Złożone transformacje trójwymiarowe

Istnieją trzy główne sposoby tworzenia i odczytywania obiektów Matrix3D :

• Utworzenie instancji nowej macierzy za pomocą konstruktora Matrix3D() . Konstruktor Matrix3D() jako parametr akceptuje obiekt Vector zawierający 16 wartości liczbowych i umieszcza te wartości w komórkach macierzy. Na przykład:

  var rotateMatrix:Matrix3D = new Matrix3D(1,0,0,1, 0,1,0,1, 0,0,1,1, 0,0,0,1);

• Przypisanie wartości właściwości z obiektu wyświetlanego. Następnie odczytanie macierzy transformacji z właściwości transform.matrix3D obiektu.

• Odczytanie obiektu Matrix3D sterującego wyświetlaniem obiektów 3D na stole montażowym przez wywołanie metody perspectiveProjection.toMatrix3D() obiektu ekranowego najwyższego poziomu.

Korzystając z obiektu Matrix3D można zastosować wiele transformacji 3D naraz. Na przykład, chcąc obrócić, przeskalować, a następnie przemieścić sześcian, moglibyśmy zastosować trzy odrębne transformacje do każdego punktu sześcianu. Jednak znacznie bardziej efektywne będzie wstępne obliczenie wielu transformacji w jednym obiekcie Matrix3D i wykonanie po jednej transformacji macierzowej na każdym z punktów.

Poniższy przykład ilustruje dwa sposoby wykonywania więcej niż jednej transformacji 3D.

package { 
    import flash.display.Sprite;     
    import flash.display.Shape; 
    import flash.display.Graphics; 
    import flash.geom.*; 
 
public class Matrix3DTransformsExample extends Sprite 
    { 
        private var rect1:Shape; 
        private var rect2:Shape; 
         
public function Matrix3DTransformsExample():void 
        { 
            var pp:PerspectiveProjection = this.transform.perspectiveProjection; 
            pp.projectionCenter = new Point(275,200); 
            this.transform.perspectiveProjection = pp; 
             
            rect1 = new Shape(); 
            rect1.x = -70; 
            rect1.y = -40; 
            rect1.z = 0; 
            rect1.graphics.beginFill(0xFF8800); 
            rect1.graphics.drawRect(0,0,50,80); 
            rect1.graphics.endFill(); 
            addChild(rect1); 
 
            rect2 = new Shape(); 
            rect2.x = 20; 
            rect2.y = -40; 
            rect2.z = 0; 
            rect2.graphics.beginFill(0xFF0088); 
            rect2.graphics.drawRect(0,0,50,80); 
            rect2.graphics.endFill(); 
            addChild(rect2); 
             
            doTransforms(); 
        } 
 
        private function doTransforms():void 
        { 
            rect1.rotationX = 15; 
            rect1.scaleX = 1.2; 
            rect1.x += 100; 
            rect1.y += 50; 
            rect1.rotationZ = 10; 
 
            var matrix:Matrix3D = rect2.transform.matrix3D; 
            matrix.appendRotation(15, Vector3D.X_AXIS); 
            matrix.appendScale(1.2, 1, 1); 
            matrix.appendTranslation(100, 50, 0); 
            matrix.appendRotation(10, Vector3D.Z_AXIS); 
            rect2.transform.matrix3D = matrix; 
        } 
    } 
}

W metodzie doTransforms() pierwszy blok kodu powoduje zmodyfikowanie właściwości DisplayObject w celu zmiany obrotu, skali i położenia prostokąta. W drugim bloku kodu zastosowano metody klasy Matrix3D w celu wykonania tych samych transformacji.

Zasadnicza przewaga zastosowania metod klasy Matrix3D polega na tym, że wszystkie obliczenia są wykonywane najpierw na macierzy. Następnie są stosowane do obiektu wyświetlanego tylko raz, w momencie przypisania macierzy do właściwości transform.matrix3D . Kod, w którym stosowane są właściwości obiektu DisplayObject, jest nieco bardziej czytelny. Jednak każde przypisanie wartości właściwości obrotu lub skalowania powoduje wykonanie wielu obliczeń i zmianę wielu właściwości obiektu wyświetlanego.

Jeśli kod ma wielokrotnie wykonywać te same złożone transformacje na obiektach wyświetlanych, należy zapisać obiekt Matrix3D jako zmienną i wielokrotnie przypisywać go do odpowiednich właściwości obiektów.

Jak już wcześniej wspomniano, kolejność obiektów wyświetlanych na liście wyświetlania decyduje o tym, na jakich warstwach będą wyświetlane, niezależnie od ich współrzędnych z. Jeśli animacja transformuje właściwości obiektów wyświetlanych tak, że ich wzajemne rozmieszczenie różni się od kolejności na liście wyświetlania, mogą nakładać się wzajemnie na siebie w sposób inny niż wynikający ze współrzędnych z. A zatem obiekt, który powinien znajdować się dalej od obserwatora, może przesłaniać obiekt, który powinien znajdować się bliżej.

Aby wzajemne nakładanie się obiektów wyświetlanych 3D odpowiadało ich położeniom na osi z, należy zastosować strategię zbliżoną do następującej:

Taka zmiana kolejności zagwarantuje, że obiekty wyświetlane będą zgodnie z ich współrzędnymi z.

Poniższy kod wymusza prawidłowe wyświetlanie ścian sześcianu. Kolejność ścian jest zmieniana po obróceniu sześcianu:

public var faces:Array; . . . 
 
public function ReorderChildren() 
{     
    for(var ind:uint = 0; ind < 6; ind++) 
    { 
        faces[ind].z = faces[ind].child.transform.getRelativeMatrix3D(root).position.z; 
        this.removeChild(faces[ind].child); 
    } 
    faces.sortOn("z", Array.NUMERIC | Array.DESCENDING); 
    for (ind = 0; ind < 6; ind++) 
    { 
        this.addChild(faces[ind].child); 
    } 
}

Aby pobrać pliki tej przykładowej aplikacji, należy przejść na stronę www.adobe.com/go/learn_programmingAS3samples_flash_pl . Pliki aplikacji znajdują się w folderze Samples/ReorderByZ.