20, wykonywana jest instrukcja trace(i) wyświetlająca tę wartość. Gdy wyznaczona wartość warunku przestanie być równa true, następuje wyjście z pętli.
var i:Number = 0; 
while (i < 20) { 
	trace(i); 
	i += 3; 
}
/*
0 
3 
6 
9 
12
15 
18
*/

Powiązane elementy interfejsu API

withinstrukcja 
Zastosowanie

with (object:Object) { 
	// statement(s)
}

Ustanawia obiekt domyślny, na którym mają być wykonywane instrukcje, pozwalając na skrócenie kodu programu.

Parametr object staje się kontekstem, w którym interpretowane są właściwości, zmienne i funkcje w parametrze statement(s). Na przykład, jeśli object to tablica my_array, a dwie spośród określonych właściwości to length i concat, właściwości te będą automatycznie interpretowane jako my_array.length i my_array.concat. A oto inny przykład: jeśli object to state.california, wszelkie operacje lub instrukcje wewnątrz instrukcji with będą traktowane tak, jak gdyby były wywoływane z instancji california.

Aby wyznaczyć wartość identyfikatora w parametrze statement(s), kompilator języka ActionScript rozpoczyna analizę od początku łańcucha zasięgu określonego przez object i szuka identyfikatora na każdym poziomie łańcucha zasięgu, w ustalonej kolejności.

Łańcuch zasięgu używany w instrukcji with do interpretacji identyfikatorów zaczyna się od pierwszego elementu na poniższej liście i zawiera kolejne elementy tej listy:

  • Obiekt określony w parametrze object najbardziej wewnętrznej instrukcji with.
  • Obiekt określony w parametrze object najbardziej zewnętrznej instrukcji with.
  • Obiekt Activation (obiekt tymczasowy tworzony automatycznie, gdy skrypt wywołuje funkcję zawierającą zmienne lokalne wywoływane w funkcji).
  • Obiekt zawierający obecnie wykonywany skrypt.
  • Obiekt Global (do tej klasy należą obiekty wbudowane, takie jak Math i String).

Aby wewnątrz instrukcji with można było nadać wartość zmiennej, zmienna ta musi być zadeklarowana poza instrukcją with lub należy wprowadzić pełną ścieżkę do osi czasu, na której ta zmienna ma istnieć. Próba nadania niezadeklarowanej zmiennej wartości wewnątrz instrukcji with spowoduje, że deklaracja zmiennej będzie poszukiwana zgodnie z łańcuchem zasięgu. Jeśli zmienna jeszcze nie istnieje, nowa wartość zostanie ustawiona na osi czasu, z której wywołano instrukcję with.

Parametry
object:Object — Instancja obiektu języka ActionScript lub klipu filmowego.

Przykład
Sposób korzystania z tego przykładu
W poniższym przykładzie ustawiane są wartości właściwości _x i _y instancji someOther_mc, a następnie obiekt someOther_mc otrzymuje instrukcję przejścia do klatki nr 3 i zatrzymania. with (someOther_mc) { _x = 50; _y = 100; gotoAndStop(3); } Poniższy wycinek kodu ilustruje możliwy sposób zapisania poprzedniego przykładu bez użycia instrukcji with. someOther_mc._x = 50; someOther_mc._y = 100; someOther_mc.gotoAndStop(3); Instrukcja with jest przydatna, gdy chcemy jednocześnie uzyskać dostęp do wielu elementów w łańcuchu zasięgu. W poniższym przykładzie wbudowany obiekt Math znajduje się na początku łańcucha zasięgu. Ustawienie obiektu Math jako obiektu domyślnego powoduje, że identyfikatory cos, sin i PI są interpretowane odpowiednio jako Math.cos, Math.sin i Math.PI. Identyfikatory a, x, y oraz r nie są metodami ani właściwościami obiektu Math, ale ponieważ istnieją w zasięgu aktywacji obiektu funkcji polar(), są interpretowane jako odpowiednie zmienne lokalne.
function polar(r:Number):void { 
	var a:Number, x:Number, y:Number; 
	with (Math) { 
		a = PI * pow(r, 2); 
		x = r * cos(PI); 
		y = r * sin(PI / 2); 
	} 
	trace("area = " + a); 
	trace("x = " + x); 
	trace("y = " + y); 
} polar(3);
/* 
area = 28.2743338823081 
x = -3 
y = 3
*/

[ X ]Dlaczego język angielski?
Treść dokumentacji języka ActionScript 3.0 wyświetlana w języku angielskim

Niektóre części dokumentacji języka ActionScript 3.0 nie są przetłumaczone na poszczególne języki. Gdy element nie jest przetłumaczony na dany język, jest wyświetlany tekst angielski. Na przykład opis klasy ga.controls.HelpBox nie jest przetłumaczony na żaden dodatkowy język. Z tego powodu polska wersja dokumentacji zawiera opis klasy ga.controls.HelpBox w języku angielskim.