Praca z obiektami

Właściwość reprezentuje jeden z elementów danych, które powiązane ze sobą składają się na obiekt. Przykład obiektu utworu muzycznego może mieć właściwości o nazwie artist i title ; klasa MovieClip ma takie właściwości, jak rotation , x , width i alpha . Właściwości należy traktować jako pojedyncze zmienne. W rzeczywistości właściwości można traktować jako zmienne „podrzędne” zawarte w obiekcie.

Oto przykłady kodu w języku ActionScript, w których używane są właściwości. Ten wiersz kodu przenosi obiekt MovieClip o nazwie square do położenia o współrzędnej x=100 pikseli:

square.x = 100;

W tym przykładzie użyto właściwości rotation w celu obrócenia obiektu MovieClip o nazwie square o taki kąt, by był obrócony tak samo, jak obiekt MovieClip o nazwie triangle :

square.rotation = triangle.rotation;

Ten przykład modyfikuje skalę poziomą obiektu MovieClip square , tak aby był o półtora raza szerszy niż dotychczas:

square.scaleX = 1.5;

Należy zwrócić uwagę na wspólną strukturę: używamy zmiennej ( square , triangle ) jako nazwy obiektu, po niej stawiamy kropkę ( . ), a następnie podajemy nazwę właściwości ( x , rotation , scaleX ). Kropka, formalnie nazywana operatorem kropki , oznacza odwołanie do jednego z elementów podrzędnych zawartych w obiekcie. Cała struktura „nazwa zmiennej-kropka-nazwa właściwości” może być używana tak, jak pojedyncza zmienna, czyli nazwa pojedynczej wartości w pamięci komputera.

Metoda jest działaniem, które może wykonać obiekt. Na przykład: załóżmy, że, w programie Flash Professional utworzony został symbol klipu filmowego z kilkoma klatkami i klatkami kluczowymi na osi czasu. Ten klip filmowy może zostać odtworzony lub zatrzymany, a także możliwe jest przesunięcie głowicy odtwarzania do wybranej klatki.

Ten kod nakazuje obiektowi MovieClip o nazwie shortFilm rozpoczęcie odtwarzania:

shortFilm.play();

Ten wiersz zatrzymuje odtwarzanie obiektu MovieClip o nazwie shortFilm (głowica odtwarzania zatrzymuje się w bieżącym położeniu, tak jak przy wstrzymaniu odtwarzania):

shortFilm.stop();

Ten kod powoduje, że głowica odtwarzania obiektu MovieClip o nazwie shortFilm jest przenoszona do klatki 1, a odtwarzanie jest zatrzymywane (tak jak przy przewinięciu materiału wideo):

shortFilm.gotoAndStop(1);

Dostęp do metod, podobnie jak do właściwości, uzyskuje się poprzez podanie nazwy obiektu (zmiennej), kropki i nazwy metody, po której następują nawiasy. Nawiasy oznaczają, że wywołujemy metodę — czyli że nakazujemy obiektowi wykonanie danej operacji. Niekiedy w nawiasach umieszcza się wartości (lub zmienne), aby w ten sposób przekazać dodatkowe informacje potrzebne do wykonania operacji. Wartości te nazywane są parametrami metody. Na przykład metoda gotoAndStop() potrzebuje informacji o tym, do której klatki ma przejść, a zatem w nawiasach należy przekazać jej jeden parametr. Inne metody, jak play() i stop() , odzwierciedlają oczywiste operacje i nie wymagają żadnych dodatkowych informacji. Mimo to w ich zapisie także należy używać nawiasów.

W przeciwieństwie do właściwości (i zmiennych) metody zastępują wartości. Jednak niektóre metody mogą wykonywać obliczenia i zwracać wynik, którego następnie można używać tak, jak zmiennej. Na przykład metoda toString() klasy Number konwertuje wartość liczbową na jej reprezentację tekstową:

var numericData:Number = 9; 
var textData:String = numericData.toString();

Metody toString() użylibyśmy na przykład po to, aby wyświetlić wartość zmiennej Number w polu tekstowym na ekranie. Właściwość text klasy TextField jest zdefiniowana jako String, a więc może zawierać tylko wartości tekstowe. (Właściwość text reprezentuje rzeczywistą treść tekstu wyświetlanego na ekranie). Ten wiersz kodu powoduje przekształcenie wartość liczbowej w zmiennej numericData na tekst. Następnie wartość jest wyświetlana na ekranie w obiekcie TextField i nazwie calculatorDisplay :

calculatorDisplay.text = numericData.toString();

Program komputerowy jest szeregiem instrukcji wykonywanych krok po kroku przez komputer. Niektóre proste programy komputerowe faktycznie sprowadzają się do kilku kroków, po wykonaniu których program kończy działanie. Jednak programy w języku ActionScript mogą także oczekiwać na wprowadzenie danych przez użytkownika oraz na inne zdarzenia. Zdarzenia to mechanizm decydujący o tym, które instrukcje komputer wykonuje i kiedy je wykonuje.

Co do zasady zdarzenia są sytuacjami, które środowisko ActionScript rozpoznaje i na które potrafi zareagować. Wiele zdarzeń jest związanych z interakcją z użytkownikiem, na przykład: z kliknięciem przycisku lub naciśnięciem klawisza na klawiaturze. Istnieją również inne typy zdarzeń. Na przykład, jeśli w programie ActionScript ładujemy zewnętrzny obraz, zachodzi zdarzenie informujące o zakończeniu ładowania. Zgodnie z koncepcją: podczas działania program ActionScript oczekuje na zdarzenia. Gdy wystąpią zdarzenia, wówczas zostanie wykonany konkretny kod ActionScript określonych dla tych zdarzeń.

function eventResponse(eventObject:EventType):void 
{ 
    // Actions performed in response to the event go here. 
} 
  
eventSource.addEventListener(EventType.EVENT_NAME, eventResponse);

function eventResponse(event:MouseEvent):void 
{ 
    // Actions performed in response to the event go here. 
} 
 
myButton.addEventListener(MouseEvent.CLICK, eventResponse);

Aby w języku ActionScript można było użyć obiektu, obiekt ten musi istnieć. Jednym z etapów tworzenia obiektu jest zadeklarowanie zmiennej; jednak deklaracja zmiennej rezerwuje jedynie puste miejsce w pamięci komputera. Zawsze należy przypisać zmiennej konkretną wartość (tzn. utworzyć obiekt i zapisać go w zmiennej) zanim spróbujemy użyć obiektu lub nim manipulować. Proces tworzenia obiektów jest określony jako tworzenie instancji klasy. Innymi słowy: należy utworzyć instancję konkretnej klasy.

Najprostszy sposób utworzenia instancji obiektu w ogóle nie wymaga programowania w języku ActionScript. W programie Flash Professional umieść symbol klipu filmowego, symbol przycisku lub pole tekstowe na stole montażowym i przypisz mu nazwę instancji. Program Flash Professional automatycznie zadeklaruje zmienną o nazwie instancji, utworzy instancję i umieści obiekt w tej zmiennej. Podobnie w programie Flex — składnik tworzony jest w kodzie MXML poprzez zdefiniowanie znacznika MXML lub umieszczenie składnika w edytorze w trybie projektowania programu Flash Builder. Po przypisaniu identyfikatora do składnika ten identyfikator staje się nazwą zmiennej ActionScript zawierającej instancję tego składnika.

Jednak nie zawsze konieczne jest tworzenie obiektu w trybie ekranowym, a w przypadku obiektów niewidocznych nie jest to możliwe. Istnieje również kilka dodatkowych sposobów tworzenia obiektów w kodzie ActionScript.

Niektóre typy danych języka ActionScript pozwalają na tworzenie instancji poprzez wpisanie wyrażenia literalnego — tj. wartości wpisanej wprost w kodzie ActionScript. Oto kilka przykładów:

• Literalna wartość liczbowa (liczby wprowadza się bezpośrednio):

  var someNumber:Number = 17.239; 
  var someNegativeInteger:int = -53; 
  var someUint:uint = 22;

• Literalny ciąg znaków (tekst należy ująć w cudzysłów):

  var firstName:String = "George"; 
  var soliloquy:String = "To be or not to be, that is the question...";

• Literalna wartość logiczna (należy wpisać literał true albo false ):

  var niceWeather:Boolean = true; 
  var playingOutside:Boolean = false;

• Literalna wartość tablicy (listę wartości oddzielanych przecinkami należy ująć w nawiasy kwadratowe):

  var seasons:Array = ["spring", "summer", "autumn", "winter"];

• Literalna wartość XML (kod XML należy wpisać bezpośrednio):

  var employee:XML = <employee> 
          <firstName>Harold</firstName> 
          <lastName>Webster</lastName> 
      </employee>;

W języku ActionScript dozwolone są także wyrażenia literalne typu Array, RegExp, Object i Function.

Najczęściej stosowanym sposobem tworzenia instancji dla dowolnego typu danych jest użycie operatora new z nazwą klasy, co przedstawiono poniżej:

var raceCar:MovieClip = new MovieClip(); 
var birthday:Date = new Date(2006, 7, 9);

Tworzenie obiektu przy użyciu operatora new jest często nazywane „wywołaniem konstruktora klasy”. Konstruktor to specjalna metoda wywoływana w procesie tworzenia instancji klasy. W przypadku tworzenia instancji w ten sposób nawiasy należy umieścić za nazwą klasy. Czasami wartości parametrów również określa się w nawiasach. Istnieją dwie czynności, jakie należy wykonać w przypadku wywoływania metody.

Operatora new można używać nawet do tworzenia instancji obiektów należących do typów danych, które dopuszczają tworzenie instancji na podstawie wyrażeń literałowych. Na przykład poniższe dwa wiersze kodu są równoważne:

var someNumber:Number = 6.33; 
var someNumber:Number = new Number(6.33);

Tworzenie obiektów przy użyciu konstrukcji new NazwaKlasy () jest bardzo ważnym aspektem programowania w języku ActionScript. Dla wielu typów danych języka ActionScript nie istnieje reprezentacja ekranowa. Dlatego nie można ich tworzyć poprzez umieszczenie elementu na stole montażowym programu Flash Professional ani w trybie projektowania edytora MXML programu Flash Builder. Instancje danych tego typu można tworzyć w języku ActionScript wyłącznie za pomocą operatora new .