Wprowadzenie do programowania zorientowanego obiektowo

Programowanie zorientowane obiektowo jest sposobem porządkowania kodu w programie poprzez grupowanie kodu w obiekty. Termin obiekt w tym sensie oznacza pojedynczy element, który zawiera informacje (wartości danych) i funkcje. Jeśli programowanie zorientowane obiektowo jest wykorzystywane w celu uporządkowania programu, należy pogrupować ze sobą określone typy informacji lub operacje skojarzone z tymi informacjami. Na przykład: można informacje muzyczne, takie jak tytuły albumów, tytuły utworów i nazwy wykonawców pogrupować z funkcją, taką jak „dodaj utwór do listy odtwarzania” lub „odtwórz wszystkie utworzy tego wykonawcy”. Elementy te można połączyć w jeden obiekt (na przykład „Album” albo „UtworMuzyczny”). Łączenie wartości i funkcji w grupy ma kilka zalet. Najważniejszą zaletą jest to, że wystarczy użyć jednej zmiennej zamiast wielu. Ponadto powiązane ze sobą funkcje są przechowywane razem. Łączenie informacji i funkcji umożliwia zdefiniowanie takiej struktury programu, która lepiej odzwierciedla struktury istniejące w świecie rzeczywistym.