Różnice obsługi zdarzeń w języku ActionScript 3.0 oraz w innych wersjach tego języka

W wersjach języka ActionScript poprzedzających wersję ActionScript 3.0 dostępne były różne sposoby obsługi zdarzeń:

• Moduły obsługi zdarzeń on() , które mogą być umieszczane bezpośrednio w instancjach Button i MovieClip

• Moduły obsługi onClipEvent() , które mogą być umieszczane bezpośrednio w instancjach MovieClip

• Właściwości funkcji wywołania zwrotnego, takie jak XML.onload i Camera.onActivity

• Detektory zdarzeń zarejestrowane za pomocą metody addListener()

• Klasa UIEventDispatcher, która częściowo implementowała model zdarzeń DOM.

Każdy z tych mechanizmów oferuje osobny zestaw zalet i ograniczeń. Moduł obsługi on() i onClipEvent() są łatwe w użyciu, ale sprawiają, że obsługa projektów jest trudniejsza, ponieważ kod umieszczany bezpośrednio na przyciskach i klipach filmowych jest trudny do znalezienia. Funkcje wywołania zwrotnego również można łatwo zaimplementować, ale wówczas użytkownik jest ograniczony tylko do jednej takiej funkcji dla danego zdarzenia. Implementacja detektorów zdarzeń jest trudniejsza — wymagają nie tylko utworzenia obiektu i funkcji modułu, ale również zarejestrowania detektora w obiekcie, który generuje zdarzenie. Jednak ten zwiększony nakład pracy umożliwia utworzenie kilku obiektów detektorów i zarejestrowanie ich dla jednego zdarzenia.

Wdrożenie składników dla języka ActionScript 2.0 było okazją do wprowadzenia innego modelu zdarzeń. Ten nowy model, wbudowany w klasę UIEventDispatcher, został oparty na podzestawie specyfikacji zdarzeń DOM. Dla programistów, którzy zapoznali się z obsługą zdarzeń składników, przejście do nowego modelu zdarzeń w języku ActionScript 3.0 powinno być bezproblemowe.

Niestety składnia wykorzystywana przez różne modele zdarzeń jest taka sama w niektórych aspektach i różni się w innych. Na przykład: w języku ActionScript 2.0 niektóre właściwości, takie jak TextField.onChanged , mogą być wykorzystywane jako funkcja wywołania zwrotnego lub jako detektor zdarzeń. Jednak składnia rejestrowania obiektów detektorów różni się w zależności od tego, czy używana jest jedna z sześciu klas, które obsługują detektory, czy klasa UIEventDispatcher. Dla klas Key, Mouse, MovieClipLoader, Selection, Stage i TextField używana jest metoda addListener() , ale dla obsługi zdarzeń składników należy używać metody o nazwie addEventListener() .

Inną zawiłością, do której powstania przyczyniły się różne modele obsługi zdarzeń, jest to, że zakres funkcji modułów obsługi zdarzeń różnił się znacznie w zależności od wykorzystywanego mechanizmu. Innymi słowy: znaczenie słowa kluczowego this nie było spójne w różnych systemach obsługi zdarzeń.

Program ActionScript 3.0 wprowadza pojedynczy model obsługi zdarzeń, który zastępuje wiele różnych mechanizmów obsługi zdarzeń, jakie istniały we wcześniejszych wersjach tego języka. Nowy model zdarzeń jest oparty na specyfikacji Document Object Model (DOM) Level 3 Events Specification. Format plików SWF nie jest zgodny ze standardem Document Object Model, jednak istnieją wystarczające podobieństwa między listą wyświetlania i strukturą DOM, które umożliwiają implementację modelu zdarzenia DOM. Obiekt na liście wyświetlania jest analogiczny do węzła w hierarchicznej strukturze DOM, a terminy obiekt listy wyświetlania i węzeł są stosowane zamiennie w niniejszej sekcji.

Implementacja modelu zdarzeń DOM w programach Flash Player i AIR obejmuje pojęcie zachowań domyślnych. Zachowanie domyślne to operacja, którą wykonuje program Flash Player lub AIR jako normalną konsekwencję niektórych zdarzeń.