W poniższym słowniku elementów opisano każdy z poprawnych elementów pliku deskryptora aplikacji AIR.
android
Umożliwia dodawanie elementów do pliku manifestu systemu Android. Środowisko AIR tworzy plik AndroidManifest.xml dla każdego pakietu APK. Korzystając z elementu android w deskryptorze aplikacji AIR, można dodawać do tego pliku dodatkowe elementy. Ten element jest ignorowany na wszystkich platformach poza platformą Android.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
Zawartość
Elementy definiujące właściwości specyficzne dla systemu Android, które mają zostać dodane do manifestu aplikacji Android.
Przykład
<android>
<manifestAdditions>
...
</manifestAdditions>
</android>
application
Główny element dokumentu deskryptora aplikacji AIR.
Element macierzysty:
brak
Elementy potomne:
Atrybuty
Wartość minimumPatchLevel oznacza minimalny poziom poprawek środowiska wykonawczego AIR wymagany przez tę aplikację.
Wartość xmlns to atrybut przestrzeni nazw XML, który określa wymaganą przez aplikację wersję środowiska wykonawczego AIR.
Przestrzeń nazw zmienia się z każdym głównym wydaniem środowiska AIR (ale nie w przypadku mniejszych poprawek). Ostatni segment przestrzeni nazw, na przykład „3.0”, określa wersję środowiska wykonawczego, jakiej wymaga aplikacja.
Wartości atrybutu xmlns dla najważniejszych wersji środowiska AIR:
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/1.0"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/1.1"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/1.5"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/1.5.2"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/1.5.3"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/2.0"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/2.5"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/2.6"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/2.7"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3.0"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3.1"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3.2"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3,3"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3.4"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3.5"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3.6"
xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3.7"
Dla aplikacji w formacie SWF wersja środowiska wykonawczego AIR podana w deskryptorze aplikacji określa maksymalną wersję pliku SWF, jaki może zostać załadowany jako początkowa treść aplikacji. Dla aplikacji, dla których została określona wersja środowiska AIR 1.0 lub AIR 1.1, jako początkowej treści można używać jedynie plików SWF9 (Flash Player 9) — nawet jeśli zostały uruchomione za pomocą środowiska wykonawczego AIR 2. Dla aplikacji, dla których została określona wersja środowiska AIR 1.5 (lub nowsza), jako początkowej treści można używać plików SWF9 lub SWF10 (Flash Player 10).
Wersja SWF określa, które wersje interfejsów API środowiska AIR i programu Flash Player są dostępne. Jeśli plik SWF9 jest używany jako początkowa treść aplikacji AIR 1.5, aplikacja będzie miała dostęp jedynie do interfejsów API środowiska AIR 1.1 i programu Flash Player 9. Ponadto zmiany w działaniu dokonane w istniejących interfejsach API środowiska AIR 2.0 lub programu Flash Player 10.1 nie odniosą skutku. (Istotne zmiany w interfejsach API związane z bezpieczeństwem są odstępstwem od tej reguły i mogą być stosowane wstecz w bieżących lub przyszłych poprawkach środowiska wykonawczego).
Dla aplikacji w formacie HTML wersja środowiska wykonawczego podana w deskryptorze aplikacji samodzielnie określa, które wersje interfejsów API środowiska AIR i programu Flash Player są dostępne dla aplikacji. Działanie kodu HTML, CSS i JavaScript jest zawsze określane przez wersję silnika Webkit używanego w zainstalowanym środowisku wykonawczym AIR, a nie przez deskryptor aplikacji.
Podczas ładowania treści SWF przez aplikację AIR wersja interfejsów API środowiska AIR i programu Flash Player dostępnych dla tej treści zależy od sposobu jej ładowania. Niekiedy obowiązująca wersja jest ostatecznie ustalana na podstawie przestrzeni nazw deskryptora aplikacji, niekiedy na podstawie wersji treści ładującej, a niekiedy na podstawie wersji treści ładowanej. W poniższej tabeli został przedstawiony sposób, w jaki wersja interfejsu API jest określana w oparciu o metodę ładowania:
Sposób ładowania treści
|
Sposób określania wersji interfejsu API
|
Początkowa treść, aplikacja w formacie SWF
|
Wersja SWF
załadowanego
pliku
|
Początkowa treść, aplikacja w formacie HTML
|
Przestrzeń nazw deskryptora aplikacji
|
Plik SWF załadowany przez treść SWF
|
Wersja treści
ładującej
|
Biblioteka SWF załadowana przez treść HTML za pomocą znacznika <script>
|
Przestrzeń nazw deskryptora aplikacji
|
Plik SWF załadowany przez treść HTML za pomocą interfejsów API środowiska AIR lub programu Flash Player (np. flash.display.Loader)
|
Przestrzeń nazw deskryptora aplikacji
|
Plik SWF załadowany przez treść HTML za pomocą znaczników <object> lub <embed> (lub równoważnych interfejsów API języka JavaScript)
|
Wersja SWF
wczytanego
pliku
|
Podczas ładowania pliku SWF w wersji innej niż treść ładująca można napotkać na dwa problemy:
-
Wczytanie pliku SWF nowszej wersji przez plik SWF starszej wersji. Odniesienia do interfejsów API dodane w nowszych wersjach środowiska AIR i programu Flash Player pozostaną nierozstrzygnięte.
-
Wczytanie pliku SWF starszej wersji przez plik SWF nowszej wersji. Zachowania interfejsów API zmienionych w nowszych wersjach środowiska AIR i programu Flash Player mogą odbiegać od tych, których oczekuje wczytana zawartość.
Zawartość
Element application zawiera elementy potomne, które definiują właściwości aplikacji AIR.
Przykład
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<application xmlns="http://ns.adobe.com/air/application/3.0">
<id>HelloWorld</id>
<version>2.0</version>
<filename>Hello World</filename>
<name>Example Co. AIR Hello World</name>
<description>
<text xml:lang="en">This is an example.</text>
<text xml:lang="fr">C'est un exemple.</text>
<text xml:lang="es">Esto es un ejemplo.</text>
</description>
<copyright>Copyright (c) 2010 Example Co.</copyright>
<initialWindow>
<title>Hello World</title>
<content>
HelloWorld.swf
</content>
<systemChrome>none</systemChrome>
<transparent>true</transparent>
<visible>true</visible>
<minSize>320 240</minSize>
</initialWindow>
<installFolder>Example Co/Hello World</installFolder>
<programMenuFolder>Example Co</programMenuFolder>
<icon>
<image16x16>icons/smallIcon.png</image16x16>
<image32x32>icons/mediumIcon.png</image32x32>
<image48x48>icons/bigIcon.png</image48x48>
<image128x128>icons/biggestIcon.png</image128x128>
</icon>
<customUpdateUI>true</customUpdateUI>
<allowBrowserInvocation>false</allowBrowserInvocation>
<fileTypes>
<fileType>
<name>adobe.VideoFile</name>
<extension>avf</extension>
<description>Adobe Video File</description>
<contentType>application/vnd.adobe.video-file</contentType>
<icon>
<image16x16>icons/avfIcon_16.png</image16x16>
<image32x32>icons/avfIcon_32.png</image32x32>
<image48x48>icons/avfIcon_48.png</image48x48>
<image128x128>icons/avfIcon_128.png</image128x128>
</icon>
</fileType>
</fileTypes>
</application>
aspectRatio
Określa proporcje aplikacji.
Jeśli ten element nie został określony, aplikacja jest otwierana w „naturalnych” proporcjach i w naturalnej orientacji urządzenia. Naturalna orientacja zależy od urządzenia. Zazwyczaj na urządzeniach z niewielkim wyświetlaczem, takich jak telefony, są to proporcje pionowe. Na niektórych urządzeniach, takich jak tablet iPad, aplikacja jest otwierana w bieżącej orientacji. W środowisku AIR 3.3 lub nowszym ma to zastosowanie do całej aplikacji, nie tylko do początkowego formatu wyświetlania.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
portrait, landscape
lub
any
Przykład
<aspectRatio>landscape</aspectRatio>
autoOrients
Określa, czy orientacja bieżącej zawartości aplikacji jest automatycznie zmieniana wraz ze zmianą orientacji fizycznej urządzenia. Więcej informacji zawiera artykuł
Orientacja stołu montażowego
.
W przypadku używania automatycznej orientacji należy wziąć pod uwagę ustawienie właściwości
align
i
scaleMode
stołu montażowego w następujący sposób:
stage.align = StageAlign.TOP_LEFT;
stage.scaleMode = StageScaleMode.NO_SCALE;
Te ustawienia pozwalają aplikacji na obracanie dookoła górnego lewego rogu i uniemożliwiają automatyczne skalowanie zawartości aplikacji. W innych trybach skalowania zawartość aplikacji jest dopasowywana do obróconych wymiarów stołu montażowego, ale jest ona również przycinana, zniekształcana lub nadmiernie zmniejszana. Prawie zawsze można osiągnąć lepsze wyniki, samodzielnie ponownie rysując zawartość lub zmieniając jej układ.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
true
lub
false
(domyślnie)
Przykład
<autoOrients>true</autoOrients>
colorDepth
Określa, czy mają być używane kolory 16-bitowe, czy 32-bitowe.
Stosowanie kolorów 16-bitowych może zwiększyć wydajność renderowania, lecz obniża jakość kolorów. W wersjach wcześniejszych niż AIR 3 kolory 16-bitowe są zawsze używane w systemie Android. W środowisku AIR 3 są domyślnie używane kolory 32-bitowe.
Uwaga:
Jeśli aplikacja korzysta z klasy StageVideo, należy używać kolorów 32-bitowych.
Element macierzysty:
android
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Jedna z następujących wartości:
Przykład
<android>
<colorDepth>16bit</colorDepth>
<manifestAdditions>...</manifestAdditions>
</android>
containsVideo
Określa, czy aplikacja zawiera elementy wideo.
Element macierzysty:
android
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Jedna z następujących wartości:
Przykład
<android>
<containsVideo>true</containsVideo>
<manifestAdditions>...</manifestAdditions>
</android>
content
Wartość określona dla elementu
content
jest adresem URL głównego pliku zawartości aplikacji. Może to być plik SWF lub HTML. Adres URL jest określony względem głównego katalogu folderu instalacyjnego aplikacji. (W przypadku uruchomienia aplikacji AIR za pomocą programu ADL adres URL jest określony względem folderu zawierającego plik deskryptora aplikacji. W celu określenia innego katalogu głównego należy określić parametr
root-dir
programu ADL).
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Adres URL podany względem katalogu aplikacji. Wartość elementu content jest traktowana jako adres URL, dlatego znaki w nazwie pliku content muszą być zapisane w kodzie URL zgodnie z regułami zdefiniowanymi w normie
RFC 1738
. Na przykład: znaki spacji muszą być zakodowane jako
%20
.
Przykład
<content>TravelPlanner.swf</content>
contentType
Właściwość
contentType
jest wymagana w środowisku AIR 1.5 lub nowszym. (Była ona właściwością opcjonalną w środowisku AIR 1.0 i 1.1). Ta właściwość pomaga niektórym systemom operacyjnym zlokalizować najlepszą aplikację do otwarcia pliku. Wartość powinna być typem MIME dla treści pliku. Należy zauważyć, że wartość jest ignorowana w systemie Linux, jeśli typ pliku jest już zarejestrowany i ma przypisany typ MIME.
Element macierzysty:
fileType
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Typ i podtyp MIME. Więcej informacji na temat typów MIME można znaleźć w dokumencie
RFC2045
.
Przykład
<contentType>text/plain</contentType>
copyright
Informacje o prawach autorskich dotyczących aplikacji AIR. W systemie Mac OS tekst dotyczący praw autorskich pojawia się w oknie dialogowym informacji dla zainstalowanej aplikacji. W systemie Mac OS informacje o prawach autorskich są również wykorzystywane w polu NSHumanReadableCopyright w pliku Info.plist aplikacji.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg zawierający informacje o prawach autorskich dotyczących aplikacji.
Przykład
<copyright>© 2010, Examples, Inc.All rights reserved.</copyright>
customUpdateUI
Określa, czy aplikacja zapewnia własne okna dialogowe aktualizacji. W przypadku wartości
false
środowisko AIR przedstawia użytkownikowi standardowe okna dialogowe aktualizacji. Z wbudowanego systemu aktualizacji środowiska AIR mogą korzystać wyłącznie aplikacje rozpowszechniane w postaci plików AIR.
Jeśli element
customUpdateUI
zainstalowanej wersji aplikacji jest ustawiony na
true
, a użytkownik kliknie dwukrotnie plik AIR dla nowej wersji lub zainstaluje aktualizację aplikacji za pomocą funkcji instalacji bezproblemowej, wówczas środowisko operacyjne otworzy zainstalowaną wersję aplikacji. Środowisko wykonawcze nie otwiera domyślnego instalatora aplikacji AIR. Logika aplikacji może wówczas określić sposób kontynuowania operacji aktualizacji. (Identyfikator aplikacji i identyfikator wydawcy w pliku AIR muszą być zgodne z identyfikatorami w zainstalowanej aplikacji — tylko wówczas możliwe będzie kontynuowanie aktualizacji).
Uwaga:
Mechanizm
customUpdateUI
jest uwzględniany tylko wówczas, gdy aplikacja jest już zainstalowana, a użytkownik kliknie dwukrotnie plik instalacyjny AIR zawierający aktualizację lub zainstaluje aktualizację aplikacji przy użyciu funkcji instalowania bezproblemowego. Aktualizację można pobrać i uruchomić za pośrednictwem logiki aplikacji, wyświetlając w razie potrzeby własny interfejs użytkownika, niezależnie od tego, czy dla
customUpdateUI
ustawiona jest wartość
true
.
Więcej informacji zawiera sekcja
Aktualizowanie aplikacji AIR
.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
true
lub
false
(domyślnie)
Przykład
<customUpdateUI>true</customUpdateUI>
depthAndStencil
Wskazuje, że aplikacja wymaga zastosowania bufora głębi lub bufora szablonu. Te bufory są zazwyczaj używane podczas pracy z zawartością 3D. Domyślnie ten element ma wartość
false
w celu wyłączenia bufora głębi i bufora szablonu. Ten element jest potrzebny, gdyż bufory należy przydzielić podczas uruchamiania aplikacji — przed wczytaniem zawartości.
Ustawienie tego elementu musi odpowiadać wartości przekazanej w argumencie
enableDepthAndStencil
do metody
Context3D.configureBackBuffer()
. Jeśli te wartości nie są zgodne, środowisko AIR generuje błąd.
Ten element ma zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy
renderMode
=
direct
. Jeśli właściwość
renderMode
nie ma wartości
direct
, narzędzie ADT generuje błąd 118.
<depthAndStencil> element unexpected for render mode cpu. It requires "direct" render mode.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
true
lub
false
(domyślnie)
Przykład
<depthAndStencil>true</depthAndStencil>
description
Opis aplikacji wyświetlany w instalatorze aplikacji AIR.
Po określeniu pojedynczego węzła text (zamiast wielu elementów text) instalator aplikacji AIR korzysta z tego opisu bez względu na język systemu. W przeciwnym razie instalator aplikacji AIR korzysta z opisu, który jest najbliższy językowi interfejsu systemu operacyjnego użytkownika. Załóżmy na przykład, że w instalacji element
description
pliku deskryptora aplikacji zawiera wartość ustawień regionalnych en (angielski). Instalator aplikacji AIR korzysta z opisu en pod warunkiem, że system użytkownika identyfikuje en (angielski) jako język interfejsu użytkownika. Ten instalator korzysta z opisu en również wówczas, gdy język interfejsu systemu operacyjnego to en-US (angielski USA). Jeśli jednak język interfejsu użytkownika to en-US, a plik deskryptora aplikacji definiuje nazwy en-US i en-GB, wówczas instalator aplikacji AIR korzysta z wartości en-US. Jeśli aplikacja nie definiuje opisu zgodnego z językiem interfejsu użytkownika systemu, wówczas instalator aplikacji AIR korzysta z pierwszej wartości
description
zdefiniowanej w pliku deskryptora aplikacji.
Więcej informacji na temat programowania aplikacji wielojęzycznych zawiera sekcja
Lokalizowanie aplikacji AIR
.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
text
Zawartość
Schemat deskryptora aplikacji AIR 1.0 zezwala na zdefiniowanie tylko jednego prostego węzła text dla nazwy (zamiast wielu elementów
text
).
W środowisku AIR 1.1 (lub nowszym) można określić wiele języków w elemencie
description
. Atrybut
xml:lang
dla każdego elementu text określa kod języka zdefiniowany w normie
RFC4646
(http://www.ietf.org/rfc/rfc4646.txt).
Przykład
Opis prostego węzła text:
<description>This is a sample AIR application.</description>
Opis ze zlokalizowanymi elementami text dla języka angielskiego, francuskiego i hiszpańskiego (obowiązuje w środowisku AIR 1.1 lub nowszym):
<description>
<text xml:lang="en">This is an example.</text>
<text xml:lang="fr">C'est un exemple.</text>
<text xml:lang="es">Esto es un ejemplo.</text>
</description>
description
Opis typu pliku jest wyświetlany użytkownikowi przez system operacyjny. Opisu typu pliku nie można lokalizować.
Dodatkowe informacje zawiera sekcja Element
description
jako element potomny elementu application.
Element macierzysty:
fileType
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg opisujący zawartość pliku.
Przykład
<description>PNG image</description>
embedFonts
Umożliwia zastosowanie czcionek niestandardowych do obiektu StageText w aplikacji AIR. Ten element jest opcjonalny.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
czcionka
Zawartość
Element embedFonts może zawierać dowolną liczbę elementów czcionek.
Przykład
<embedFonts>
<font>
<fontPath>ttf/space age.ttf</fontPath>
<fontName>space age</fontName>
</font>
<font>
<fontPath>ttf/xminus.ttf</fontPath>
<fontName>xminus</fontName>
</font>
</embedFonts>
Entitlements
W systemie iOS są używane właściwości określane jako uprawnienia, które pozwalają aplikacji uzyskać dostęp do dodatkowych zasobów i funkcji. W aplikacji dla urządzeń przenośnych z systemem iOS można podać te informacje za pomocą elementu Entitlements.
Element macierzysty:
iPhone
Elementy potomne:
Elementy pliku Entitlements.plist systemu iOS
Zawartość
Zawiera elementy potomne określające pary klucz-wartość do użycia jako ustawienia Entitlements.plist na potrzeby aplikacji. Zawartość elementu Entitlements powinna być zawarta w bloku CDATA. Więcej informacji znajduje się w materiale
Dokumentacja klucza Entitlement
w bibliotece dla programistów systemu iOS.
Przykład
<iphone>
...
<Entitlements>
<![CDATA[
<key>aps-environment</key>
<string>development</string>
]]>
</Entitlements>
</iphone>
extension
Ciąg rozszerzenia typu pliku.
Element macierzysty:
fileType
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg określający znaki rozszerzenia pliku (bez kropki, „.”).
Przykład
<extension>png</extension>
extensionID
Określa identyfikator rozszerzenia języka ActionScript używanego przez aplikację. Ten identyfikator jest definiowany w dokumencie deskryptora aplikacji.
Element macierzysty:
extensions
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg określający identyfikator rozszerzenia języka ActionScript.
Przykład
<extensionID>com.example.extendedFeature</extensionID>
extensions
Określa rozszerzenia języka ActionScript używane przez aplikację.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
extensionID
Zawartość
Elementy potomne
extensionID
zawierające identyfikatory rozszerzeń języka ActionScript z pliku deskryptora rozszerzeń.
Przykład
<extensions>
<extensionID>extension.first</extensionID>
<extensionID>extension.next</extensionID>
<extensionID>extension.last</extensionID>
</extensions>
externalSwfs
Określa nazwę pliku tekstowego, który zawiera listę plików SWF do skonfigurowania przez ADT na potrzeby zdalnego przechowywania. Aby zminimalizować wstępny rozmiar pobieranej aplikacji, można spakować podzbiór plików SWF używanych przez aplikację, a do wczytywania pozostałych zewnętrznych plików SWF (zawierających tylko zasoby) stosować metodę
Loader.load()
w czasie wykonywania. W celu skorzystania z tej funkcji trzeba spakować aplikację w taki sposób, aby narzędzie ADT przeniosło cały kod bajtowy ActionScript (ABC) z zewnętrznych plików SWF do głównego pliku SWF aplikacji, co pozwoli uzyskać plik SWF zawierający tylko zasoby. Sposób ten zapewnia zgodność z obowiązującą w sklepie Apple Store regułą, która zabrania pobierania jakiegokolwiek kodu do zainstalowanej aplikacji.
Więcej informacji zawiera dokument
Minimalizowanie ilości pobieranych danych przez wczytywanie zewnętrznych plików SWF zawierających tylko zasoby
.
Element macierzysty:
iPhone
,
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Nazwa pliku tekstowego zawierającego rozdzieloną znakami końca wiersza listę plików SWF, które mają być przechowywane na zdalnym serwerze.
Przykłady
iOS:
<iPhone>
<externalSwfs>FileContainingListofSWFs.txt</externalSwfs>
</iPhone>
filename
Ciąg znaków używany jako nazwa pliku aplikacji (bez rozszerzenia) po zainstalowaniu aplikacji. Plik aplikacji uruchamia aplikację AIR w środowisku wykonawczym. Jeśli nie określono wartości
name
, wówczas wartość
filename
jest używana również jako nazwa folderu instalacyjnego.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Właściwość
filename
może zawierać dowolne znaki Unicode (UTF-8) z wyjątkiem poniższych, których stosowanie jest zabronione w nazwach plików w różnych systemach plików:
Znak
|
Kod szesnastkowy
|
różne
|
0x00 – x1F
|
*
|
x2A
|
"
|
x22
|
:
|
x3A
|
>
|
x3C
|
<
|
x3E
|
?
|
x3F
|
\
|
x5C
|
|
|
x7C
|
Wartość
filename
nie może kończyć się kropką.
Przykład
<filename>MyApplication</filename>
fileType
Opisuje pojedynczy typ pliku, który może zostać zarejestrowany dla aplikacji.
Element macierzysty:
fileTypes
Elementy potomne:
Zawartość
Elementy opisujące typ pliku.
Przykład
<fileType>
<name>foo.example</name>
<extension>foo</extension>
<description>Example file type</description>
<contentType>text/plain</contentType>
<icon>
<image16x16>icons/fooIcon16.png</image16x16>
<image48x48>icons/fooIcon48.png</imge48x48>
<icon>
</fileType>
fileTypes
Element
fileTypes
umożliwia deklarowanie typów plików, z którymi można kojarzyć aplikacje AIR.
Po zainstalowaniu aplikacji AIR wszystkie zadeklarowane typy plików zostają zarejestrowane w systemie operacyjnym. Jeśli te typy plików nie są jeszcze skojarzone z inną aplikacją, wówczas są kojarzone z aplikacją AIR. W celu zastąpienia istniejącego skojarzenia między typem pliku a inną aplikacją należy użyć metody
NativeApplication.setAsDefaultApplication()
w środowisku wykonawczym (najlepiej za zgodą użytkownika).
Uwaga:
Metody środowiska wykonawczego mogą zarządzać tylko skojarzeniami dla typów plików zadeklarowanych w deskryptorze aplikacji.
Element
fileTypes
jest opcjonalny.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
fileType
Zawartość
Element
fileTypes
może zawierać dowolną liczbę elementów
fileType
.
Przykład
<fileTypes>
<fileType>
<name>adobe.VideoFile</name>
<extension>avf</extension>
<description>Adobe Video File</description>
<contentType>application/vnd.adobe.video-file</contentType>
<icon>
<image16x16>icons/AIRApp_16.png</image16x16>
<image32x32>icons/AIRApp_32.png</image32x32>
<image48x48>icons/AIRApp_48.png</image48x48>
<image128x128>icons/AIRApp_128.png</image128x128>
</icon>
</fileType>
</fileTypes>
czcionka
Opisuje pojedynczą czcionkę niestandardową, jakiej można użyć w aplikacji AIR.
Element macierzysty:
embedFonts
Elementy potomne:
fontName
,
fontPath
Zawartość
Elementy określające nazwę oraz ścieżkę czcionki niestandardowej.
Przykład
<font>
<fontPath>ttf/space age.ttf</fontPath>
<fontName>space age</fontName>
</font>
fontName
Określa nazwę czcionki niestandardowej.
element macierzysty:
czcionka
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Nazwa czcionki niestandardowej do zdefiniowania we właściwości StageText.fontFamily
Przykład
<fontName>space age</fontName>
fontPath
Podaje lokalizację pliku niestandardowych czcionek.
element macierzysty:
czcionka
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ścieżka pliku czcionki niestandardowej (w odniesieniu do źródła).
Przykład
<fontPath>ttf/space age.ttf</fontPath>
forceCPURenderModeForDevices
Wymusza tryb renderowania z użyciem procesora dla określonego zbioru urządzeń. Ta funkcja umożliwia selektywne włączenie trybu renderowania GPU dla pozostałych urządzeń z systemem iOS.
Ten znacznik można dodać jako obiekt potomny znacznika
iPhone
, wskazując rozdzieloną spacjami listę nazw modeli urządzeń. Prawidłowe nazwy modeli urządzeń:
iPad1,1
|
iPhone1,1
|
iPod1,1
|
iPad2,1
|
iPhone1,2
|
iPod2,1
|
iPad2,2
|
iPhone2,1
|
iPod3,3
|
iPad2,3
|
iPhone3.1
|
iPod4,1
|
iPad2,4
|
iPhone3,2
|
iPod5,1
|
iPad2,5
|
iPhone4,1
|
|
iPad3,1
|
iPhone5,1
|
|
iPad3,2
|
|
|
iPad3,3
|
|
|
iPad3,4
|
|
|
Element macierzysty:
iPhone
,
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Rozdzielona spacjami lista nazw modeli urządzeń.
Przykłady
iOS:
...
<renderMode>GPU</renderMode>
...
<iPhone>
...
<forceCPURenderModeForDevices>iPad1,1 iPhone1,1 iPhone1,2 iPod1,1
</forceCPURenderModeForDevices>
</iPhone>
fullScreen
Określa, czy aplikacja jest uruchamiana w trybie pełnoekranowym.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
true
lub
false
(domyślnie)
Przykład
<fullscreen>true</fullscreen>
height
Początkowa wysokość głównego okna aplikacji.
Jeśli wysokość nie zostanie ustawiona, zostanie określona przez ustawienia w głównym pliku SWF, a w przypadku aplikacji AIR w języku HTML przez system operacyjny.
Maksymalna wysokość okna została zmieniona w środowisku AIR 2 z 2048 pikseli na 4096 pikseli.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Dodatnia liczba całkowita o maksymalnej wartości wynoszącej 4095.
Przykład
<height>4095</height>
icon
Właściwość
icon
określa jeden lub większą liczbę plików ikon, jakie mogą być używane dla aplikacji. Dołączenie ikony jest opcjonalne. Jeśli właściwość
icon
nie zostanie określona, wówczas system operacyjny wyświetla ikonę domyślną.
Ścieżka jest określona względem katalogu głównego aplikacji. Pliki ikon muszą być w formacie PNG. Możliwe jest określenie ikon we wszystkich następujących rozmiarach:
Jeśli istnieje element określonego rozmiaru, obraz w pliku musi być dokładnie zgodny z określonym rozmiarem. Jeśli nie są dostępne wszystkie rozmiary, wówczas zmieniana jest skala rozmiaru najbliższego dla określonego zastosowania ikony przez system operacyjny.
Uwaga:
Określone ikony nie są automatycznie dodawane do pakietu AIR. Podczas pakowania aplikacji pliki ikon musza być dołączane do odpowiednich lokalizacji względnych.
W celu zapewnienia najlepszych rezultatów należy udostępnić obraz dla każdego z dostępnych rozmiarów. Ponadto należy się upewnić, że ikony wyglądają odpowiednio w trybach koloru 16- i 32-bitowego.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
imageNxN
Zawartość
Element imageNxN dla każdego wymaganego rozmiaru ikony.
Przykład
<icon>
<image16x16>icons/smallIcon.png</image16x16>
<image32x32>icons/mediumIcon.png</image32x32>
<image48x48>icons/bigIcon.png</image48x48>
<image128x128>icons/biggestIcon.png</image128x128>
</icon>
id
Ciąg znaków identyfikatora aplikacji, określany jako identyfikator aplikacji. Często jest używany identyfikator w odwrotnej notacji DNS, ale ten styl nie jest wymagany.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Wartość identyfikatora jest ograniczona do następujących znaków:
-
0–9
-
a–z
-
A–Z
-
. (kropka)
-
- (kreska)
Wartość musi zawierać od 1 do 212 znaków. Ten element jest wymagany.
Przykład
<id>org.example.application</id>
imageNxN
Definiuje ścieżkę do ikony względem katalogu aplikacji.
Można używać następujących rozmiarów ikon, przy czym każdy określa inny rozmiar ikony:
-
image16x16
-
image29x29 (AIR 2 i nowsze wersje)
-
image32x32
-
image36x36 (AIR 2.5 i nowsze wersje)
-
image48x48
-
image50x50 (AIR 3.4 i nowsze wersje)
-
image57x57 (AIR 2 i nowsze wersje)
-
image58x58 (AIR 3.4 i nowsze wersje)
-
image72x72 (AIR 2 i nowsze wersje)
-
image100x100 (AIR 3.4 i nowsze wersje)
-
image114x114 (AIR 2.6 i nowsze wersje)
-
image128x128
-
image144x144 (AIR 3.4 i nowsze wersje)
-
image512x512 (AIR 2 i nowsze wersje)
-
image1024x1024 (AIR 3.4 i nowsze wersje)
Ikona musi być grafiką PNG o rozmiarze dokładnie takim, jaki określono w elemencie image. Pliki ikon muszą być dołączone do pakietu aplikacji. Ikony, których dotyczą odniesienia w dokumencie deskryptora aplikacji, nie są automatycznie dołączane.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ścieżka pliku ikony może zawierać dowolne znaki Unicode (UTF-8) z wyjątkiem poniższych, których stosowanie jest zabronione w nazwach plików w różnych systemach plików:
Znak
|
Kod szesnastkowy
|
różne
|
0x00 – x1F
|
*
|
x2A
|
"
|
x22
|
:
|
x3A
|
>
|
x3C
|
<
|
x3E
|
?
|
x3F
|
\
|
x5C
|
|
|
x7C
|
Przykład
<image32x32>icons/icon32.png</image32x32>
InfoAdditions
Umożliwia określanie dodatkowych właściwości aplikacji systemu iOS.
Element macierzysty:
iPhone
Elementy potomne:
Elementy pliku Info.plist systemu iOS
Zawartość
Zawiera elementy potomne określające pary klucz-wartość do użycia jako ustawienia Info.plist na potrzeby aplikacji. Zawartość elementu InfoAdditions powinna być zawarta w bloku CDATA.
Informacje na temat par kluczy i wartości oraz sposobu wyrażania ich w języku XML zawiera dokument
Information Property List Key Reference
(Dokumentacja kluczy listy właściwości informacji).
Przykład
<InfoAdditions>
<![CDATA[
<key>UIStatusBarStyle</key>
<string>UIStatusBarStyleBlackOpaque</string>
<key>UIRequiresPersistentWiFi</key>
<string>NO</string>
]]>
</InfoAdditions>
initialWindow
Definiuje główny plik zawartości i początkowy wygląd aplikacji.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
Jako elementy potomne elementu initialWindow mogą występować wszystkie poniższe elementy. Jednak niektóre elementy są ignorowane w zależności od tego, czy środowisko AIR obsługuje okna na danej platformie.
Zawartość
Elementy potomne definiujące zachowanie i wygląd aplikacji.
Przykład
<initialWindow>
<title>Hello World</title>
<content>
HelloWorld.swf
</content>
<depthAndStencil>true</depthAndStencil>
<systemChrome>none</systemChrome>
<transparent>true</transparent>
<visible>true</visible>
<maxSize>1024 800</maxSize>
<minSize>320 240</minSize>
<maximizable>false</maximizable>
<minimizable>false</minimizable>
<resizable>true</resizable>
<x>20</x>
<y>20</y>
<height>600</height>
<width>800</width>
<aspectRatio>landscape</aspectRatio>
<autoOrients>true</autoOrients>
<fullScreen>false</fullScreen>
<renderMode>direct</renderMode>
</initialWindow>
installFolder
Identyfikuje podkatalog domyślnego katalogu instalacyjnego.
W systemie Windows domyślnym folderem instalacyjnym jest katalog Program Files. W systemie Mac OS jest to katalog /Applications. W systemie Linux jest to katalog /opt/. Na przykład: jeśli właściwość
installFolder
jest ustawiona na
"Acme"
, a aplikacja ma nazwę
"ExampleApp"
, wówczas aplikacja zostanie zainstalowana w folderze C:\Program Files\Acme\ExampleApp w systemie Windows, w folderze /Applications/Acme/Example.app w systemie MacOS i w folderze /opt/Acme/ExampleApp w systemie Linux.
Właściwość
installFolder
jest opcjonalna. Jeśli właściwość
installFolder
nie zostanie określona, wówczas aplikacja zostanie zainstalowana w domyślnym katalogu instalacyjnym, zgodnie z właściwością
name
.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Właściwość
installFolder
może zawierać dowolne znaki Unicode (UTF-8) z wyjątkiem znaków, których użycie jest zabronione w nazwach folderów w różnych systemach plików. (Listę wyjątków przedstawiono w opisie właściwości
filename
).
Znak ukośnika (/) powinien być używany jako znak separatora katalogu, jeśli jest wymagane określenie podkatalogu zagnieżdżonego.
Przykład
<installFolder>utilities/toolA</installFolder>
iPhone
Definiuje właściwości aplikacji specyficzne dla systemu iOS.
Element macierzysty:
application
manifest
Określa informacje, które mają zostać dodane do pliku manifestu systemu Android dla aplikacji.
Element macierzysty:
manifestAdditions
Elementy potomne:
Elementy zdefiniowane przez zestaw SDK systemu Android.
Zawartość
Element manifestu nie należy w rzeczywistości do schematu deskryptora aplikacji AIR. Jest on głównym elementem dokumentu XML manifestu w systemie Android. Cała zawartość, jaka ma zostać umieszczona w elemencie manifestu, musi być zgodna ze schematem AndroidManifest.xml. Podczas tworzenia pliku APK za pomocą narzędzi AIR informacje w elemencie manifestu są kopiowane do odpowiedniej części tworzonego pliku AndroidManifest.xml aplikacji.
Jeśli zostaną określone wartości manifestu dostępne tylko w wersji zestawu SDK nowszej niż bezpośrednio obsługiwana przez środowisko AIR, należy ustawić flagę
-platformSDK
na ADT podczas pakowania aplikacji. Flagę należy ustawić na ścieżkę w systemie plików, która wskazuje wersję zestawu SDK systemu Android obsługującą dodawane wartości.
Sam element manifestu musi być ujęty w blok CDATA w deskryptorze aplikacji AIR.
Przykład
<![CDATA[
<manifest android:sharedUserID="1001">
<uses-permission android:name="android.permission.CAMERA"/>
<uses-feature android:required="false" android:name="android.hardware.camera"/>
<application android:allowClearUserData="true"
android:enabled="true"
android:persistent="true"/>
</manifest>
]]>
manifestAdditions
Określa informacje, które mają zostać dodane do pliku manifestu systemu Android.
Każda aplikacja dla systemu Android zawiera plik manifestu, który definiuje podstawowe właściwości aplikacji. Manifest systemu Android jest oparty na podobnym pomyśle co deskryptor aplikacji AIR. Aplikacja AIR dla systemu Android ma zarówno deskryptor aplikacji, jak i automatycznie tworzony plik manifestu systemu Android. Gdy aplikacja AIR dla systemu Android jest pakowana, informacje w tym elemencie
manifestAdditions
są dodawane do odpowiednich części dokumentu manifestu Android.
Element macierzysty:
android
Elementy potomne:
manifest
Zawartość
Informacje w elemencie
manifestAdditions
są dodawane do dokumentu XML AndroidManifest.
W celu zapewnienia prawidłowego działania aplikacji i środowiska wykonawczego wiele wpisów manifestu w tworzonym dokumencie manifestu systemu Android jest ustawianych przez środowisko AIR. Nie można nadpisywać następujących ustawień.
Nie można ustawiać następujących atrybutów elementu manifest:
-
package
-
android:versionCode
-
android:versionName
Nie można ustawiać następujących atrybutów dla głównego elementu activity:
-
android:label
-
android:icon
Nie można ustawiać następujących atrybutów elementu application:
Przykład
<manifestAdditions>
<![CDATA[
<manifest android:installLocation="preferExternal">
<uses-permission android:name="android.permission.INTERNET"/>
<application android:allowClearUserData="true"
android:enabled="true"
android:persistent="true"/>
</manifest>
]]>
</manifestAdditions>
maximizable
Określa, czy można maksymalizować okno.
Uwaga:
W systemach operacyjnych, w których maksymalizowanie jest operacją zmiany rozmiaru (takich jak Mac OS X), dla elementów maximizable i resizable należy ustawić wartość
false
, aby zapobiec powiększaniu okna lub zmianie jego wielkości.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
true
(domyślnie) lub
false
Przykład
<maximizable>false</maximizable>
maxSize
Maksymalne rozmiary okna. Jeśli rozmiar maksymalny nie zostanie ustawiony, określi go system operacyjny.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Dwie liczby całkowite przedstawiające maksymalną szerokość i wysokość, oddzielone odstępami.
Uwaga:
W środowisku AIR 2 maksymalny rozmiar okna obsługiwany przez środowisko AIR został zwiększony z 2048 x 2048 pikseli do 4096 x 4096 pikseli. (Współrzędne ekranu zaczynają się od zera, dlatego maksymalną wartością szerokości lub wysokości, której można użyć, jest 4095).
Przykład
<maxSize>1024 360</maxSize>
minimizable
Określa, czy można minimalizować okno.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
true
(domyślnie) lub
false
Przykład
<minimizable>false</minimizable>
minSize
Określa minimalny rozmiar dozwolony dla okna.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Dwie liczby całkowite przedstawiające minimalną szerokość i wysokość, oddzielone odstępami. Minimalny rozmiar narzucany przez system operacyjny ma pierwszeństwo w stosunku do wartości ustawionej w deskryptorze aplikacji.
Przykład
<minSize>120 60</minSize>
name
Tytuł aplikacji wyświetlany w instalatorze aplikacji AIR.
Jeśli nie określono elementu
name
, instalator aplikacji AIR wyświetla wartość
filename
jako nazwę pliku.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
text
Zawartość
Po określeniu pojedynczego węzła text (zamiast wielu elementów
<text>
) instalator aplikacji AIR korzysta z tej nazwy bez względu na język systemu.
Schemat deskryptora aplikacji AIR 1.0 zezwala na zdefiniowanie tylko jednego prostego węzła text dla nazwy (zamiast wielu elementów
text
). W środowisku AIR 1.1 (lub nowszym) można określić wiele języków w elemencie
name
.
Atrybut
xml:lang
dla każdego elementu text określa kod języka zdefiniowany w normie
RFC4646
(http://www.ietf.org/rfc/rfc4646.txt).
Instalator aplikacji AIR korzysta z nazwy, która jest najbliższa językowi interfejsu systemu operacyjnego użytkownika. Na przykład: należy rozważyć instalację, w której element
name
pliku deskryptora aplikacji zawiera wartość ustawień narodowych en (angielski). Instalator aplikacji AIR korzysta z nazwy en pod warunkiem, że system operacyjny identyfikuje en (angielski) jako język interfejsu użytkownika. Korzysta z nazwy en również wówczas, gdy język interfejsu systemu operacyjnego to en-US (angielski USA). Jeśli jednak język interfejsu użytkownika to en-US, a plik deskryptora aplikacji definiuje nazwy en-US i en-GB, wówczas instalator aplikacji AIR korzysta z wartości en-US. Jeśli aplikacja nie definiuje nazwy zgodnej z językami interfejsu użytkownika systemu, wówczas instalator aplikacji AIR korzysta z pierwszej wartości
name
zdefiniowanej w pliku deskryptora aplikacji.
Element
name
definiuje tylko tytuł aplikacji używany w instalatorze aplikacji AIR. Instalator aplikacji AIR obsługuje wiele języków: chiński tradycyjny, chiński uproszczony, czeski, holenderski, angielski, francuski, niemiecki, włoski, japoński, koreański, polski, portugalski (Brazylia), rosyjski, hiszpański, szwedzki i turecki. Instalator aplikacji AIR wybiera język wyświetlany (dla tekstu innego niż tytuł i opis aplikacji) na podstawie języka interfejsu użytkownika systemu. Wybór języka jest uzależniony od ustawień w pliku deskryptora aplikacji.
Element
name
nie
definiuje ustawień narodowych dostępnych dla aplikacji działającej, zainstalowanej. Szczegółowe informacje na temat programowania aplikacji wielojęzycznych zawiera sekcja
Lokalizowanie aplikacji AIR
.
Przykład
W poniższym przykładzie nazwę zdefiniowano za pomocą prostego węzła text.
<name>Test Application</name>
W poniższym przykładzie dotyczącym środowiska AIR 1.1 (i nowszych wersji) nazwę określono w trzech językach (angielskim, francuskim i hiszpańskim) za pomocą węzłów elementu <text>.
<name>
<text xml:lang="en">Hello AIR</text>
<text xml:lang="fr">Bonjour AIR</text>
<text xml:lang="es">Hola AIR</text>
</name>
name
Określa nazwę typu pliku.
Element macierzysty:
fileType
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg przedstawiający nazwę typu pliku.
Przykład
<name>adobe.VideoFile</name>
programMenuFolder
Określa lokalizację, w której należy umieścić skróty do aplikacji, jakie będą dostępne w menu Wszystkie programy systemu operacyjnego Windows lub Applications (Aplikacje) systemu Linux. (To ustawienie jest aktualnie ignorowane w innych systemach operacyjnych).
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg użyty dla właściwości
programMenuFolder
może zawierać dowolne znaki Unicode (UTF-8) z wyjątkiem znaków, których użycie jest zabronione w nazwach folderów w różnych systemach plików. (Listę wyjątków przedstawiono w opisie elementu
filename
). Znak ukośnika (/)
nie może
być używany jako ostatni znak w tej wartości.
Przykład
<programMenuFolder>Example Company/Sample Application</programMenuFolder>
publisherID
Określa identyfikator wydawcy w przypadku aktualizacji aplikacji AIR utworzonej pierwotnie za pomocą środowiska AIR 1.5.2 lub starszego.
W przypadku tworzenia aktualizacji aplikacji określa wyłącznie identyfikator wydawcy. Wartość elementu
publisherID
musi być zgodna z identyfikatorem wydawcy utworzonym przez środowisko AIR dla wcześniejszej wersji tej aplikacji. W przypadku zainstalowanej aplikacji identyfikator wydawcy można znaleźć w pliku
META-INF/AIR/publisherid
w folderze, w którym zainstalowano aplikację.
Nowe aplikacje utworzone za pomocą środowiska AIR 1.5.3 lub nowszego nie powinny określać identyfikatora wydawcy.
Więcej informacji zawiera sekcja
Informacje o identyfikatorach wydawców AIR
.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg identyfikatora wydawcy.
Przykład
<publisherID>B146A943FBD637B68C334022D304CEA226D129B4.1</publisherID>
renderMode
Określa, czy jeśli w systemie jest obsługiwane przyspieszanie za pomocą GPU, to ma ono być stosowane.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Jedna z następujących wartości:
-
Wartość
auto
(domyślna) obecnie oznacza stosowanie trybu procesora.
-
Wartość
cpu
powoduje, że przyspieszanie sprzętowe nie jest stosowane.
-
Wartość
direct
oznacza, że tworzenie kompozycji podczas renderowania jest obsługiwane przez procesor, natomiast kopiowanie bitowe korzysta z GPU. Dostępne w środowisku AIR 3 i nowszych wersjach.
Uwaga:
Aby można było stosować przyspieszanie GPU zawartości Flash w środowisku AIR dla platform przenośnych, firma Adobe zaleca, aby zamiast opcji renderMode="direct" (obiektu Stage3D) użyć opcji renderMode="gpu". Firma Adobe oficjalnie oferuje pomoc techniczną dla następujących architektur opartych na obiekcie Stage3D i zaleca ich stosowanie: Starling (2D) i Away3D (3D). Więcej informacji o architekturach Stage3D oraz Starling/Away3D znajduje się w dokumencie
http://gaming.adobe.com/getstarted/
.
-
Wartość
gpu
powoduje, że przyspieszanie sprzętowe jest stosowane, jeśli jest dostępne.
Ważne:
Nie należy używać trybu renderowania GPU w przypadku aplikacji Flex.
Przykład
<renderMode>direct</renderMode>
requestedDisplayResolution
Określa, czy na urządzeniu lub komputerze wyposażonym w wyświetlacz o wysokiej rozdzielczości aplikacja dąży do stosowania rozdzielczości standardowej czy wysokiej. Po ustawieniu wartości
standard
, która jest wartością domyślną, ekran jest widoczny dla aplikacji jako ekran o standardowej rozdzielczości. Po ustawieniu wartości
high
aplikacja może odwoływać się do każdego piksela w wysokiej rozdzielczości.
Jeśli na przykład na telefonie iPhone z ekranem o rozdzielczości 640x960 jest ustawiona wartość
standard
, stół montażowy zajmujący cały ekran ma wymiary 320x480, a każdy piksel aplikacji jest renderowany jako cztery piksele ekranu. W przypadku ustawienia
high
stół montażowy zajmujący cały ekran ma wymiary 640x960.
Na urządzeniach z ekranem o standardowej rozdzielczości wymiary stołu montażowego są zgodne z wymiarami ekranu niezależnie od tego, które ustawienie jest używane.
Jeśli element
requestedDisplayResolution
jest zagnieżdżony w elemencie
iPhone
, jest stosowany dla urządzeń z systemem iOS. W takiej sytuacji za pomocą atrybutu
excludeDevices
można wskazać urządzenia, dla których nie jest stosowane to ustawienie.
Jeśli element
requestedDisplayResolution
jest zagnieżdżony w elemencie
initialWindow
, jest stosowany w przypadku aplikacji komputerowych AIR na komputerach MacBook Pro, które obsługują wyświetlacze o wysokiej rozdzielczości. Określona wartość dotyczy wszystkich okien natywnych używanych w aplikacji. Zagnieżdżenie elementu
requestedDisplayResolution
w elemencie
initialWindow
jest obsługiwane od wersji 3.6 środowiska AIR.
Element macierzysty:
iPhone
,
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
standard
(domyślnie) lub
high
Atrybut:
excludeDevices — rozdzielona spacjami lista nazw lub prefiksów nazw modeli urządzeń z systemem iOS. Umożliwia programistom ustawianie wysokiej lub standardowej rozdzielczości zależnie od urządzenia. Ten atrybut jest dostępny tylko w systemie iOS (element
requestedDisplayResolution
jest zagnieżdżony w elemencie
iPhone
). Atrybut
excludeDevices
jest dostępny w środowisku AIR 3.6 lub nowszym.
Na każdym urządzeniu, którego model jest wymieniony w tym atrybucie, wartość
requestedDisplayResolution
jest odwrotna od ustawionej. Jeśli element
requestedDisplayResolution
ma wartość
high
, na wykluczonych urządzeniach jest używana standardowa rozdzielczość. Jeśli element
requestedDisplayResolution
ma wartość
standard
, na wykluczonych urządzeniach jest używana wysoka rozdzielczość.
Wartościami są nazwy i prefiksy nazw modeli urządzeń z systemem iOS. Wartość iPad3,1 oznacza na przykład tablet iPad Wi-Fi 3. generacji (ale nie modele GSM i CDMA tabletu iPad 3. generacji). Wartość iPad3 oznacza wszystkie tablety iPad 3. generacji. Nieoficjalna lista modeli urządzeń z systemem iOS jest dostępna na
stronie modeli witryny wiki dotyczącej telefonu iPhone
.
Przykłady
Komputer:
<initialWindow>
<requestedDisplayResolution>high</requestedDisplayResolution>
</initialWindow>
iOS:
<iPhone>
<requestedDisplayResolution excludeDevices="iPad3 iPad4">high</requestedDisplayResolution>
</iPhone>
resizable
Określa, czy można zmieniać rozmiar okna.
Uwaga:
W systemach operacyjnych, w których maksymalizowanie jest operacją zmiany rozmiaru (takich jak Mac OS X), dla elementów maximizable i resizable należy ustawić wartość
false
, aby zapobiec powiększaniu okna lub zmianie jego wielkości.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
Zawartość
true
(domyślnie) lub
false
Przykład
<resizable>false</resizable>
softKeyboardBehavior
Określa domyślny sposób działania aplikacji, gdy jest wyświetlana klawiatura wirtualna. Domyślnym zachowaniem jest przesunięcie aplikacji do góry. Środowisko wykonawcze utrzymuje aktywne pole tekstowe lub obiekt interaktywny na ekranie. Jeśli aplikacja nie posiada własnej logiki obsługi klawiatury, można użyć opcji
pan
.
Można również wyłączyć domyślne zachowanie, ustawiając dla elementu
softKeyboardBehavior
wartość
none
. W takiej sytuacji uniesienie klawiatury programowej spowoduje wywołanie zdarzenia SoftKeyboardEvent przez pola tekstowe i obiekty interaktywne, ale środowisko wykonawcze nie przesunie aplikacji ani nie zmieni jej rozmiaru. To aplikacja będzie odpowiedzialna za zachowanie widoczności obszaru wprowadzania tekstu.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Wartość
none
lub
pan
. Wartością domyślną jest
pan
.
Przykład
<softKeyboardBehavior>none</softKeyboardBehavior>
supportedLanguages
Identyfikuje języki obsługiwane przez aplikację. Ten element jest używany tylko w systemie iOS, środowisku dołączanym dla komputerów Mac i aplikacjach dla systemu Android. Ten element jest ignorowany w aplikacjach wszystkich innych typów.
Jeśli ten element nie zostanie określony, pakowacz domyślnie wykona następujące operacje zależnie od typu aplikacji:
-
System iOS: Na liście języków obsługiwanych przez aplikację w sklepie App Store dla systemu iOS zostaną umieszczone wszystkie języki obsługiwane przez środowisko wykonawcze AIR.
-
Środowisko dołączane dla komputerów Mac: Aplikacja spakowana razem ze środowiskiem nie będzie zawierać informacji o tłumaczeniach.
-
Android: Pakiet aplikacji zawiera zasoby dla wszystkich języków obsługiwanych przez środowisko wykonawcze AIR.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Lista obsługiwanych języków (rozdzielana spacjami). Prawidłowe wartości języków to wartości ISO 639-1 dla języków obsługiwanych przez środowisko wykonawcze AIR:
en
,
de
,
es
,
fr
,
it
,
ja
,
ko
,
pt
,
ru
,
cs
,
nl
,
pl
,
sv
,
tr
,
zh
,
da
,
nb
,
iw
.
Pakowacz generuje błąd w przypadku pustych wartości elementu
<supportedLanguages>
.
Uwaga:
Przetłumaczone znaczniki (na przykład znacznik name) ignorują wartość języka, jeśli jest używany znacznik
<supportedLanguages>
niezawierający danego języka. Jeśli rozszerzenie natywne zawiera zasoby dla języka, którego nie określono przy użyciu znacznika
<supportedLangauges>
, jest generowane ostrzeżenie i takie zasoby są ignorowane dla danego języka.
Przykład
<supportedLanguages>en ja fr es</supportedLanguages>
supportedProfiles
Określa profile obsługiwane dla danej aplikacji.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
W elemencie
supportedProfiles
można podać dowolne z tych wartości.
-
desktop
— profil komputera przeznaczony dla aplikacji AIR instalowanych na komputerach przy użyciu plików AIR. Takie aplikacje nie mają dostępu do klasy NativeProcess (która służy do komunikacji z aplikacjami macierzystymi).
-
extendedDesktop
— rozszerzony profil komputera przeznaczony dla aplikacji AIR instalowanych na komputerach przy użyciu macierzystego programu instalacyjnego. Takie aplikacje mają dostęp do klasy NativeProcess (która służy do komunikacji z aplikacjami macierzystymi).
-
mobileDevice
— profil urządzeń przenośnych przeznaczony dla aplikacji na urządzenia przenośne.
-
extendedMobileDevice
— profil rozszerzony dla urządzenia przenośnego nie jest obecnie używany.
Właściwość
supportedProfiles
jest opcjonalna. Gdy ten element nie zostanie uwzględniony w pliku deskryptora aplikacji, aplikację można skompilować i wdrożyć z dowolnym profilem.
Aby określić wiele profili, należy rozdzielić je spacjami. Na przykład następujące ustawienie określa, że aplikacja może być kompilowana tylko w profilu lokalnym i rozszerzonym:
<supportedProfiles>desktop extendedDesktop</supportedProfiles>
Uwaga:
Jeśli aplikacja jest uruchamiana za pomocą narzędzia ADL, a dla opcji
-profile
narzędzia ADL nie określono wartości, wówczas jest używany pierwszy profil w deskryptorze aplikacji. (Jeśli w deskryptorze aplikacji również nie zostały określone żadne profile, wówczas jest używany profil komputera).
Przykład
<supportedProfiles>desktop mobileDevice</supportedProfiles>
systemChrome
Określa, czy tworzone początkowe okno aplikacji zawiera standardowy pasek tytułu, krawędzie i elementy sterujące oferowane przez system operacyjny.
W środowisku wykonawczym nie można zmieniać ustawienia karnacji systemowej okna.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Jedna z następujących wartości:
-
none
— brak karnacji systemowej. Za wyświetlanie karnacji okna odpowiada aplikacja (lub środowisko aplikacji, takie jak Flex).
-
standard
(domyślnie) — karnacja systemowa pochodzi z systemu operacyjnego.
Przykład
<systemChrome>standard</systemChrome>
text
Określa ciąg zlokalizowany.
Atrybut
xml:lang
elementu text określa kod języka zdefiniowany w normie
RFC4646
(http://www.ietf.org/rfc/rfc4646.txt).
Instalator aplikacji AIR korzysta z elementu
text
wraz z wartością atrybutu
xml:lang
, która najbardziej pasuje do języka interfejsu użytkownika systemu operacyjnego tego użytkownika.
Na przykład w pewnej instalacji element
text
zawiera wartość dla ustawienia regionalnego en (angielski). Instalator aplikacji AIR korzysta z nazwy en pod warunkiem, że system operacyjny identyfikuje en (angielski) jako język interfejsu użytkownika. Korzysta z nazwy en również wówczas, gdy język interfejsu systemu operacyjnego to en-US (angielski USA). Jeśli jednak język interfejsu użytkownika to en-US, a plik deskryptora aplikacji definiuje nazwy en-US i en-GB, wówczas instalator aplikacji AIR korzysta z wartości en-US.
Jeśli aplikacja nie definiuje elementu
text
zgodnego z językami interfejsu użytkownika systemu, wówczas instalator aplikacji AIR korzysta z pierwszej wartości
name
zdefiniowanej w pliku deskryptora aplikacji.
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Atrybut
xml:lang
określający ustawienie regionalne i ciąg zlokalizowanego tekstu.
Przykład
<text xml:lang="fr">Bonjour AIR</text>
title
Określa tytuł wyświetlany na pasku tytułu początkowego okna aplikacji.
Tytuł jest wyświetlany wyłącznie wówczas, gdy dla elementu
systemChrome
jest ustawiona wartość
standard
.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg zawierający tytuł okna.
Przykład
<title>Example Window Title</title>
transparent
Określa, czy dla początkowego okna aplikacji jest stosowane mieszanie alfa z pulpitem.
Okno, dla którego włączono przezroczystość, może być wyświetlane wolniej i wymagać większej ilości pamięci. Ustawienia przezroczystości nie można zmienić w środowisku wykonawczym.
Ważne:
Dla elementu
transparent
można ustawić wartość
true
, gdy element
systemChrome
ma wartość
none
.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
true
lub
false
(domyślnie)
Przykład
<transparent>true</transparent>
version
Określa informacje o wersji aplikacji.
Ciąg znaków wersji jest specyfikatorem zdefiniowanym w aplikacji. Środowisko AIR w żaden sposób nie interpretuje ciągu znaków wersji. Dlatego wersja „3.0” nie jest w żaden sposób traktowana jako bardziej aktualna niż wersja „2.0”. Przykłady:
"1.0"
,
".4"
,
"0.5"
,
"4.9"
,
"1.3.4a"
.
W środowisku AIR 2.5 i nowszych wersjach element
version
został zastąpiony elementami
versionNumber
i
versionLabel
.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg zawierający wersję aplikacji.
Przykład
<version>0.1 Alpha</version>
versionLabel
Określa ciąg wersji przeznaczony do odczytu przez użytkowników.
W oknach dialogowych instalacji zamiast wartości elementu
versionNumber
jest wyświetlana wartość etykiety wersji. Jeśli element
versionLabel
nie jest używany, wówczas w obu tych przypadkach jest stosowana wartość elementu
versionNumber
.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Ciąg zawierający wyświetlany publicznie tekst wersji.
Przykład
<versionLabel>0.9 Beta</versionlabel>
versionNumber
Numer wersji aplikacji.
Element macierzysty:
application
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Numer wersji może zawierać sekwencję składającą się maksymalnie z trzech liczb całkowitych oddzielonych przecinkami. Każda liczba całkowita musi być liczbą z przedziału od 0 do 999 (włącznie).
Przykłady
<versionNumber>1.0.657</versionNumber>
<versionNumber>10</versionNumber>
<versionNumber>0.01</versionNumber>
visible
Określa, czy początkowe okno aplikacji jest widoczne od razu po utworzeniu.
Domyślnie okna aplikacji AIR, łącznie z oknami początkowymi, są tworzone w stanie niewidocznym. Okno można wyświetlić przez wywołanie metody
activate()
obiektu NativeWindow lub ustawienie dla właściwości
visible
wartości
true
. Okno główne może być początkowo ukryte — wówczas zmiany położenia i wielkości okna oraz układu składników w oknie nie będą widoczne od razu.
Składnik
mx:WindowedApplication
środowiska Flex automatycznie wyświetla i aktywuje okno bezpośrednio przed wywołaniem zdarzenia
applicationComplete
, chyba że atrybut
visible
w definicji MXML ma wartość
false
.
Na urządzeniach z profilami mobile, które nie obsługują okien, ustawienie visible jest ignorowane.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
true
lub
false
(domyślnie)
Przykład
<visible>true</visible>
width
Początkowa szerokość głównego okna aplikacji.
Jeśli szerokość nie zostanie ustawiona, zostanie określona przez ustawienia w głównym pliku SWF, a w przypadku aplikacji AIR opartych na języku HTML — przez system operacyjny.
Maksymalna szerokość okna została zmieniona w środowisku AIR 2 z 2048 pikseli na 4096 pikseli.
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Dodatnia liczba całkowita o maksymalnej wartości wynoszącej 4095.
Przykład
<width>1024</width>
x
Pozioma pozycja początkowego okna aplikacji.
W większości przypadków lepiej jest pozwolić systemowi operacyjnemu na określenie początkowej pozycji okna, niż przypisać stałą wartość.
Początek układu współrzędnych ekranu (0,0) znajduje się w lewym górnym rogu ekranu (tak jak określa to system operacyjny).
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Wartość całkowita.
y
Pionowa pozycja początkowego okna aplikacji.
W większości przypadków lepiej jest pozwolić systemowi operacyjnemu na określenie początkowej pozycji okna, niż przypisać stałą wartość.
Początek układu współrzędnych ekranu (0,0) znajduje się w lewym górnym rogu ekranu (tak jak określa to system operacyjny).
Element macierzysty:
initialWindow
Elementy potomne:
brak
Zawartość
Wartość całkowita.
|
|
|